Karanlığın Sesi

Bir Hikayem Var

Bölüm 1
İyi okumalar <3

Bir hapishanede aylar önce evime girmiş hırsızın tam karşısında oturuyordum.
Vücuduna baktım, uzun boylu ve oldukça yapılıydı, bana saldırsaydı ona karşı en ufak şansım bile olmazdı. Bakışlarım gözleriyle buluştu, yaşananlar yüzünden benden korktuğunu hissettim, ne ironik.

"Benimkinden hemen önce bir eve daha girdin değil mi? Kimdi? Ölmeden önce sana ne dedi?"

Şimdilik hikayeyi burada kesip daha iyi anlaman için seni o geceye götüreceğim.

"Yarın görüşürüz Cansu"
Arabama binmeden önce dönüp iş arkadaşıma gülümsedim.

Çok yorgundum evime nasıl gittiğimi bile tam hatırlamıyordum, eşyalarımı etrafa fırlatıp ışığı kapattım, kendimi yatağa bıraktım, hemen yanımdaki masada duran gece lambamı açtım ve gözlerimi kapatıp derin bir uykuya daldım.
Gözümü büyük bir kabusun ortasında açmadan öncesine dair hatırladığım tek şey bunlar.

"Uyan"

Nereden ve kimden geldiğini bilmediğim bu sese itaat eder gibi gözlerimi hızla açtım. Evde yalnız olduğuma emindim.
Kafamı kaldırıp gece lambamın loş ışığının aydınlattığı odama baktım, kimse yoktu.
Sesi düşündüm, çok uzaktan gelmişti fakat oldukça netti hatta odamda bir yankı bıraktığına emindim
'Muhtemelen gördüğüm rüyanın etkisiydi' diye düşünüp yatağımda duvara doğru döndüm ve gözlerimi kapattım.
Salondan gelen bir adım sesi duydum, gözlerimi hızla tekrar açtım ve yine aynı ses tam ensemde tekrarladı

"Uyan dedim"

Hızla doğruldum, korku her zerremi kapladı, nefesimi kontrol edemiyordum, odama tekrar baktım hala boştu

"Sen kimsin" diye fısıldadım, şuanda yapacak en mantıksız hareket olabilirdi ama aklımı yitirmemek için bir açıklamaya ihtiyacım vardı.

"Çekmeceyi aç"

Sesin tekrar uzağımdan gelmesi beni biraz olsa da rahatlatmıştı.

"Hızlı ol. Geliyor"

Yatağımın yanındaki masanın çekmecesine baktım, onu hiç kullanmamıştım açılıp açılmadığını bile bilmiyordum.
Yaklaşan adım sesleri çaresizliğimi yüzüme vurdu ve sesin dediğini yaptım.
Çekmecede bir silah vardı

"Bunu nasıl yaptın?" dedim bir cevabı olmayacağını bilerek.
Hayatımda hiç silah kullanmamıştım görmek bile beni ürkütmüştü ama tek çarem buydu.
Yataktan kalkıp silahı elime aldım.

"Kapıya doğrult"

Sesi tekrar ensemde hissetmemle korkudan sendeleyip silahı sese doğru tuttum

"Göremediğin bir şeyi vurabilir misin?"

Bu sorunun yarattığı farkındalıkla silahı yavaşca indirdim ve tekrar sese arkamı dönüp silahı kapıya doğrulttum.

"Silahı var, hızlı olmazsan ölürsün"

Yutkundum ve yaklaşan adım seslerini dinlemeye devam ettim

"Yakın"

Hala ensemden gelen bu ses artık beni ürkütmek yerine güvende hissettiriyordu

"Çok yakın"

Silahı tutan elim gerildi

"Az kaldı"

Kapı kolu gerildi ve gıcırdamaya başladı, korkudan ne yaptığımı bilmiyordum, ensemdeki ses camdan atlamamı söylese hiç düşünmeden yapacak gibi hissediyordum.

"Şimdi"

Silahı sıkıca tuttum, kapı açılmak üzereydi

"Vur"

Gözlerimi kapatıp kafamı yana doğru çevirdim ve ateş ettim.

Kapı çoktan açılmıştı ve şimdi tam önümde omzundan vurulmuş biri yatıyordu. Beni gördü ve bilinci yeni yerine gelmiş, olan şeyleri şuan kavramış gibi geriye doğru sürünmeye başladı.
Ona yaklaştım fakat ben yaklaştıkça daha da geriye gitti, ağlayıp onu öldürmemem için yalvardı.
Elimdeki silahı ona doğrultmuş yürümeye devam ediyordum.
Onu sol omzundan vurmuştum, sağ elinde hala silah vardı ama kullanamayacak kadar korkak olduğu belliydi.
Bu düşünceyle irkildim.

O silahı kullanamayacak kadar korkaktı, beni öldüremezdi, peki neden onu vurmamı istedi?

Etrafıma baktım ve bir cevap almayı umarak sordum

"Neden istedin?"

Tüm benliğimle gittiğini hissettim, o ses varken kendimi tamamen onun kontrolü altında hissetmiştim ama şuan tamamen boşlukta hissediyordum.

Hırsız uzun süre önce kaçmıştı, yaptığım şeyi sindirmeye çalışır gibi yatağa oturmuş silahla bakışıyordum, dışarıdan gelen polis sirenlerinin sesi odamı kapladı, evime giren ve silahı bana doğrultmuş bişeyler söyleyerek yaklaşan polis hızla elimdeki silahı çekip aldı.

Bedenim yaşananları daha fazla kaldıramadı, hatırladığım son şey git gide bulanıklaşan polisin görüntüsü ve yere düştüğümde etrafıma toplanan bir kaç adım sesiydi.

Hikayenin fikri bana ait değil. Tiktokda bir videoda bu konuyu görmüştüm ve kitabını yazabilirim diye düşündüm, gönderiyi uzun zaman önce gördüm o yüzden hangi sayfa vs. hatırlamıyorum. Bulmaya çalışıp kendisine ulaşıcam daha sonra düzenleme yapıp buraya adını eklerim.

Umarım beğenmişsinizdir :) <3