Bilekliğe gözüm kaydı bir yarım saat falan bilekliğe baktım ardından Burak abinin saçma sapan konuşmalarının bittiğini fark ettim herkes bana bakıyordu. Bir şey mi olmuştu yüzünde bir şey mi vardı öyle bir sert bakıyorlardı ki kalbim sızlıyordu sonra derin bir nefes aldım
Yağmur: ne oluyor
Güneş: sana ne yaptı
Sesi öyle bir sinirli çıkmıştı ki korkmuştum git cidden Güneşe bu kadar ilk defa sinirli görüyordum ne demeliydim acaba gerçekleri söylemeli miydim bana vurmaya çalıştığını ardından Ben aslında yapacaklarını söylemeyecektim yoksa Güneş bu işin sonunda katil çıkabilirdi Güneş beni seviyordu arkadaş anlamında Benim için her şeyi yapardı
Yağmur: yapmadı Güneş hemen öyle kötüye bağlama arabanın ikisi sadece Neyse ki araba durmuştu
Güneş Bana öyle bir bakıyordu ki sanki Gözlerinden bana yalan söyleme diye bir ifade vardı sonra dudakların aradı ama bir şey diyemedi sanki gerçekleri biliyor gibiydi
Onur: kızım bize yalan söylemene gerek yok her şeyi biliyoruz
Yağmur: bir denize az çok tahmin edebiliyordum zaten Ama bu konu sizi ilgilendirmiyor Bu benim meselem Lütfen siz karışmayın
Güneş elini yumruk ve arabaya vurdu Neden böyle bir şey yaptı bana sinirlendi mi Gerçi yalan bir şey de söylemedim Bu konu benim meselemdi onları ilgilendirmezdim neydi Onlar benim ailem mi Güneş benim sevgilim miydi Onur abi benim babam mıydı Zeynep abla benim annem miydi hiçbir şeyimde Onlar benim ben yalnız bir kar tanesiyim bu dünyada ne ileri gidebiliyorum ne geri Ben ortada sabit Durmuş bir noktayım şimdi Ne olmuş da beni bu kadar sahiplenmişlerdi ben ne yapmıştım bu dünyaya ya sadece yaşamaya tutunmaya çalıştım bir hata mı yaptın
Güneş: Sana inanamıyorum Yağmur kendini bu kadar mı görmüyorsun kendini bu kadar mı değer vermiyorsun içindeki ruhun Farkında değil misin Bizim seni ne kadar sevdiğimizin Farkında değil misin
O anlık öfkeyle Sesim o kadar yüksek çıktı ki arabanın dışından bile duyabilirlerdi
Yağmur: güneş ben kendimi Herkesten ve her şeyden çok iyi tanıyorum ben bir noktayım bu dünyaya ya Sadece bir nokta olmak için geldim kimseye bir faydam yok benim yaşama bile hakkım yok Şimdi siz ne yaptığında bana bu kadar iyi davranıyorsunuz anlayın beni Benim kararım bana yeter sizi karanlığımı çekmek istemiyorum Lütfen benden uzak durun beni acaba indirebilir misiniz
Güneş: senin karanlığını her zaman bir ışık olmak istedim Ama sen reddedip duruyorsun Niye niye reddediyorsun Ya bırak senin ışığın olayım
Gözlerinden akan yaşlarla sesim titriyor titreye konuşmaya başladım
Yağmur: güneş beni anlamıyorsun Benim için de öyle bir alev var ki bütün Okyanus beni söndürmeye yetmez beni söndürmeye denersen en sonunda yanacak olan kişi sen olacaksın ve ben bunu istemiyorum Güneş ismin gibi sen ailen arkadaşların popülerliğin yeteneklerin bunlarla parlıyorsun farkında değilsim
Güneş sanki dediğim şeylerden bir şeye kızmıştı öyle bir sinirle bakıyordu ki gözleri Aleve ediyordu alnından çıkan damar çok net gözükebiliyordu nefes aldı nefes verdi sanki sakinleşmeye ve benimle öyle konuşmaya çalışıyordu Sanki bana zarar vermek istemiyordu
Yağmur: Onur amca arabayı durdurur musun
Onur: kızım Emin misin
Yağmur: Ben küçükken yemin ettim kimseyi kendim gibi yapmayacağım küçük Kardeşimi de öyle yapmaya çalıştım ama maalesef yaktın Siz de yapmak istemiyorum Lütfen arabayı durdurur musun
Birden bir eli elimin üstünde hissettim bir baktım güneşin eli Güneş elini elinin üstüne koymuştu ona baktım bana bakıyordu sanki gözlerinde yapma bunu bana diyordu yapmak zorundayım bırakmak zorundaydım Onu da yakmak Onun da canını acıtmak istemiyordum sonra kardeşim gibi olsun istemiyordum
Yağmur: Bakma bana öyle Güneş
O sıra birden bire Güneş yakamı tuttu kendine çekti ve beni öptü Burak amca gözleri bir şaşı bakarken diğerleri sanki normalmiş gibi bakıyordu yani sanki bu bizim milyonuncu öpüşümüz gibi bir şeydi Hayatında ilk öpücüğüm ve en iyi arkadaşım tarafından aldım bu garip bir duygu dudaklarını niye bu kadar sıcaktı gözleri niye bu kadar güzeldi ki o anki bilinçsizliğinle Gözlerimi kapattım
Burak: Kızım seni böyle deli gibi seven bir erkeği bırakıp mı gideceksin
Yağmur: Ben bu hayatta sevgiyi çok az gördüm beni seven kişileri çok yaktım tekrar yakmak istemiyorum
Zeynep: kızım sen kimi yaktın sen ne yaptın da bu kadar kendini suçluyorsun
Yağmur: Annem beni çok severdi Her daim birlikte geçirirdik 3 yaşındayken Annemle babam benim yüzümden kavga etmişti babamın kumar bağımlılığı vardı o yüzden giderek fakirleşiyorduk ve benim okula gitmem gerekiyordu Babamla annem bu yüzden tartışıyordu annem beni okula götürmekte kararlıydı ardından babam annemin kafasına bir şey geçirdi Annem orada öldü ben o anlık bir şeyle anlamamıştım daha 3 yaşındaydım annemin yerde kanlarla görünce ne olduğunu anlamadım Adem orada uyumak istiyor sandım odama gittim uyudum ertesi gün uyandığımda hala Annem yerde yatıyordu anlamamıştım o anlık beyinsizlikle hastaneye aradı komşular annemin öldüğünü söylediler ve ölüm saati Gece 2 Eğer ben sabah ambulansı arasaydım Belki annem hala yaşıyor olacaktı babam bu yüzden benden nefret zaten beni pek sevmiyordu Bir de böyle bir olay olunca daha çok nefret ederim Sen kendinin kendisi öldürmemiş gibi ben de bu nefretle bu şiddetle büyürken Hep Kendimi suçlamaya başladım artık babam sonra evlendi bir kızı daha oldu O da damla işte. Ölmesini asıl nedeni vücudunun güçsüz olması Bu yüzden tedaviye cevap veremedi ve kaybettim anlayacağınız ki ben bu hayatı Sevdiğim her insanı kaybettim bir başkasını sevecek gücüm kalmadı ama bu güçsüzlükle bir başkasını sevmeyi becerebildim nasıl yaşadım nasıl oldu bilmiyorum ama bu hatayı tekrar düşmeyeceğim.
