Am I Wrong?||Chaelisa

L-2

Zil çaldı. Bir kaç kişi sınıfları geziyordu. Sınıf kapımın önünde diğer okuldan arkadaşım Harin i görünce yanına gittim. Konuştuk sınıfını sordum hemen yan sınıfımdaydı. Şanslıydım sanırım. Bir kaç arkadaşım da buradaydı. Hatta eski arkadaş ortamım bile neredeyse toparlanmıştı. Sınıflara girmemiz için zil tekrardan çaldı. Girdiğimde sağ tarafımda ki kızda uzun zamandır istediğim kalemi kalemliğinde gördüm. Kullanmak için izin almaya yanına gittim. Yatıyordu. "Gece iyi uyayuyamadın herhalde" dedim. Yüzüme bakıp birkaç saniye dondu. Hemen söze girdim ve "Ben Lisa bu kalemini ödünç alsam sorun olmaz herhalde ımm şey neydi ismin bu arada" diye ekledim. "Chaeyoung," diye mırıldandı. Sesi huzur vericiydi gerçekten. Bakışları insanı adeta büyülüyordu."Kalemini aldım Chaeyoung." diyip sırama geçtim. Heyecanla denedim. Canlı bir renkti. Hoca geldi. Ders başladı. Ders anlatırken birden bağırmaya başladı. Kafamı sıradan kaldırıp baktığımda Chaeyoung'a bağırdığını duydum. Ama Chaeyoung oralı bile değildi. Gökyüzünün mavilikleri arasında kaybolmus gibiydi. Birden irkildi ve kendine geldi. Hoca "10. Çağırısım olucak ohoo dalmıssın gitmişsin." dedi. Oradan kendini bilmezin biri atladı. "Aşık herhalde kimi düşünüyor sınıftansa hangi yakısıklı acaba kesin ben HAHAHAHA." "Çok mi komik piç kurusu" demek istedim. Chaeyoung "Yakışıklı mı?" diyince bir kaç saniye öylece durdum.Aklıma ailem geldi. Eşcinsellerden nefret ederler. Tanrı eşcinselleri en ağır şekilde cezalandırıcakmış. Tanrı eşcinsellerden nefret edermiş. Tanrı kendinin yarattığı şeyden neden nefret etsin. Kaşlarım çatılmıştı. İtiraf edeyim aslında ben de eşcinselim. Homofobik gibi davranmaya çalışan bir eşcinselim. Dünya'nın ne kadar adi olduğunu gördüm. Chaeyoung'a döndüğümde 3 saniye yüzüme baktı ve başını eğdi.
Son dersten sonra eve gitmek üzere okuldan çıktım. Chaeyoung'un kalemi bende kalmıştı. Bir gün bende kalsa sorun olmazdı bence. Neyse.
Okula sövebilirim ama o lanet eve tekrardan girerken daha da çok sövüyorum. Eşcinselim diye benimle tek kelime iletişime geçmemelerini bırak ölsem dönüp bakmayacak aileme katlanmak gerçekten zor oluyor. Zaten direkt odama geçiyordum ve bir daha da çıkmıyordum. Günlerim, aylarım, yaşlarım, kışlarım bu odada geçip duruyordu. Bir gün bu odada ölüceğim diye düşünüyordum.