Büyük gün geldi çattı hayatımda ilk kez doğum günümü kutluyormuş gibi hissediyordum kendimi.İkizim ile birlikte 21 yaşımıza basıcaktık.Uyandığım zaman ev çok sessizdi,kesin bu sessizliğin altında bir şey yatacağından çok emindim.Yatağımdan hemen fırladım ile olarak yüzümü yıkamaya gittim.Kahvaltı etmeye giderken kimse yoktu,nerede oldukları hakkında kendime binbir soru soruyordum.telefonum ile arayınca kimse açmamıştı.Resmen beni aileden dışlamışlar gibi hisediyordum kendimi.Rahat kıyafetler giyip doğruca evden çıktım.İlk olarak ikizim oradadır diye Nurullahların evine yöneldim.Kimse yoktu onların evinde.Elbet bir yerden çıkacaklardı.Yolda tek başıma yürürken Sarp ile karşılaştım yürümeme eşlik etti;
-Merhaba Hayal
-Merhaba Sarp
-Hayırdı sen yalnız gördüm.Ailenin diğer fertleri ?
-Hiç sorma ya.Hiç kimse evde değil.
-Doğum gününü yalnız geçirmeyi çok iyi anlarım.
-Nasıl yani?
-Konuyu anlatıp senin moralini bozmak istemiyorum.Şuralarda bir yerlerde bildiğim bir cafe var orada kahvaltı edelim mi?
-Olur.
Farklı bir enerjisi vardı Sarpın ama bana anlatamadığı konuyu çok merak etmeye başlamıştım.İçeriye girdiğimiz zaman 2 kişilik boş bir masaya oturduk.
Bir adam vardı orada çok garibime gitmişti bir yerden tanıyordum sanki.Yanıma geldi,Sarp ile şaşkın gözler ile o adama bakıyorduk.
-Hayal?
Sesi çok tanıdıktı.
-Pardon,siz kimsiniz?
-Ben.. ben.. Umut.
Umut dediği anda içimde bir kıpraşmalar felan.Heyecandan ne yapacağımı şaşırmıştım.Çok özlemişçesine boynuna sarıldım.kokusunu içine çektim. Ne yaptığımı şaşırıp,geri yerime oturdum.Kokusu da hiç değişmemişti Prensimin.. Bana acıyan gözler ile bakıyordu.Affetsem mi diye düşündüm ama Sarp'a olanları anlatmak istemiyordum.Yalnız konuşmak daha çok içimi rahatlatacağını düşünürken birden telefonum çaldı.Yanlarından ayrıldım.Rümeysa arıyordu,Kuaföre randevu aldığını söyledi Geri yanlarına geldiğimde üzüntülü bir şekilde acil işimin çıktığını söyledim,anlayış ile karşıladılar.Yolda yürürken Umut hakkında aklıma bir sürü sorular yağıyordu,cevap bile veremiyordum kendime.İçeri girdiğimde ise Rümeysa'nın Saçları hazırlanıyordu.Saçları hazırlanırken ne yapacağıma sonunda karar vermiştim.Saçımız yapılırken olanları anlatıyordum.Bana hata yaptığımı ve bir an önce onu affetmem gerektiğini söyledi,şüpheliydim.
*************************************************
2 SAAT SONRA
Saçlarımız sonunda bitmişti.Saat 17:00 'i gösteriyordu.Taksi ile evimize varmıştık.Kıyafetlerimizi giyip.Yerimize varmıştık.Herkes peş peşe geliyordu.En sonunda ise Umut geldi.Ben çağırmamıştım.Peki ya kim çağırdı? Bunun cevabını öğrenmek için hızlı adımlar ile ikizimin yanına gittim.Kendisinin çağırdığını söyledi.Umut ile aynı masaya düşmemize bir anlam veremiyordum. Sarp'ı bekliyordum,ama hala gelmemişti derken bir mesaj geldi.
-Hayal beni affet,acil işim çıktı.Sonra görüşürüz.Umut ile iyi eğlenceler sana...
Son cümleyi neden dediğini anlamamıştım anlamadığımı umursamadan;
-Önemli değil.
Telefonu Masaya Koyduktan sonra ilk söze Umut başlamıştı:
-Hayal,tek ihtiyacım olan şey sensin.Çok zor durumlar yaşıyordum o zaman.
-Ne gibi zor durumlar yaşayabilirsin ki ?
-En yakın zamanda öğreneceksin,Özür dilerim.
-Eğer beni neden terk ettiğini söylemessen seni affedemem.
-En yakın zamanda öğreneceksin Hayal!
Son sözünü söyledikten sonra ikizim ve sevgilisinin yanına gelmiştim.Pastamız yaklaşıyordu.İkizim ile bir dilek dileyip pastamızı üflemiştik.
Benim dileğim:Sadece Umut.
Sıra hediyelere gelmişti.Bana 20 tane hediye gelmişti.Rümeysa nın kisini saymaya fırsatım bile olmamıştı.Hediyelerim birbirinden farklıydı.Sadece sona 1 hediye kalmıştı ve üzerinde bir not;
Lütfen bunu evinde aç.
Bu notu gerçekleştirmek üzere bakılan hediyeler bölümüne geri yerleştirmiştim.Rümeysa pek mutluydu beklenmeyen bir anda.Nurullah diz çöküp ona evlenme teklfini etmişti bile.Onları izlerken gözlerim dolmuştu.Kulağıma bir ses geldi:
Biz de yakında böyle olacağız...
Arkama bile bakma gereği duymamıştım.Rümeysa nın EVET!! diye bağırışını ve sarılışını hayranlık ile izliyordum.
Parti bittikten sonra Rümeysa gülmekten havalara uçuyordu bile.Eve vardığımız zaman ise aile fertlerine bu durumu yetiştirirken herkes onu tebrik ediyordu.Onları umursamadan pijamalarımı giyip,uyudum ve uyumadan önce tek dediğim şey;
Yarının güzel,mutlu bir gün olması dileğiyle...
