Katerina Petrova | Zakończona |

2.

- Twoje objęcia są niczym - Zastanawiała się podczas, gdy słone łzy wypływały z jej powiek - Jadowite węże.

- Dobrze to już przestaje - Westchnęła zrezygnowana Pietrova.

- Co ty robisz? - Zapytała chwytają dziewczynę, która miała zamiar wyjść z pomieszczenia - Przytulaj mnie dalej mała intrygantko.

- Już spokojnie... spokojnie