"Evime ne oldu!?"
Çok kızgın bir Slenderman bağırdı, sana ve yanındaki dağınık seğirmeli çocuğa baktı. Ayağınızın altındaki geniş bir kemerle yere kremşanti sürerken mahcup bir şekilde gülümsediniz.
"Biz... bir savaşımız vardı..."
dedi Toby gergin ve eğlenerek, sesindeki doğal titreme onun biraz korkmuş gibi görünmesine neden oldu. Cümlenin ifadesine bir kahkaha attın. Savaş kesinlikle bunun için doğru kelimeydi.
~~~~~~~Flash Back~~~~~~~~~~~~~
"Kyung! Kyung! Hadi eğlenceli bir şeyler yapalım!!" dedi seğiren katil, yanındaki kanepeye çökerek.
Son zamanlarda, Toby normalden daha iyi bir ruh halinde görünüyordu. Öldürdükten sonra daha az sinsi sinsi dolaştı, hatta seninle normalden daha fazla konuşmaya zahmet etti.
Yine de bu bir sürprizdi, çünkü Toby hiçbir zaman bir şey önermedi.
Hafif bir iç çekerek okuduğun kitabı kapattın ve ayaklarının dayadığı masanın üzerine attın.
"Pekala Toby. Aklında ne vardı?"
Sen tepki vermeye vakit bulamadan, katil elinden tutup mutfağa sürüklemiş, yanından koşarken neredeyse seni masaya düşürmüştü.
"Hadi bir gözleme savaşı yapalım!" dedi Toby.
Ağız koruyucusunun altında görmek üzere olmamasına rağmen, fikrine sırıttığını söyleyebilirdiniz. Ona şüpheyle baktın, bakışların cezbedici bir şekilde tezgahın üzerindeki waffle yığınlarına kaydı.
"Biz ortalığı karıştırırsak Slender bizimle mutlu olmaz..." dedin, hep mantığın sesi olarak.
En son evi dağıttığında, günlerce temizlik yapmak zorunda kaldın.
Ve orada yaşamadın bile!
"Hadi ama Kyung! Yağma sporu yapma." dedi Toby, istemeden yaptığı seğirmeyle sesi bir vuruş atlayarak.
Bir sırıtışla sessizce başını sallamadan önce durakladın. Evin tüm katilleriyle çevriliyken, onlara düşkün olmuştun. Özellikle Ticci Toby. BEN ve Jeff'in anlamsız tuhaflıkları her zaman dikkatinizi dağıttığından, sizi hiç bu kadar düşünmediğini düşündünüz.
Dikkatiniz dağılmış durumdayken, yumuşacık bir şeyin yüzümüze çarptığını ve muşamba zeminde bir sıçramayla sona erdiğini hissettiniz. Toby'nin gülen figürüne, mümkün olduğunca ciddi bir şekilde, tamamen eğlenmeden baktınız.
Tezgaha uzandın ve sessizce bir waffle aldın. Şurubun üstünü çıkardın ve yapışkan tarafı Toby'nin kafasına düşürmeden önce şişenin yarısını üzerine döktün. O donup kalırken gülmeye başladın, şurup yüzünün kenarlarından gözlüklerine aktı,
"Biliyor musun, şimdi bunun nasıl eğlenceli olacağını düşündüğünü görebiliyorum!"
Ellerini yapışkan maddeyle ovuşturarak kıkırdadın.
Birkaç dakika içinde tam bir kaos yarattın. Şurup ve krem şanti kıyafetlerinizi kapladı ve saçlarınızı dağınık kümeler haline getirdi. Gofretler zeminde ve duvarlardayken, makarnalardan birkaçı gözünüze çarpıyordu.
Biri, *öksürük* Maskeli *öksürük*, şurupla kaplanmış bir waffle üzerinde duvara doğru kayarak sona erdi, sadece savaşınızı daha da teşvik etti.
Sadece bir gözleme kaldı, sen ve Toby zeminde ona doğru atıldınız, sizi öldürebilecek ya da öldürmeyecek olası engellerden kaçındınız. Hayal kırıklığına uğramanız için hem sen hem de katil waffle'ı aynı anda aldınız.
"Hadi Kyung. İlk ben ulaştım."
dedi Toby, gözlüklerinin ardından sana bakarak. Gülümseyip kafanı salladın,
"Bundan daha çok çabalaman gerekecek Toby."
Waffle'ı geri çektin, ayağın yerde küçük bir ıslatılmış kahvaltı yığınına takıldı. Çılgınca, waffle'ı kavradın ve üstüne büyük bir ağırlık inerek yere düştün. Yukarı baktığında Toby'yi de yanında götürdüğünü fark ettin, yüzü şimdi senin kızarık kırmızı yüzünün sadece birkaç santim ötesindeydi.
Garip duruma rağmen, kazanmanız gereken bir savaş vardı. Elinde waffle varken Toby'nin yüzüne doğru fırlattın, o geri tökezlerken manik bir şekilde güldü.
"Ben kazandım!"
Evin önüne yakın bir yerde kapı açılma sesiyle ayağa kalktın. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Son waffle'ı neredeyse dolu ve aşırı şekerli çöp kutusuna atarak tezgaha yaslandın. Küçük 'savaş'ınızın cezası olarak Slender, sizi ve Toby'yi TÜM mutfağı kendi başınıza temizlemeye zorladı. Cezaya rağmen, bunun çok eğlenceli olduğunu hissettin ve hatta muhtemelen seni ve katili hiç olmadığı kadar yakınlaştırdın.
"Merhaba Lee Kyung."
Toby, mutfağın diğer tarafından tezgaha yaslanmış, odaya göz gezdiriyordu.
"Ne?"
"Bir ara başka bir savaş yapalım."
