STORY🍀(Ongoing)

Part 1

" မောင် ဘယ်သွားမလို့လည်းဟင်"
"ငါ့ဟာငါဘယ်သွားသွားမင်စောက်လုပ်လား Park jimin"
"အဲ့လို အဲ့လို မဟုတ်ပါဘူးမောင်ရယ် ငါက"
"တော်ပြီ မင်းအသံမကြားချင်တော့ဘူး အာရုံနောက်တယ် ကိုယ့်ဟာကိုနေစမ်းပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါမောင်"
ဒီနေ့ကမောင်နဲ့ငါတို့လက်ထပ်တာ 1နှစ်ပြည့်anniလေးမလို့မောင်နဲ့အတူတူရှိချင်မိခဲ့တာပါမောင်ရယ်
ရည်းစားဘဝတုန်းကငါမျက်နှာတစ်ချက်ညိုးမှာကြောက်တဲ့မောင်ကအခုဆိုငါမျက်ရည်ကြရင်တောင်လှည့်မကြည့်တော့ဘူးပဲပြောင်းလဲသွားလိုက်တာမောင်ရယ်ငါကမောင်ခိုင်းရာနေစေရာသွားတဲ့အရုပ်တစ်ရုပ်လိုပဲသတ်မှတ်ထားလေသလားမောင်ရယ်ငါကလူပါခံစားတတ်တဲ့နှလုံးသားပါပါတယ်မောင်ပြောတဲ့စကားတိုင်းကငါ့အတွက်နှလုံးသားကိုဓားနဲ့ထိုးနေသလိုနာကျင်ရတယ်ဒါ‌ေပမဲ့ငါမောင့်ကိုမမုန်းဘူးချစ်နေတုန်းပဲ
"Jung kook မင်းjiminကိုဖွင့်ပြောလိုက်ပါလားကွာမင်းအခုလိုလုပ်နေတာနှစ်ယောက်စလုံးခံစားနေရပြီမလား"
"ငါ ငါမပြောချင်ဘူး "
မောင်တောင်းပန်ပါတယ်မောင့်အချစ်ရယ် ဒီနေ့မောင်တို့anniနေ့လေးမှန်းလည်းသိပါတယ်မောင်ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် မောင့်အချစ်ဒီနေ့အများကြီးဝမ်းနည်းရမယ်ဆိုတာလည်းမောင်သိပါတယ်ဒါပေမဲ့မောင့်အချစ်ရယ်မောင်မှလူ့လောကထဲမှာကြာကြာမနေရတော့တာအရင်လိုဆိုရင်ဒီနေ့လေးကိုမောင်က အချစ်အများကြီးပျော်အောင်လုပ်ပေးမိမှာအခုတော့မောင့်အချစ်‌ေမာင့်ကိုစိတ်နာအောင်လုပ်ရမဲ့နည်းလမ်းကအကောင်းဆုံးမလို့မောင်ဒီနည်းလမ်းပဲရွေးလိုက်တယ်မဟုတ်ရင်မောင့်အချစ်အရမ်းဝမ်းနည်းနေရမှာလေ
"ကျစ် မင်းတို့ကမဟုတ်သေးပါဘူးကွာ Jung kookမင်းအခုလိုလုပ်လိုက်လို့jiminကမင်းကိုစိတ်နာသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"စိတ်နာသွားရင် ဟက် ပိုကောင်းတာ‌ပေါ့ ဒါမှငါသေရင်သူဝမ်းမနည်းမှာလေ"
"ဟာကွာ မင်းတို့ကောင်တွေ"
taehyungစိတ်ပျက်စွာနဲ့ပြောမိတယ်
Jimin နဲ့Jung kookဆိုကတာသူအတွက်အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် သူတို့နှစ်ယောက်တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဘယ်လောက်ထိချစ်ကြမှန်းလည်းသိတယ် အဲ့တာကိုတစ်ယောက်ကဘာမှမသိနောက်တစ်ယောက်က စိတ်နာ
‌ေအာင်လုပ်နေတာတဲ့
"ငါပြန်တော့မယ်"
"အေးကြွကြွ"
Jung kook အိမ်‌ပြန်ရောက်တော့ချစ်ရသူကအိပ်နေပြီထင်တယ်တစ်အိမ်လုံးမှောင်မဲလို့ jungkookလည်းမီးဖွင့်ပြီးမီးဖိုချောင်ထဲဝင်ကြည့်မိတော့အုပ်စောင်းအောက်မှာသူကြိုက်တဲ့ဟင်းတွေမြင်တော့မျက်ရည်ကြမိတယ်ထမင်းတွေဟင်းတွေကလည်းတစ်စက်မှမလျော့တော့minineမစားရသေးဘူးဆိုတာကိုသိလိုက်တယ်ကျနေတဲ့‌မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပြီးပေါ်ထပ်တက်သွားမိတော့အခန်းထဲကရှိုက်သံလေးကြားတော့သူမျက်ရည်ထပ်ကြပြန်တယ်ဒါပေမဲ့မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပြီးတခါးကိုဒုန်းကနဲမြည်အောင်ဖွင့်လိုက်တော့မွေ့ယာပေါ်မှာခေါင်းအုံးကိုမျက်နှာအပ်ပြီးငိုနေတဲ့ချစ်ရသူ
"အိမ်ကို‌ေစာက်ကျက်သရေမရှိအောင်ငိုနေပြန်ပြီလား
တောက်စ်"
"‌မဟုတ်ပါဘူးမောင်ရယ်ငါက"
"အိမ်ပြန်လာရင်ကျက်သရေကိူမရှိဘူးအားတိုင်းငိုဖို့ပဲသိတယ်"
အပြင်ကိုပြန်ထွက်သွားတဲ့မောင်
"ငါတောင်းပန်ပါတယ်ပြန်လာခဲ့ပါ"
ဆိုဖာပေါ်မှာတစ်ညလုံးစောင့်ရင်းအိပ်ပျော်သွားတဲ့ကောင်လေး
"ဟင် မနက်တောင်ရောက်နေပြီလားမောင်အခုထိပြန်လာမသေးဘူး"
စိတ်ပူစွာနဲ့စောင့်နေတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့သူငယ်ချင်းအိမ်မှာချစ်ရသူကျတဲ့မျက်ရည်ဟာ သူ့အတွက်နာကျင်စရာကောင်းလို့သူပါငိုနေမိတဲ့ကောင်လေး ဒီကောင်လေးနှစ်ယောက်ကြားဘာတွေမှားသွားတာလဲ