JOANA POV
"HOY JOANA!! GUMISING KANA JAN WALANG MAITUTULONG YANG PAGTULOG-TULOG MO JAN!!" umagang sigaw ni ante jade sakin, nasanay na din ako dahil wala namang umaga na hindi niya ako nasigawan.
"Opo ante" magalang na sagot ko. Wala naman akong pagpipilian kundi sumunod sa kanya dahil simula noong iniwan ako ng nanay ko siya na nagpalaki sakin.
At ang tatay ko naman hindi ko alam kung saan walang sinabi sakin kahit si nanay, pero palaging sinasabi ni ante jade na nabuntis lang si nanay kaya isa lang daw akong anak sa pagpapakasala.
Gustohin ko man hanapin ang tatay ko, wala akong magawa dahil baka totoo nga na isa lang akong anak sa pagkakasala.
"OH ANONG MAGAGAWA YANG PAGTATANGA MO JAN?!! JOANA NAMAN JUSKO KA TALAGANG BATA KA!" at dahil sa pangalawang sigaw ni ante nataohan ako kaya kumilos agad ako.
"S-sorry po ante" natatakot na sabi ko, pababa na sana ako pero bigla niya akong hinawakan.
"HOY JOANA PAALALA LANG HUH NAKIKITIRA KA DITO KAYA WAG NA WAG KANG SAKIT SA ULO! AT ISA PA WALANG MAITUTULONG YANG SORRY MO DAHIL SIMULA NG DUMATING KA DIDTO GULO LANG LAHAT BINIGAY MO!!" kahit sobrang sakit na ng pagkahawak ni ante jade sakin lumalamang pa din yung sakit ng mga sinabi niya sakin.
Binitawan niya ako at tumalikod na siya, kaya kusang nagsiunahan ang mga luha ko sa pag agos... Sobrang sakit kung sana maibabalik lang yung noon ay pipiliin ko nalang na hindi nabuhay pa..
YOU ARE READING
SILENT CRY (ongoing)
Ficção Adolescentekailan ko ba maranasan ang mamaging masaya? o baka nga hindi ko na mararanasan pa.
