Emreye merhaba dedim. Emre soguk bir sekilde merhaba dedi. Bidaha konusmadi. Emre zengin biriydi. Parali bir okuldan gelmisti. Buraya gelmek istemiyordu. Eski okulundaki arkadaslarini ariyordu Emre. Emre'nin bir kardesi vardi o da cok suskundu. Hatta Emre kardesiyle bile fazla konusmuyordu. Iste Emre boyle suskun ve icine kapanik bir cocuktu. Ben cok konuskan birisiydim. 1 hafta gecmisti. Emre'nin bu hali benim hosuma gitmiyordu. Ben sorular sordukca tek tuk cevap verir telefonunda kitap okurdu. Aslinda sonradan cakmistim. Emre hep kitap okuyordu. Kitap bu kadar cok sevilir mi ya ? Ben kitabi hic sevmiyordum. Ama Emre'nin nasil birisi olduğunu bilmek, onu tanimak cok istiyordum. Okulun kutuphanesine gittim. Emre'nin en sevdigi kitap turu korkuydu. Gidip guzel bir korku kitabi istedim. Kitabi aldim. Sinifa gittim. Emre'nin gozleri faltasi gibi acilmisti. Vaayy caninnaaa. O kitap harika dedi. Ben ise saskin saskin Emre'ye bakiyordum. Kitabi elimden aldi. Bu kitabin yazariyla tanisma firsati yakalamistim. Harika bir adam dedi. Ben ise saskinligimdan yeni kurtulmustum. Evet fakat bu benim ilk kitabim dedim. Bana alttan bir bakis atti. Kitap okumak harikadir dedi. Ben kitap okumadan yapamam dedi sozlerinin uzerine. O anda ogretmen sinifa girdi ve derse girdik..
