Ik ben na de dood van Liz verder gegaan met mijn leven. Alleen. Mijn vader en moeder zijn nooit terug gekomen uit Peru, wat nu zes jaar geleden is, en Liz' vader heeft na een maand of twee zelfmoord gepleegd, haar broer is op dit moment in mijn keuken.
'Waar denk je aan?' vraagt Thomas me terwijl hij met twee glazen cola op mijn bank neerploft. Ik schudde mijn hoofd, 'zet de film maar aan.' Hij bleef me even aankijken, wetend dat het niet niks was.
Sinds Liz' dood hebben we elkaar gesteund, en de afgelopen zes jaar waren niet gemakkelijk. Enigzins verzacht door elkaar, leven we door.
De ene dag zwaarder dan de andere. Het ene uur moeizamer dan die daarvoor.
De ene minuut bewuster dan die daarna.
Thomas zal Liz' gat nooit kunnen vullen.
Maar hij hecht het wel.
A/n :
Hi, guys.
Dit was het laatste hoofdstuk.
Bedankt aan alle lezers, ookal zijn dat er niet zo veel XD
Greetz, Chloé.
