Died before the wedding

Rozdział 7

Dzień wcześniej Xie Chenmin zadzwonił do wszystkich swoich krewnych i przyjaciół, w tym do swoich krewnych, przyjaciół, kolegów i koleżanek z klasy, i oczywiście do trzech wybitnych współlokatorów.

Czat grupowy " Federacja AntyXie Chenmin" nadal istniała. Po prostu dni czatu były mniej liczne i nie kontaktowali się już tak często.

Jeszcze nie wiedzieli, że nie żyję.

Miał włączony głośnik, a jego głośność była podkręcona do maksimum.

Przesunął małą miskę z psim jedzeniem Zhaocaia do swoich stóp, żeby zwabić do siebie dużego psa, a gdy mówił, Xie Chenmin głaskał jego białą głowę.

To było tak, jakby miał zamiar podzielić się z kimś błogosławieństwami po drugiej stronie tych telefonów.

Zhao Cai nie miał nic przeciwko temu, by dla jego biednego dobra wybierał jego jedzenie.

Słyszałem każdego z nich.

Powiedział: Lin Chu i ja pobieramy się.

To niesamowite, Xie Chenmin, jak sprawiłeś, że Lin ge się zgodził? Nagrałeś to? Pospiesz się i wyślij mi nagranie, żebym mógł to zobaczyć!

Gdyby legalne było rzucanie tych, którzy robili PDA na pożarcie, czy w przyszłości mógłbym jeszcze żyć?

Mam nadzieję, że szybko dostaniecie dziecko oraz długie i pomyślne życie, to nasze życzenie dla ciebie, Min ge, i dla Lin ge.

Xie Chenmin potarł głowę Zhaocaia i powiedział: Dziękuję wam chłopaki.

Po drugiej stronie każdego połączenia przez chwilę słyszałem niecharakterystyczną ciszę. To nie był zwykły przypadek, ale czteroletnie milczące porozumienie. Potem wszyscy zapytali: Min ge, co się z tobą dzieje?

Dawny Xie Chenmin ryczał i mówił im po kolei, żeby wracali, a potem umawiał się na wspólny posiłek, kiedy był zadowolony.

Krótko mówiąc, nie był typem osoby, która dziękuje.

Zgodzili się na "Żadnych słów podziękowania pomiędzy wielką miłością", a za wypowiedzenie słowa "dziękuję" byliby karani.

Chenmin powiedział, że jest szczęśliwy, tak szczęśliwy, że był trochę zdenerwowany.

Cisza zelżała na chwilę, a oni zdawali się myśleć, że reakcja Xie Chenmina była dojrzałą reakcją po latach ciężkiej pracy, podobnie jak to, jak rozumiało się czytanie chińskiej literatury, i uczucie wytrwałości pod tysiącem trudów, aby dojść do tego punktu.

Zapytali: Co z Lin ge?

Odpowiedział, że śpi.

Powiedzieli: Na zewnątrz jest już jasno, szybko, powiedz Lin ge, żeby wstał i odebrał telefon.

Xie Chenmin roześmiał się: Jak śmiem.

W końcu rozluźnili się i powiedzieli: Aiyo, lata osłabiły skórę Min ge.

Usłyszałem długą ciszę od jego krewnych, niektórzy powiedzieli, żeby dbał o siebie, podczas gdy inni po prostu odłożyli słuchawkę.

Słyszałem głosy z drugiej strony telefonu przeplatane rozproszonym chłodnym deszczem lub niezręcznym, obłudnym pitoleniem.

Ale Xie Chenmin był konsekwentny, pierwsze zdanie po wybraniu numeru brzmiało: "Lin Chu i ja pobieramy się".

Nie bardzo wiedziałem, po co wykonuje te połączenia, po prostu obserwowałem z boku, jak kończy i pozostaje w miejscu przez długi czas.

Zhaocai oblizał z zadowoleniem łapy.

Odzyskał zmysły, spojrzał na Zhaocaia i ponownie wykręcił numer telefonu.

Powiedział do swojej matki: Mamo, proszę, zaopiekuj się Zhaocaiem dla mnie przez kilka dni.

Jego matka nie zadawała dalszych pytań, powiedziała tylko: Dobrze.

Dodała jeszcze jedno zdanie: Nie pozwól mu być zbyt długo samemu, jest inteligentny i będzie tęsknił za bliskimi. Xiao Chu odszedł, dobrze będzie jeśli dotrzyma ci towarzystwa.

Widziałem, jak czarne źrenice Xie Chenmin wpatrują się na zewnątrz bez celu w oszołomieniu, po czym zwrócił się do Zhaocaia, który był akurat pod ręką.

Zhaocai spojrzał na niego, jego język drgnął i przechylił głowę.

Powiedział: Och.

Zhaocai rzeczywiście tęsknił za bliskimi.

Do tej pory wciąż chował w swoim łóżku koc, na którym Jinbao często spał na brzuchu, i nie pozwalał nikomu go ruszać.

Po powitaniu Xie Chenmina wracającego każdego dnia, nawykowo odwracał głowę w stronę drzwi i czekał przez chwilę.