Unicode
7.....
မေ့နေသော ထယ်ယောင်းအား ဂျောင်ဂုက ဆရာဝန်အမြန်ပင့်ကာ ကုသစေလေသည်။
"လီယာ မင်းက မကြီးမငယ်နဲ့ ဘာလို့ကလေးနဲ့ပြိုင်ရန်ဖြစ်နေတာလဲ ဆူယောင်းက ခုမှ၁၆နှစ်ဘဲရှိသေးတာလေ မင်းက သည်းခံလိုက်ပေါ့"
"အောင်မယ် နင်ကမခံရတော့ ပြောအားရှိတာပေါ့ ဝင်လဲတိုက်သေးတယ် ငါ့ဆံပင်လဲဆွဲသေးတယ် မမြင်ဘူးလား"
"လီယာ မင်းအရင် ဝင်တိုက်တာ ငါမြင်ပါတယ် ဆောရီးပြောရင်း ရပြီကို ခုတော့ ထယ်ယောင်းက ကြားက ထိခိုက်ပြီမလား"
ဂျောင်ဂု သူတို့အားဆူတော့ ဆူယောင်းက...
"အကိုထယျယောငျး အရမ်းနာသွားလားမသိဘူး ညမတွန်းမိသွားတယ်"
"အဲ့လိုမဖြစ်စေချင်ရင် နောက်ရန်မဖြစ်ကြနဲ့ပေါ့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အကိုဂြောငျဂု"
ဂျောင်ဂုလဲ မျက်စနဲ့ရန်ဖြစ်နေသော နှစ်ယောက်ကို မနိုငျတော့၍ အကြည့်အား ထယ်ယောင်းဆီသာ ပို့ထားလိုက်လေသည်။
ထယ်ယောင်းဟာ အချိန်အနည်းငယ် အကြာမှာ သတိရလာလေသည်။
"အကိုထယျယောငျး နိုးလာပီလား ဆူယောင်းတောင်းပန်ပါတယ် ဆူယောင်းအကို့ကို နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး"
ဆိုပြီး သူ့အကိုထယ်ယောင်းအား ဖက်ကာ ငိုနေသော ဆူယောင်းရဲ့ ခေါငျးကို ထယ်ယောင်းက ဖွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြီး...
"အဲ့ဒါဆို အကိုအရငျက ဆူယောင်းလေးအပေါ် လုပ်ခဲ့တဲ့ အမှားတွေကို ခွင့်လွှတ်ပေးရင် အကိုလဲ ဆူယောင်း တောင်းပန်တာ လက်ခံပေးမယ်"
"အွန်းရတယ် လက်ခံတာမို့ နောက်ဆို ဆူယောင်းကို ညီမအရင်းလေယလို ချစ်ပေးအကို"
" ဟုတ်ပါပြီဗျာ ငိုထားတာ ကြောင်ချီးရုပ်နဲ့"
"ဟာ...အကိုကလဲ"
"ထယ်ယောင်း ငါတောင်းပန်ပါတယ် မတော်တဆ တွန်းမိသလိုဖြစ်သွားတယ်"
"ရပါတယ် လီယာရယ် မတော်တဆဘဲ စိတ်ထားမထပါဘူးငါက"
"ကျေးဇူးပါ ထယ်ယောင်း"
YOU ARE READING
ᰔᩚl entered the story unexpectedly(♥︎Completed ♥︎)
Fanfictionဘယ်သူမှအဖတ်လုပ်တာကို ငယ်ငယ်ထဲက မခံရတဲ့ ကျွန်တော်ကို ကံကြမ္မာက လူတိုင်းအဖတ်လုပ်ခြင်းခံရတဲ့ သူအဖြစ်ပြောင်းပေးလိမ့်မယ် လိုတကယ်မထင်မိခဲ့တာပါ... ကျွန်တော် ဘဝကြီးက မထင်မှတ်ဘဲ ပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်... Taehyung ×Jungkook♡♡ Top-Jungkook☻ bottom -Taehyung☺︎ sta...
