Unicode
"ဟျောင်းး!"
နေ့လည်ထမင်းစားနားချိန် ကန်တင်းမှာ ကြားရတဲ့ ရယ်သံတချို့နဲ့ အော်သံများ
ထိုအသံတွေက တော့ ထယ်ယောင်းနဲ့ ယွန်းဂီဆီက ထွက်တဲ့ အသံများ
ထယ်ယောင်း ထမင်းပန်းကန်ကို လုပြေးသွားတဲ့ ယွန်းဂီ ကို ထယ်ယောင်း လိုက်ဖမ်းနေခြင်းပင်
ဘုန်းး!
"ဟျောင့် မင်းမျက်စိမပါဘူးလား"
"အောင်မာ မင်းကများပြောရတယ်ရှိသေး"
ကြည့်လိုက်တော့ ကျက်သတုံးကောင်နဲ့မှ ၀င်တိုက္မိရတယ်လို့။
"ကျက်သတုံးကောင်!"
"ဘာ ကျက်သတုံးကောင်လဲ!!"
"မင်းဖယ်"
"ဘာလို့ ဖယ်ရမှာလဲ မင်းမှားတာ မင်းဟာမင်း ရှောင်သွား"
"မရှောင်နိုင်ပါဘူး မင်းဖယ်လို့"
"မဖယ်ဘူးကွာ"
"ဟျောင့် ကလေးကလားနဲ့"
"မင်းကမှ စောက်ကလေးရုပ်နဲ့"
ကလေးကလား သူဖယ်ငါဖယ် နဲ့ ရန်ဖြစ်နေကြတဲ့ နှစ်ယောက်
"ဖယ်လို့ပြောနေတယ်လေ"
ထယ်ယောင်းက တွန်းဖို့ ပြင်လိုက်တော့ လက်ကို လှမ်းဆွဲတဲ့ ဂျောင်ကု
"ဟာ ဟျောင့် လွှတ်စမ်း"
"မလွှတ်ဘူးကွာ"
"လွှတ်ဆို"
"မလွှတ်ဘူး"
ပြောရင်း ဆွဲဖက်လိုက်တဲ့ ဂျောင်ကု
"ဟျောင့်!!"
ရင်ဘက်ကို လက်သီးစုပ်လေးနဲ့ ထုနေတဲ့ ထယ်ယောင်း
"ဟျောင့် ဖယ်လို့"
"မင်း ဆက်ရုန်းရင် တခါထဲ ဖက်နမ်းမှာနော်"
"မင်းရူးနေလားး"
"အင်း ရူးနေတာ မင်းကြောင့်"
"လွှတ်ကွာ အတန်းရှိသေးတယ်"
ဖက်လို့ ၀မှ လွှတ်ပေးလိုက်တဲ့ ဂျောင်ကု အရှေ့က ပေါက်စ ကတော့ ခြေကို ဆောင့် နှုတ်ခမ်းကို ဆူကာ ထွက်သွားလေရဲ့။
