Şiir | Minsung |

30

Daha alarm çalmadan kalmıştım,bu gzuek birşey miydi?Lino kendisinin bizim sınıftaki sessiz çocuk olduğunu söyleyince tüm gece düşünmüştüm.Uykumu tam alamamıştım.

Üstümü giyinip dünden hazırladığım çantama ile evden çıktım,okul ile evimin arası az mesafeliydi.
Okulun önünde felix ile buluşup okula girdik,o kendi sınıfına ben kendi sinifima gittim.
Sınıfa girince gözlerim ilk Minhoyu aradı,iste orada.Bu gün onun bu okuldaki son günü.
Minhonun yanına ilerledim.
Şapkasını takmış,her zamanki gibi en arka sırada uyuyordu.

"Lee Minho,değil mi?"

Söylediğim ile kafasını kaldıran minhoya bakıyordum,Yüzümde gülümseme vardı.

"Efendim?"

Yeni uyanmış gibiydi.

"Minho,instagram kullanıyor musun?"

"Evet,neden?"

"Hesabını alabilir miyim?"

"Ahh..tabii.."

Bir kağıt parçası alıp ismini yazdı,ve bana verdi.

"Başka birsey var mıydı?"

"Hayır,teşekkürler"

Kağıdı alıp sırama ilerledim,oturdum.
Çantamı yerleştirip kitaplarımı aldım,sıraya tüm eşyalarımı dizdim.Sıra geldi Kağıdı açmaya.
Kağıdı aldım,ve isme baktım.

-Lemino-

Evet,oydu.

^^