Kasabanın hastanesinde hemşirelik yapan Jungkook ve onu tekrar görmek için yaralı taklidi yapan komutan, alfa Taehyung
-Tamamlandı
-Semetae/Ukekook
-Düzyazı/Texting
-Angst değildir
-Omegaverse
-5 Nisan 2023
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
hiii
Fic kısa tatlı ve soft bir fic olacak bu arada 🤪
•
"Sizi tanıyor muyum?"
Boğuk sesi duyması ile duraklarken ellerini cebine koydu. "Neden soruyorsunuz?" Bayık bakışları ile kendisine bakan alfa ile yanaklarının kızardığını hissetti. "Bu denli güzel birinin insan olma gibi bir ihtimali yok çünkü"
Duyduğu cümle gözlerinin faltaşı gibi açılmasını sağlarken iç çekti. Bu söze ne denirdi ki? Hayatında hiç ilişki işlerine adım atmayan kendisi için bu cümleye ne gibi bir cevap verebilirdi? Sanırım sessizlik iyi bir cevaptı.
Önündeki yakışıklı adamın görünüşünden dolayı çoğu kurdun ona karşı bir şeyler hissettiğine adı kadar emindi. Giydiği üniforma ise komutan olduğunu belli ederken bu onu daha çekici ve aşık olunası gösteriyordu.
Saçma düşüncelerini bir kenara bırakarak arkasına doğru dönerek ilaç dolabına doğru ilerledi. Dışı camla kaplı dolabın kapağını açarken içerisindeki malzemeleri eline aldı.
Tekrar yatağa doğru ilerlerken değişmeyen tek şey yüzüne bakmaya devam eden alfaydı. Yüzünde bir mimik bulunmuyordu, öylece bakıyordu. Gerçi sert bakışlarından dolayı mimiklerinden anlayamıyordu ve kendisine bakması onun için sorun teşkil etmiyordu. Çünkü yatakta yatan bu koca adam bir çocuğa benziyordu.
Hera gibiydi. Haftalar önce hastaneye yatırılan o küçük çocukla ilgilendiği her vakit yüzünde bir mimik bulundurmadan kendisini izliyordu. Güzeldi Jungkook. Zarif ve herkese karşı kullandığı o iyi niyeti onu daha da güzel gösteriyordu. Zeki biriydi, bir insanı kolay bir şekilde manipüle edebilirdi. Tıpkı şuan manipüle etmekte zorlanmadığı alfa gibi.
Buna kafa yormak istemiyordu. Hastaları ile ilgilenirken aklında başka bir şey varken iş yapmak hoşuna gitmeyen şeylerden biriydi.
Elindeki gazlı bezle yarayı ufak dokunuşlar eşliğinde temizlemeye başladı. İrisleri alfaya dönerken, bu sefer kendisine değilde yarasına bakıyordu. Canı yanmış olacak ki yüzünü buruşturup inledi. Ellerini hızla çekti.
Bu süreç genellikle uzun sürüyordu. Hastasının canını acıtmak istemiyordu ve yara gibi işler ile ilgilenirken yavaş ve dikkatli davranmaya özen gösteriyordu. Birinin canını yakmak, bir hemşire olarak korkunç bir şeydi.
Elbette bu büyük yara canını yakacaktı ama bu süreci daha yavaş ve daha az can yakacak bir şekilde sürdürmek kendisine daha mantıklı geliyordu.
Tekrar pamuğu yaraya yaklaştırırken bu sefer gözünü üzerinden çekmeyen alfa değil, kendisi idi. Esmer alfa yüzünü buruştururken ellerini tekrar çekmek için hareketlenecek iken beyaz ellerini saran esmer ellerle durakladı. "Şunu yapıp durma"
Dişlerini sıkarak konuşan alfa ile kaşlarını çattı. Burada onu düşünüyordu ama alfa adam bencillik yapıyordu! "Canınızı yakmamaya çalışıyorum."
