Sadece Obey Me

~her şey yenidenmi başlıyor?~

Bölüm için önerilen şarkı:
Mareux-The Perfect Girl

Ölümümün üzerinden neredeyse 8 ay geçmişti ve o günden beri ruhum bir oyunun içine sıkışmış durumda. Gerçi bir oyunun içindemiyim yoksa diğer taraf gerçekten böylemi görünüyordu ve ben şu an gerçekten cehennemdemiyim? İşte o konuda hiç bir fikrim yok.

Yaşadıklarımı düşününce o kadar saçma geliyorki bazen bunların bitmek bilmeyen bir rüyanın parçası olduğunu düşünüyorum..
Yinede durumun bu yönlerini düşünmezsek bulunduğum yerde mutluyum.

O sabah Asmo büyük bir heyecan ile yanıma gelip beraber alış-verişe gitmeyi teklif etti ve ben de bir az düşünüp onu üzmemek için kabul ettim, üstelik evde canım sıkılıyordu. Bütün gün Asmo ile sanki yarınımız yokmuşcasına aliş-veriş yaptık ve dibi gören paramızın yanında enerjimde bitmişti. Hızlı bir duş aldım ve bunun belkide son uykum olması ihtimalini düşünmeden yatağa iyice yerleşip uyudum.

-saat gece 04-47-

O gece beni derin uykumdan uyandıracak büyük bir sarsıntı yaşandı. Sıradan, sadece yüksek şiddetli bir deprem olduğunu düşünebilirdim ama bir oyunun içinde olduğumu düşününce bu olasılık nedense saçma ve mantıksız geldi. Bir terslik olduğu ortadaydı..

Hızla yerimden kalkıp kapıya yöneldim ki.. işte o anda zeminin ayağımın altından kayıp gittiğini hissettim. Tahmin ettiğim gibi bu bir deprem değildi, ev yıkılıyordu! Her şeyden önemlisi ölecektim. Farkındayım zaten ölmüştüm ama buradada ölürsem ne olacağını bilmiyordum.

Gerçek bir bedene sahip olmasında her türlü acıyı hissedebiliyor ve yaralanabiliyordum. Peki ruhum ölürse ne olacaktı?

Her şey birden gerçekleştiği için be yapacağımı bilemedim ve kendimi kurtarmak için herhangi bir çaba sarf edemedim. Sonra gözümün önüne bir şey geldi, birisi. Kim olduğunu anlayamıyordum ama sanki yere çarpıp ölmeden önce beni kurtarmak için bana yetişmeye çalışıyordu. Birden gözlerim karardı ve kendimden geçmeden önce duyduğum son şey "Ölmemelisin!" Diye bağıran bir kız sesiydi..

Kendime geldiğimde büyük ve çekilmez bir acı hissetmeye başladım. Ölmemiştim, ama fazla hasar almıştım. Yerimden doğruldum ve etrafıma bakındım, kardeşleri arıyordum. Arkamı döndüğümde onları gördüm..

onlarında durumu benim gibiydi, hiç biri ölmemiş ama hepsi yaralıydı. Acele ile yanlarına gittim.

MC:
Hepiniz iyimisiniz!

Onaylar şekilde kafa salladılar

MC:
Az önce ne oldu beden ev birden yıkıldı-

Gökyüzüne bakar ve endişeli bir şekilde kardeşlere dönüp cümleme devam ederim:

Ve hava.. neden o günkü gibi kırmızı ve siyah bulutlarla kaplı..?

Satan derin bir nefes aldı ve soruma cevap verdi:

Satan:
Yakalandık Y/N.

İsmimi kullanarak konuşması durumun düşündüğümden daha ciddi olduğunu açıklıyordu. Çünkü bana ciddi bir durum olmadığı zaman MC diye hitap ediyorlardı.

Y/N:
Yakalandık derken? Açık konuşsanıza

Leviathan öne çıktı ve konuşmaya başladı:

Leviathan:
Diavolo ve diğerleri, yani aktörler..
Bizi buldular ve silmeye çalışıyorlar

Bunu duyunca hiç bir şey söyleyemedim

Leviathan:
Ne olur ne olmaz diye dosya kaldırma engelleyici kullanıyorduk ama o da bir yere kadar işimize yarar. Ve en önemlisi eğer bizim dosyalarımız silinirse..

Leviathan durdu. Devam etmesini bekledim.

Hepimiz ölücez.

Evet :D
Hatırlamayanlar için bu bölüm yaklaşık 8 ay önce attığım "yardım et" isimli fanficin 2. Bölümü

Daha uzun tutmak isterdim ama diğer fikirler başka bölüme

Umarım beğenirsiniz

İyi günler/iyi akşamlar :)🐛