BÖLÜM -13-

257 48 0
                                    

Sensiz bir gün daha. Tıpkı diğerleri gibi. Sıradan , boş. Anlamsız. Nasıl bu kadar çabuk vazğeçebiliyorsun anlamıyorum. İnsan her gün konuştuğu birini nasıl bu kadar çabuk silip atabiliyor hayatından. Yokluğunu iliklerime kadar hissediyorum. Öyle bir işlemişsin ki içime, bırakamıyorum. Tamam diyorum, bu sefer başaracağım, çıkaracağım onu hayatımdan. Ne oluyor biliyor musun? Attığım her adımda, aldığım her nefeste  seni buluyorum. Ufacık bir kağıt parçasının bile seni hatırlattığı oluyor bana. Bunun verdiği acıyı tahmin bile edemezsin. Şu sol tarafım var ya. İşte tam orası her seferinde parçalanıyor. Kalbim daha küçük parçala ayrılamaz derken, kırdığın yerlerin üstünden tekrar ve tekrar geçiyorsun. Bunların hepini toparlamak, birleştirmek uzun sürüyor . Acısından bahsetmiyorum bile. Ben birleştirmeye başlamışken gelip hepsini yeniden saçıyorsun ortalığa. Ve bazı parçaları hala bulamadım. Bu yüzdendir hissizligim. Kayıp parçalar... Benden çok şey aldın götürdün. Buna hislerim de dahil. Artık ağlamıyorum bile. Düştüğümde kalkmıyorum. Beni en son ittigin yerde kaldım. Toparlanamadım. Bir süre Daha buralardayım anlayacağın. En kötüsü de yeniden gelsen , seni yadırgamam. Bu kalbin kapısı her zaman sana aralık olacak. Gelirsin diye bekliyorum, mutlu günlerimizi bekliyorum. Benimle birlikteyken yüzünde oluşan şapşal gülümsemeyi özledim. Senin gülüşün sonbaharı getirdi bana. Daha başka neler getirir... gel

KARIŞIK SÖZLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin