Paparazzi Misin? Wrong Number

1. BÖLÜM : Paparazzi Misin?

Bu kurguyu kısa tutacağım çünkü konusu klişe . Yanlış Numara kurgusunu seviyorum ama son zamanlarda cıkı çıkmaya başladı.
Elimden geldiğince klişe yazmamaya çalışacağım.

İyi okumalar 💜

Hoca ailemin onu aramasını söylemişti. Ama benim bir ailem yoktu. Bunu ona söylediğimde benimle konuşmak için numarasını vermişti.

Canım kalbim ne zaman utançlıklarımı, vicdan azaplarımı görmeyi bırakıp aydınlıktaki başarılarımı göreceksin?

Bunlar benim istediğim şeyler değildi olmamalıydı.. Bunlar bir çocuk için çok fazlaydı.

Ben istememiştim bir poşet içinde ölüme bırakılıp gitmeyi ve bir işçi tarafından bulunmayı.

Ben daha 15 günlükken beni bir siyah bir poşetin içinde ölüme terk etmişler sonrasında beni çöp toplama alanına götürdüklerinde çöp ayrıştırma makinesinde fark etmişler, oradaki "Baba" dediğim adam olmasaydı belkide bir çöp öğütücü tarafında parçalarıma ayrılmıştım.

O zamanlar günlerce hastanede kalmışım, sanki soğuk benliğime işlemiş gibi.

Sessizce beklemişim , ölümü bekleyen bir şizofreni gibi  .

Gözlerim yokmuş sanki dışarıya bile bakmaya tenezzül etmemişim ,Sanki biliyormuşum tek olduğumu, terk edildiğimi öylece kalmışım.

Ben istememiştim dalga geçilen, dışlanan olmayı , herkes eğlenirken bir köşede beklemeyi.

Beni aileden olmadığım için reddetmişlerdi o zamanlardaki annem ve babam önce kabul etmese de sonrasında beni tekrardan sokağa bırakmışlardı.

Yine kalmıştım öylesine olarak bir hiç olarak ama yine ağlamadım , göğsümdeki o boşluk hissi delilercesine büyüdü ama yine sesimi çıkarmadım ve sebebini bilmiyorum.

Beni birisi sahiplendi, kötü birisi . O zamanlar 5 yaşımdaydım beni köle gibi çalıştırdılar bir şeyi yapmadığımda her gece kemerin benim vücudumdaki kendine özgü sesi yankılandı.

Ben 7 yaşımdayken daha ergenliğe girmemiştir, kim benim gibi bir çocuğun ergenliğe girmesini beklerdi ki?
Bana dokundular, defalarca sonra ben o dedikleri iğrenç şeyi yapmadığımda kısacası ergenliğe girmediğim için beni dövdüler yine kemerle, dibi kalmış sigaralarla.

Ergenliğe erken girmem için ilaç verdiler sonra.. Sonra bunu tekrarladılar ben ergenliğe girdiğimde de devam ettiler ..

11 yaşıma girdiğimde polisler onları yakaladı sonrasında beni yetimhaneye koydular, zaten kısa bir sürede beni Parker ailesi sahiplendi.

12 yaşımdayken babam kalp yetmezliğinden öldü sonrasında annem, babam öldüğü için depresyona girdi ve ilaç almaya başladı . 3 ay sonra o'da fazla doz alımından ölmüştü.

Ben 12,5 yaşımdayken o psikopatlar hapishaneden kaçmıştı sonrasında beni bulup ailemdeki çoğu kişiyi öldürmüştü .

Ve bunlar bittiğinde ve onlar tekrar yakalandığında, evet ben Peter Benjamin hala hayattaydım ama sayılabilirse.

Patlayan yıldızların tam yanında öylesine hayattaydım .

Hocanın verdiği kağıta bakarak numarayı girmeye başladım.

Acaba ortadaki numara üç müydü yoksa sekiz mi?

Sekize daha çok benzediği için onu yazdım.

Ara veya mesaj at...

Mesaj atmak daha mantıklı.

0544 : Hocam siz misiniz?

(17.49)

0538 : Pardon?

0544 : Ben Peter..

0538 : İsmini N'apayım?

0544 : Siz benim hocam değil misiniz?

0538 : Hocan olsam hocan olduğunu söylerim.

0544 : Siz kimsiniz o zaman bayım?

0538 : Paparazzi misin?

****