Episode One | taekook

Giriş

12.04.2023
02:26

Hayat, bir şairin parmaklarından dökülen kelimeler gibi narindi bazen.
Bazense koca bir dağ kadar büyük ve sert.

Kağıda dökülmeyen her duygu için, kelimeler büyür de büyür insanın aşamayacağı kadar güçlendirdi duvarları.

Bir şiirdim.

Şiir kadar narin ve bazen şiir kadar acımasız.

Bir romandım.

Düzmecelikten uzak ama bir o kadar da yalandan mutluluklarım.

Kalemdim, bir kağıdı intihara itip, her yerimi kanına bulardım.
Yazardım, çizerdim, bakardım etrafa ve bazen görmeden de bilirdim.

Görmeden de bilirdim.
Yaşamın acı yanlarını tatmasa da dilim, yüreğim, tam orta yerine bir hançer yemiş gibi devrilirdi.

Bu yüzdendir ki benim kalbim, atmayan kalpler adına biraz ruhsuz.
Dudaklarım, gülmeyen dudaklar adına biraz durgun.
Ellerim, tutulmayan eller adına biraz kırgın.

Ve benim ihtilâli en içinde yaşayan, asil zihnim. Tüm susturulmuş düşünceler adına biraz kalabalık.

İtilip kakılan masum çocuklarla düştüm. Bir hastane odasında, çaresizce onlarca yedim içtim.
Çıplak ayakları kadar çıplak yürekleri ile soğukta onlarla titrerdim.
Acıyı bedenim de dahil her yerimde hissederdim.

Büyüdükçe geçer demediler, geçmedi de zaten.
Üzülme, bir çaresi bulunur elbet, demediler.
Başımızı okşayıp, üzerimize soğuk battaniyeleri örtmediler.
Sabahına önümüze sıcak yemekler koymadılar.

Biraz öksüz.
Biraz yetim.
Çokça acı ve bolca ölüm.

Dudaklarım aralanmıyor çok sık gülmeye. Çünkü diktiler gülüşlerimizi bir ömürlük kelebeğe.

Biraz yarım.
Biraz yalın.
Ve çokça yalnızlık peşine.

-

Hoşgeldiniz, sefalar getirdiniz.
İlk texting kitabıma uğurlu parmaklarınızı değdirdiniz.

Umuyorum ki beklentileri karşılayacak bölümler yazarım.
Bir haftadan daha fazla bekletmeyeceğime söz vermek istiyorum. Tam sınav zamanı söz vermek pek doğru değil ama yapmak istiyorum.

Geldiğiniz ve baktığınız için sonsuz teşekkürler. Tekrar tekrar gelmeyi, bizi ziyaret etmeyi lütfen unutmayın.

Miyu.