" kalk Feriha bir gören olucak" jimin'i ikide bir acilde ki yatakta dürtüo duruyordum. Bu salak cidden minnacık o hamster'lardan korkmuş bayılmış ve üstüne ayrılmamıştı.
Tanrım bu benim sınavım mıydı? Acaba bırakıp gitse miydik?
Neyse o kadar vicdansız değilim.
Taehyung ise acilde ki doktor ile konusuyordu bende bu civcivin yanındaydım.
" Hadi kalk Feriha" hala kolunu dürtüyordum belki uyanırdı?
"Ya çek elini siktin kolumu" aşırı agresif şekilde ayağa bir anda kalkan jimin benim de sinirlerimi hoplatmıştı.
" Ne var be uyan diye yapıyoruz yattın öyle kaldın hayırdır uykusuz mu bıraktılar seni bu ne be?" Sorduğum soruya karşı yanında ki şişeyi yere attı
Napıyor bu amına kodum'un gerizekalısı.
"Delirtmeyin adamı size o minik iğrenç şeyleri sevmediğini söyledim siz beni delirtip sinirimi burama çıkarıyorsunuz" diyerek boynunu tuttu elleri.
" Orana çıksa nolur lan göt şu boya bak birde utanmadan 'buyama kada cikti' diyor" dediklerimi iyice sinirlenip kızaran jimine baktım daha da deli olabilirdi.
Yere attığı pet şişeyi alarak onun önüne geçtim " küçük civciv dehşet saçtı" diyerek gülmeye başladım. Şişeyi bıraktıktan sonra ona baktım. Gülmüyordu.
" Gülsene-" cümleme devam edemeden beni kovalayacağını anlayıp acilde taehyung'u bulmak için koşmaya başladım yardır jisoo hadi kızım.
Jimin cidden fazla sinirlenmişti hastanenin içini tur attığımız yetmezmiş gibi resmen saklambaç oynar gibi kaçıyorduk.
Sonunda dışarı çıkmıştım ve ön tarafa gelince taehyung'u gördüm onun arkasına koşarak gittim ve sığındım.
Sonunda sevgilisiydim arkadaştan daha önemli canım.
" Onu bana ver!" Jimin hala komik görünecek şekilde kızgın ve sinirli suratı ile taehyung'a keskin bakışlar atıyordu.
La bebe sen kim sınırlı olmak kim şu tipe tatlılığa bak.
İçimden dediğim şey ile hemen ellerim ile ağzıma vurdum. Bu civciv hakkında öyle şeyler diyemezdim.
" Noluyor yine ben sizi yalnız bırakmıyor muyum?!" Taehyung da sinirliydi galiba. Olsun canım bir öpücük ile kandırırız onu.
/•••/
hastahaneden eve gelmiştim onlarda kendi evlerine geçmişti
İşten gelen annem direk yemeğe koyulmuştu ve bugün erken gelmişti acaba misafir mi vardı? Bunu öğrenmek için merdivenleri tek tek zıplayarak indim salonda oturan babam bu halime garipsiyerek baktı çünkü asla böyle neşe dolu olmazdım o olaydan sonra.
Yani intihar girişimimden sonra bu kadar enerjik ve neşeli hiç olamamıştım.
Babamı eş geçerek mutfağa annemin yanına gittim.
" Yine kim geliyor?" Sorduğum soru ile annem arkasını döndü.
" Daha belli değil o yüzden sen davet edeceksin" Bismillahirrahmanirrahim ben niye davet edeyim evin şeyleri bireyleri sizsiniz.
Tam lafa başlayacaktım ki annem benden önce davrandı " şu yeni oğlanları çağır da gelsinler anne yemeği yesinler hem bakarsın kız birisi ile aranda bişey olur" anne var zaten uaaa
Annem böyleydi alıştıktım o yüzden sözlerini yadırgamadan oflayarak çıktım mutfaktan.
O civcivi bir iki üç yıl görmesem iyi olacaktı.
Bunu boşvererek taehyung'u aradım.
"Efendim güzelim" ya güzelini yesinler aşko
" Taehyung annem bugün sizi yemeğe davet ediyor istersen jimin gelmeyebilir istersen tek gelebilirsin hiç itiraz etmem vallahi" taehyung'un gülüş sesini duydum
Ya senin gülüşünü yerim kara oğlan.
" Rüyanda gör sen annen en çok beni sevdi bak bakalım nasıl seni annene şikayet ediyorum" arkadan jimin'in sesi ile iyice sinir oldum bir yandan ise korktum.
" Sevgilim bu geri zekalı bişey yapmaz değil mi?" Sorduğum soru ile kısa bir sessizlik yaşadım
" Yani bilmiyorum ama yaptırmamaya çalışırım bebeğim" bebeğini siksinler yapmamaya çalışırım ne demek yapmayacak ayol!
"Nah durdurursunuz beni yandın kızım sen!" Arkadan jimin'in sesi ile bir tık daha kortum bu velet ne diye beni korkutuyordu?
Bişey demezdi demi?
En önemlisi bişey yapmazdı demi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm nasıldııı
Bu arada yeni kurgu yazdım çabuk okumalısınız ' The Cry of life '
