Lavinya

ölüm çiçeği

hayatta öyle anlar vardır ki ne yapsam ne etsem diye çırpınırken yanında kimse olmaz çaresiz hissedersin kalabalık içinde yalnızsındır insanlara güvenin kalmaz sevgin kalmaz umudun kalmaz inancın kalmaz
sadece kendine sığınmak zorunda kalırsın yaşamak istemezsin ama geride bırakmak istemediklerin vardır kendini öyle büyük boşlukta hissedersin ki niye dersin niye benim başıma geliyor hersey
sana hayatı sorgulatanlar ise mutludur
çünkü sen onlar için çırpınırken görmezler seni. Bir müddet sonra aile arkadaş aşk hersey boş gelir sana psikolojik sorunların başlar insanlarla arana mesafe koyarsın çok sevdiğin şeyler zevk vermez mesela
duygusuzlasirsin yavaş yavaş
sonra sen değiştin derler halbuki seni değiştiren onlardır o kadar gereksiz insanları hayatımızın ortasina koyarız ki hayatımızda bize yer kalmaz
kalbinde yaralar vardır o yaraları sarsın diye kalbine aldıkların daha büyük yaralar acip terkeder seni
yarı yolda bırakır ama sorsan sen suçlusun
hiç kimseyi memnun edemezsin herseyin en guzelini de yapsan illa bir kusur bulurlar insanlar böyledir iki yüzlüdür
Mutlu olan kişileri kıskanırsın içten içe bende mutlu olmak istiyorum dersin buna da hayat izin vermez
en çok ta ailesinden yaralı olan insanlar vardır ki değer görmeyi onlar hakeder çünkü sevgi görmeden büyürler
sevgiyi başka yerlerde ararlar bazıları büyür kotu olur bazıları büyür iyi olur ama kime göre neye göre iyi kötü denir ki...
herkesi davranışları kendine doğrudur çünkü kimse yol göstermemişse onlar yollarını kendi çizerler ve o insanlara çıkıp da laf söylenmemesi gerekir
sen neler yaşadığını bilmediğin bir insanin neden kalbini kırarsın ki

işte böyle bir dünyada yaşıyordu lavinya
kalabalık içinde yalnızlığın olduğu bir yerde...

Lavinya'dan

Gözlerimi açtığımda saat 13.10'u gösteriyordu. Kalkip aynaya baktigimda karsimda eski neşesi kalmamis kızla tekrar yüzleştim. Bitmiş olsun dedim aynaya karşı hersey bitmiş olsun. Bugün babamin ameliyati vardı ve eger sağ çıkarsa ben ölecektim tek çarem olmesi için dua etmekti. Hangi kız isterdi bunu benden başka. Ben çok istiyordum.

Çalan telefon ile düşüncelerimden sıyrıldım
kuzenim yeşim arıyordu haber vermek icin

"alo yeşim" sesim tedirginlikten titriyordu.

"lavinya iyi misin"

"iyiyim sonucu soyle lütfen" babamın yaşıyor olma ihtimali beni fazlasıyla ürkütüyordu.

"kurtuldun kardeşim" diye çığlık attı bir anda "kurtuldun"

gözyaşlarıma aldirmadan titreyen bacaklarimla yatağa oturdum.

"gerçekten mi bitti mi simdi hersey yeşim"

"bitti tabi özgürsün artık ben yanına geleceğim bugün kutlarız bunu"

teşekkür ederek telefonu kapattım
bitmişti hersey kurtulmuştum özgürdüm sonunda mutlu olacaktım.

dolabımı yönelerek siyah pantolon ve siyah kazağımı giydim çantamı da alarak sinan'ın yanına gitmek için yola çıktım

sinan benim en yakin arkadaşımdı
yıllarca her koşulda yanımda olmuştu
küçükken beni babamdan kurtardığında tanışmıştık sinanla. sırf renkli kıyafet giydiğim için fahişe damgasıyla sokağın ortasında babamdan dayak yerken sinan beni babamin elinden alarak hastaneye götürüp günlerce beni tanımadan yanımda olmuştu. Sebepsiz yardiminin nedenini sorduğumda ise ölen kardeşime çok benziyorsun sana bakınca ona olan özlemim diniyor demişti. 16 yasinda tanışmıştık ve şuan 20 yaşındaydık.

evine vardığımda tek calista kapıyı açmıştı.
hemen sarıldım boynuna

"sinan" diye bagirdim "bitti hersey babam artık yok"

"sonunda kurtuldun lavinyam ama bu kadar beklemene gerek yoktu ben halledecektim sen engel olmasan"

"başın yanardı o zaman ama bak şuan özgürüm"

gülümsedi sinan ama yolunda gitmeyen şeyler vardı cok durgundu onu ilk kez böyle görüyordum.

"noldu neden bu kadar durgunsun" başta duymazdan gelse de yavaş yavaş konuşmaya başladı.

"hersey bitmiş sayılmaz lavinya aslında hersey yeni başlıyor".

"AŞKLARIM ILK KEZ YAZDIGIM BIR KITABI YAYINLAMAYA KARAR VERDIM"...

♡

Eğer okunması olursa ve istenirse diğer bölümleri de atacağım çünkü boşa emek verip üzülmek istemiyorum .

♡

  sizi seviyorum , çokça kalppp