Jamie Duffy - Solas
Bu hayatta kaybettiklerimiz ne kadar önemli olsa da, veya ne kadar başlarda o şeyler için üzülsek de; bir süre sonra hayatımıza normal akışında devam ediyorduk.
Mesela küçükken çok sevdiğimiz bir bebeğimizi kaybettiğimizde ilk başta ağlar, belki de ortalığı yıkardık. Ama üzerinden 2 hafta geçip ailemiz bize yeni bir bebek aldıktan sonra o bebek bir daha aklımıza bile gelmezdi.
Bu 'kaybettiğimiz şeyler' kısmı tabi ki sadece eşyalar için geçerli değil. Sevdiğimiz bir dostumuzun bize ihanet etmesi de içten içe onu kaybetmektir. Veya aile evinden ayrılmak bir süreliğine aile fertlerine veda etmektir.
Benim yaşadığım durumsa bundan çok daha kötüydü. Ben kaybettiğim kişiyi bir daha asla göremeyecektim. O geri gelmeyecekti, bir daha sesini duyamayacaktım, bir daha asla gözlerindeki o mutlu ifadeyi göremeyecektim.
Peki insanların bir kişiye sonsuza kadar veda etme sebebi neydi? Evet, doğru tahmin. Ölüm.
Aslında her şey, 2 ay önce babam, ben ve annemin beraber kafa dağıtmaya gittiğimiz bir günde yaşandı. Bunu sık sık yapardık. Biraz varlıklı olsak da annem her zaman sadelikten yana bir kadın olmuştu. O gün de onun ısrarları üzerine çıkmıştık yola. Başta her şey normal olsa da, arka tarafta telefonuma bakarken arabanın birden kontrolünü kaybetmesi ve bariyerlere çarpması kimsenin beklemediği bir şeydi.
Tuhaf olansa yola çıktıktan kısa süre sonra babamın anneme olan endişeli bakışlarını yakalamamdı.
O kazada en az yara alan bendim. Babam ağır yaralanmıştı ama şuan durumu iyiydi. Anneme ise o gün plansız bir şekilde veda etmek zorunda kalmıştım.
İlk başlarda yatağından hiç çıkmamış, kimseyle tek kelime konuşmamıştım. Sonrasında eve yavaş yavaş baş sağlığı dilemek için gelmeye başlamışlardı.
2 hafta sonunda babam artık okuluma devam etmem gerektiğini söylemişti. Sınav senemde olmasam bile 11. Sınıf önemli bir seneydi ve bu yüzden fazla derslerden geri kalmamam gerekiyordu. Ama bana göre şuanda benim yatağımda bilmem kaçıncı rüyamı görüyor olmam gerekiyordu.
Ve sonuç olarak şuan tek başıma okul kapısının önündeydim.
Şimdi başta söylediğim sözlere dönüyoruz. 2 hafta önce hayatımda en sevdiğim varlığı kaybetmişken 2 hafta sonra hiçbir şey olmamış gibi okul kapısının önünde beklemem, bana göre anneme olan ihanetimdi.
●
Selamm
Yeni bir hikayeyle sizlerleyim
Biliyorum diğer kitaba uzun süredir bölüm atmadım
Onunla da ilgileneceğim ama ilk sırada bu kitap var
Bölüm atma sıklığı belli değil daha
Oy vermeyi unutmayınnn
