Crooked Loves {Hyunlix}

chapter:17

şimdi yanımda hyunjin vardı. ilk defa ağladığını görüyordum. benim için ağlıyordu.. ilk defa kendimden nefret ettim, ve o an gözlerim karardı...

~~~~~~

(time back:4 gün)

|Hyunjin|

kaç gündür burada olduğumu bilmiyorum, saymıyorum da. aklımda tek dolaşan felix ve eski anılar. siz de söyleyin, sokakta tanımadığınız birini evinize almazdınız dimi? biliyor musunuz.. bende yapmazdım.

hiçbir insan tanıdığı olmadığı sürece almaz, rahatça evde davranmasına izin vermez ya da direkt yardım etmez.

onu ilk gördüğüm zaman hiç değişmemişti, sadece saçlarını sarıya boyamış ve ona çok yakışmıştı. beni ilk gördüğü zamanlar hatırlamadığına emindim. şu anda da eğer jeongin söylememişse, hatırlamıyordur.

o minicik ellerini ve yüzünü unutmak imkansızdı. ama onları kanla görmek canımı çok acıtmıştı. ilk iki gün bile onu öyleyken kabuslarımda görmüştüm.

eskiden bana gelip sarılırdı. "hyunjin bak çiçek getirdim, tatlı lama.." diyordu. bense ona "bende sana hediye yaptım tatlı civciv." diyordum. günün sonunda yine birbirimize sarılıyor oluyorduk. şimdi anlıyordum, neden bana öyle hitap ettiğinde içimin ürperdiğini..

şimdi changbin karşıdan beni izleyerek düşünceleriyle boğuşuyor, bende onu izleyerek jeonginin felixe yaptıklarını düşünüyordum ve aklımdan hiç iyi şeyler geçmiyordu.

"jeonginin böyle bişey yapması demek psikolojisi bitmiş demektir." derken aydınlanmış gibi gözlerini açmış bana bakıyordu.

"sana da böyle diyebiliriz bence."

"ben de onu düşünüyorum."

"nasıl yani?"

"ben böyle aptalca bir şeyi nasıl yaparım? bildiğin o küçük aklıyla hassas yerimden vurup beni manipüle eti hyunjin! EN YAKIN DEDİĞİMİZ KİŞİ BİZİ MANİPÜLE EDİP SENİ KAÇIRTMAMI SAĞLADI HYUNJİN! BEN BUNU SANA NASIL YAPARIM!...." bir anda sesini kısıp konuşmaya devam etti.

"ben en yakın arkadaşıma bunu nasıl yaparım.." dediğinde gözyaşları akmaya başladı.

sonra ayağa kalktı, bana doğru yürüdü. bana bir şey yapacağını zannederken arkama geçti. ipleri çözdü, ayakları titriyordu. sanki beyni benim söylediklerimden sonra açılmış gibiydi.

"affet beni hyunjin, size bulmanızda yardım edeyim ama lütfen affet beni, yalvarırım.."

"changbin, yaptığın affedilecek bir şey değil.."

"biliyorum, şu an bana ne yapsanız haklısıız. ama nolur size yardım edeyim.."

sonra aslında hç yapmamam gereken bişey yaptım ve changbine sarıldım. biliyordum, chagnbini tanıyordum.. o böyle bişey yapamazdı. beni kaçıran changbinde eski changbindi, benden nefret eden oydu.

ama jeongin en tilki olanımızdı. oyunu o başlatmıştı ve kendi kurallara uyuyordu.

"madem oyunun kuralları yang jeongine ait, oyunu hwang hyunjine göre oynarız.."

*****

ecem hanım ve diğer okurlar, ilk felixin bölümü olan "life story: lee felix" yada "hwang hyunjin" olması lazım. başta "evine çok rahat alıyor, bune rahatlık, bu anı bekliyormuş" diyenlerin lafları için ilk paragrafları tekrar okuyabilirler.

çok üzgünüm ama bunu söyleyeceğim ki: nasıl değişik bi tip gibi oldunuz ama hahayt. (küfür etcektim etmedim yey)

oy vermeyi ve yorum yazmayı unutmayın.

*****