18(Z)

1.5K 43 6
                                    

"အမေလး ငါ့သားေလး "

ေဒၚယုယအလန႔္တၾကားေအာ္လိုက္သည္။
သူတို႔ေတြ့တဲ့အခ်ိန္က စီးစီးသည္ ၿခံေရ႔ွေထာင့္ တစ္ေနရာမွာ ပံုရက္သားလဲေနခဲ့တာျဖစ္သည္။
ဖိနပ္မပါပဲ‌ၿခံေထာင့္ပန္းၿခံဳေဘးမွာ သတိမကပ္တဲ့အေျခအေန။ကားေပၚကေနမ်ားဒီတိုင္းပစ္ခ်ခဲ့တာလားဟုထင္ရေအာင္ လက္နဲ႔မ်က္ႏွာမွာပြန္းပဲ့ဒဏ္ရာေတြကိုလည္းေတြ့ရသည္။ သားႀကီးအေျခအေနကလည္း အခ်ဳပ္ထဲမွာ ဘာမွလုပ္မရတဲ့အေျခအေန၊ ကုမၸဏီကလည္း လတ္တေလာမၿငိမ္မသက္ႏွင့္၊ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္လာေခၚတဲ့အခ်ိန္ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက ရင္ဝကိုေစာင့္ကန္ပစ္လိုက္သလိုပင္။

" သားေရ စီးစီး "

ေဒၚယုယငိုရင္း လက္ဖဝါးေလးကိုင္ထားမိသည္။
ဆရာဝန္လာၿပီး စစ္ေဆးမူ႔ေတြလုပ္ထားသည္။
ေမ့ေဆးေၾကာင့္ဟုသိရေပမဲ့ စိုးရိမ္မူ႔က သတိလင္မလာေသးေတာ့ သူမ ငိုပဲငိုခ်င္ေနသည္။
ပံုမွန္ဆို လက္လည္းအကိုင္မခံအသားလည္းအထိမခံတဲ့ကေလးမို႔အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေလးထိထားရေပမဲ့
စိတ္ထဲေပ်ာ္မေနေပ။
သား ဘယ္ေတြေရာက္လို႔ ဘာေတျြဖစ္ခဲ့တာလည္းဟုေမးခ်င္သည္။ဒီတစ္လအတြင္း စီးစီးကို စိတ္ပူခဲ့ရတဲ့အပူမီးေတြက တစ္အိမ္လံုးတစ္ေယာက္မွ မၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့ေပ။ သားမွာလိုအပ္ခ်က္ေတြရိွသည္။
သားလုပ္ႏိုင္ပါမလား၊ သားအဆင္ေျပပါ့မလားဆိုတဲ့စိတ္က စီးစီးကို ငါးႏွစ္သားေလးလိုစိတ္ပူရဆဲပါ။
သားႀကီးေျပာတဲ့ စီးစီးကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ စကားကလည္း မိဘေတြအတြက္ဘယ္ေလာက္နားဝင္ေအာင္ေျပာေျပာ အသံုးမဝင္ေပ။

"ကိုကို .."

ႏွစ္ရက္အၾကာမွာ စီးစီးသတိရလာသည္။ 
ပထမဦးဆံုးေျပာတဲ့စကားက မ်က္လံုးမဖြင့္ခင္
ကတည္းက ကိုကိုဟု ေခၚတာလားေရရြတ္လိုက္တာလားမသိတဲ့စကား။
သားဘာေတျြဖစ္လာခဲ့တာလဲ။
စိတ္ပူတာေၾကာင့္ အမွတ္တမဲ့ လက္လွမ္းေနတဲ့သားလက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
ရုန္းဖယ္မသြားပဲ တျဖည္းျဖည္းမ်က္လံုးဖြင့္လာၿပီးေနာက္.. သူမ လက္ကိုထပ္မံ အားကိုးတႀကီးဆုပ္ကိုင္ကာ...

" ကိုကို႔ကိုရွာေပး... ေမေမ ။ ကိုကို႔ကိုလူဆိုးေတြဖမ္းသြားၿပီ "

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Apr 11, 2023 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

သက္ကရာဇ်ပင်လယ်Where stories live. Discover now