ဝမ်ပါး မနက်စာစားရင်း ရိပေါ်အကြောင်း မေးချင်တာနဲ့ အိမ်တော်ထိမ်း ဝူကျင်းကို အခေါ်လွှတ်လိုက်တယ်၊၊
ဦးလေးကျင်း.... သခင်ကြီး ကျွန်တော် ရောက်ပါပြီ၊၊
ဝမ်ပါး... ဟိုနေက ရိပေါ်ကို ကျောင်းလိုက်အပ်တာ အဆင်ပြေလား.၊၊
ဟုတ် ပြေပါတယ် သခင်ကြီး
ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီး နဲ့လဲ သေချာအပ်ခဲ့ပါတယ်၊၊
ပြီးတော့ သခင်လေးနဲ့အဆောင်တူတူနေမဲ့ ကလေးကလဲ စာတော်ပြီး အနေအေးတဲ့ သူလို့သိရပါတယ်၊၊
အေးအေး ကောင်းတယ်
ငါလဲ သာမန်ကျောင်သားမိဘတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကျောင်ကိိုကိုယ်တိုင်လိုက်အပ်ပေး ချင်ပါတယ်..
ဒါပေမဲ့ ငါရဲ့ရာထူးအရှိန်အဝါကြောင့် သက်သက်မဲ့ ဆရာ ဆရာမတွေကို အလုပ်မရှုတ်စေချင်ဘူး...
ဒီကလေးကလဲ ငါအချိန်ရရင်ရသလိုဆို ဆုံးမနေတဲ့ကြားက ဘာလို့အဲ့လောက်တောင်ဆိုးနေရလဲ မသိဘူး...
သခင်လေးက ဆိုးတာထက် လူငယ်ပီပီ မဟုတ်မခံချင်စိတ်လေးရှိနေလို့ပါ...
တစ်ချိန်ချိန်မှာ သူကိုပြုပြင်ပေးနိုင်နဲ့တဲ့သူနဲ့တွေ့ရင် သူ့အလိုလို လိမ္မာ လာမှာပါ သခင်ကြီးအဲ့လောက်လဲ မဆိုးရိမ်ပါနဲ့...
သခင်လေးက ကျွန်တော်တို့လက်ပေါ်တင်ကြီးလာတာဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့လဲ ဝိုင်းပြီး ဆောင့်ကြည့်ပြီး ထိန်းသိမ်း ပေးမှာပါ..
ကောင်းပြီလေ အဲ့တာဆိုသားအတွက်စိတ်ချမယ်နော်..
....................
ရှောင်ကျန့် မနေ့က ကျောင်းမလာတဲ့ သူငယ်ချင်းကို တွေ့ချင်လို့ ကန်တင်းလိုက်လာပေမဲ့..
သိပ်ပြီး မလာဖြစ်တဲ့ နေရာဆိုတော့ ရှောင်ကျန့် အတွက်နဲနဲစိမ်းနေတယ်...
လူများတဲ့ နေရာတွေဆိုသွားရလာရတာ ရှောင်ကျန့် မကြိုက်ဘူး...
မလာစဖူး ရောက်လာတဲ့ ရှောင်ကျန့် ကို ယွီပင်း မြင်တာနဲ့ သူထိုင်နေတဲ့ စာပွဲကနေ လှမ်းအော်လိုက်တယ်...
ယွီပင်း.... ငါဒီမှာ ရှောင်ကျန့်
ရှောင်ကျန့် ဒီကိုရောင်လာကတည်းက သူကိုလာရှာတယ်ဆိုတာ ယွီပင်း သိလိုက်တယ်
