Değişim

4.Bölüm:

Çığlıkları duyunca korkup içeri kostuk kapıyı actigimizda yüzümüze çarpan pastalar olmuştu. Çığlıkların sebebi pasta savaşıymis. Eğlenceye bizde kendimizi kaptırmıştik gerçekten çok eglenmistim. Gecenin sonunda ev boşalmisti tabi bende gitmeliydim bu düşünceyle kalkıp

"Bende gidiyim artik" dedim.

"Biraz daha kalsaydin? "

"Yok Tunç sağol şu halime bak"

"Peki o zaman" Tunç yine kapıya gelmişti bende eve girip kapıyı kapattım pencereden bakicagini bildiğim için perdeleri çektim ve duş alıp uyudum.

...

Sabah kalktigimda yorgun ve aşırı halsiz hissediyodum yataktan kalkacak halim yoktu sanırım hasta olmuştum. Daha fazla ilerlemeden hastaneye gitmeliydim yavaşça kalkıp hazirlandim ve doktora gittim kalp rahatsızlığımi söylemeden sadece şimdiki sorunlarımi söyledim. Pek biseyim olmadığını sadece dinlenmem gerektiğini söyledi. Eve gidip yeniden yatağa attım kendimi. Tunc'tan mesaj gelmişti.

"Daha kalkmadin mi Uykucu? Perdelerin kapalı hala"

"Yok ya kalktım hatta hastaneye bile gittim."

"Bir sorun mu var?"

"Hayır sadece dinlenmeliymisim"

"Kahvaltı yaptın mi?"

"Hayir"

"Kapıyı aç geliyorum"

'Gelmene gerek yok' dememe kalmadan kapı çaldı aşağı inip kapıyı açtım.

"Nasıl kahvaltı yapmazsın? "

"Halim yoktu"

"Bana yazabilirdin"

"Niye rahatsız edeyim seni saçmalama "

"Su an sen sacmaladin Masal " Tunç direk mutfaga geçip kahvaltı hazırlamaya başladı.

"Bunu neden yapıyorsun? "

"Neyi ? Kahvaltı hazırlamayı mi?"

"Hepsini iste"

"Arkadasimsin"

"Haklisin" kahvaltı hazırdı gerçekten bu konuda çok başarılıydı bunu itiraf etmeliyim hiç iştahım yokken birden acikmistim. Masayı hazırlamaya yardim ettim ve is bittikten sonra oturduk.

"Gerçekten böyle kahvaltı hazırlamayı nasıl öğrendin ?"

"Annemden:(" Tunc'un suratı düşmüştü bi anda kötü hissetmistim.

"Yanlış bişey söyledim sanirim"

"Annemi geçen sene kaybettim"

"Şeey Tunç gerçekten çok özür dilerim"

"Sorun degil eee sen anlatsana "

"Benimde çok farklı sayılmaz aslında annemi 7 babamı da 2 sene önce kaybettim"

"Seninki daha agirmis. Neyse bence bunları konuşmayalım. "

"Haklisin ben bununla yaşamayı öğrendim. Tunç sinemaya gidelim mi dicektim ama çıkabileceğimi sanmıyorum diyorum ki burda mi film izlesek? "

"Olabilir" kahvaltıdan sonra ben filmi seçip acmıştım Tunç'ta mısır patlatip gelmişti. Tam oturucaktik ki kapı çaldı bir rahat yoktu ya kapıya doğru gidip açtım. Karşımda gördüğüm şeye inanamadım bu nasıl olurdu ?

......

Gözlerimi açtığımda nerde olduğumu bilmiyodum kapı hafiften açıktı sesler duyuyordum.

"Nasıl durumu?"

"Pek iyiye gittiği söylenemez tedavi olmalı" bana yine ne olmuştu neden hastanedeydim birden kapı açıldı ve karşımda

"Kutay"

"Masal nasıl hissediyosun canım ?"

"Ben iyiyim sen beni nasıl buldun ?"

"Konuşucaz bunları şimdi zamanı değil " aklım almiyordu Kutay beni nasıl bulmuştu? Peki ya Tunç neredeydi suan? Saçma sapan şeyler düşünüyordum.

"Hadi kalk gidiyoruz"

"Nereye?"

"Simdilik burdaki evine" Kutay'in yardımıyla arabaya binmistim. Kutay bağırmaya başlamıştı.

"Neden Masal neden? Neden geldin buraya ? Bana niye haber vermedin Masal? Masal susma bişey söyle neden bıraktın beni?" Bütün bunlara söyleyecek biseyim yoktu Kutay çok sinirliydi ve arabayi çok hızlı kullanıyordu. Bunca yıllık arkadasimdi ve ben onu ilk defa bu kadar sinirli görüyordum.

"Kutay ben.."

"Sen ne Masal ? Söylesene sen ne?"

"Ben sıkıldım tamam mı ? Ben senin sürekli beni kontrol etmenden sıkıldım Kutay. Ayrıca yoruldum sürekli hastanelere gitmekten ve sürekli çaresizligimi duymaktan yoruldum. Bir kere sordun mu mutlu musun ? diye. Sormadin. Neden? Neden Kutay? Bak ben bi gün ölücem bunu biliyorum tamam mı ve ben günlerimi kosusturmayla geçirmek istemiyorum." Kutay in gözleri dolmuştu eve gelmiştik aşağı indi ve ben karşısına geçtiğimde gözlerime baktı.

"Masal ben korkuyorum anlasana, seni kaybetmekten korkuyorum. Senin ölücek olmandan korkuyorum.Masal ben sana çok değer veriyorum bunu anlamak bu kadar mı zor ?"

"Kutay lütfen yapma bunu herkes bi gün ölücek erken ya da geç ne farkeder?"

"Farkeder! Sana bisey olursa bende yaşayamam Masal. Canımsın sen benim anla bunu. " Kutay a yaklaşıp elimi yanaginda yavaşça gezdirdim.

"Bitanem ne yapmamı istiyorsun peki?"

"Benden kaçma Masal . Tamam istediğin gibi olsun gitme hastaneye ama benden kaçma"

"Tamam sakin ol lutfen" Kutay sımsıkı sarilmisti bana. Gerçekten canım yaniyordu bi anda Tunç dikkatimi çekti pencereden bizi izliyordu. Acaba duydu mu? Kutay la eve geçmiştik. Odama geçip duş aldım ve üstümu değiştirip aşağı indim. Kutay bana baktı ve

"Masal seninle bişey konuşmak istiyorum"

"söyle bakalim"

"Istanbula geri donmeni istiyorum ben?"

"Kutay benden bunu isteme"

"Sen bilirsin ya istanbula gelirsin ya da beni kaybedersin" Bu çok saçma bir şehir ve arkadaşım arasında seçim mi yapacaktım yani cevabın ne olacağını düşünürken gözlerimi devirdim ve Tunç la göz göze geldim. Peki ya ben şimdi napicam? :/ :/

Ilgiye göre yeni bölüm daha hızlı gelir :) okuduğunuz için teşekkürler .