Sıradan Değilsin

LANETLİ ÇOCUK

O gece hayatımın mahvolduğu, her şeyin bittiği geceydi. Keşke kalmak için bu kadar Israr etmeseydim. Bilmiyorum yorgun Olduğum için mi yoksa görmem gerektiğinden mi gördüm o rüyayı??
Ateşle birlikte uyumuştuk o gece. Yanıma kıvrılıvermişti. Hayatımın en güzel günlerinden biriydi ama sabaha karşı kabusa dönmüştü.
Uykumun en derin yerlerinde birden uyandım. Önce karanlığın içinde yürümeye başladım. Daha sonra odalardan birinin önüne geldim. İçeri girdim. Kapı kenarında babannem vardı. Ne yaptığını tam kestiremedim açıkcası. Yatağın hemen ucundaki beşiğe bakıyordu. Bi anda korkarak Kafamı o tarafa çevirdim. Uzun tahtadan bir mobilya başlığı olan yatak, içerisinde bir erkek ve bir kadın( annem ve babam), yatağın sol tarafında ucudunda bir Beşik ve beşiğin içinde tanıdık bir bebek yüzü. Kafamı biraz daha çevirdiğimde ise ona bakan bir karaltı, Şeytani bir yüz. Çok inceleyemedim ama gözleri kırmızıydı. Beşikteki bebekle göz teması kuruyordu. Üzeri ise normal insandan farklıydı. Simsiyah, adeta pelerine benzeyen bir vücut, elinde asaya benzer bir sopa, yüzünde ise tek belirgin şey gözleriydi. Korkuyla babanneme bakarak çığlık attım. Öğle bir bağırdım ki o bölgede yaşayan herkesi uyandırabilecek güçteydi. Fakat tam aksine kimsenin umrunda olmamıştı. Babannemin gözleri kapalıydı. Elleri hareketliydi boş duvarda ışığı arıyordu ve bulmak için çırpınıyordu. Bir anlık cesaretle gözlerimi kapatmadım ve o Şeytani yüze bakmaya başladım. Beşiğin içindeki bebek ise ağlıyodu. O ağladıkça canım yanıyordu. Sanırım o bebek bendim...
O iğrenç surata öğle bir baktım ki birden Gözlerini bana çevirdi. Allah'ım bu nasıl bir şeydi?? Artık korkuyordum. Dudaklarım tir tir titriyordu. Vücudumun hiç bir bölümünü hissetmiyordum. Daha fazla dayanamayıp dizlerimin üzerine çöktüm. Ağlamaktan Gözlerim acıyordu. Vee konuşmaya başladı:
- Bu bebeği görüyor musun?? Bu sensin, burası senin doğduğun ev. Sen bizdensin. Seni korumaya çalışan o salak arkadaşlarından uzak dur. 18 yaşına kadar sabret!! Seni nasıl bizden yaptıysam aynı şekilde almaya da geleceğim lanetli çocuk( son sözünü üç kere tekrarladı) Gözlerim yine kıpkırmızı olmuştu. Adeta bir buz gibi yerimde kalmıştım. Birden gözlerimin istemsizce kapandığını hissettim...

***
Çığlık atarak uyandım. Uyandığımda kafamdan su boşaltmışlardı sanki. Ağlamaktan Gözlerim şişmişti. Göz kapaklarım ağırlaşmıştı. Dişlerimi sıkmaktan çenem, yorgana uyguladığım fiziksel şiddetten de ellerim ağrıyordu. Saniyeler sonra oda dolmuştu. Uyandım ama hala ağlıyordum. Çok gariptir ki hiç kimse ne olduğunu sormadı. Sanki bu olayın gerçekleşeceğinden hepsinin de haberi vardı. Defne şaşkın Bi o kadar da tedirgin gözlerle kızlara baktı ve istemsizce ağzından şu sözcükleri döktü:
- Bunu daha sonra görmesi gerekiyordu. Dedi
Herkes ağlamaklı gözlerle suratıma bakıyordu. Sabrımın sınırı kalmamıştı artık. Başından beri biriktirdiklerimi bi çırpıda söyledim.
- Bunu bana neden yapıyorsunuz, beni nerden tanıyorsunuz, neden herşeyden haberiniz var ve neden normal insanlardan farklısınız?? Sesim gittikçe yükseliyordu. Benim hakkımda bildiklerinizi söylememekte Israr edip duruyorsunuz. Ben yoruldum artık!!! Lanet olsun!! Keşke hayatıma hiç girmeseydiniz!!! Son sözlerimden sonra ağlamaya başladım ve Ateş'e çevirdim gözlerimi, ağlıyordu. Titrek ve bi o kadar da vereceğim cevaptan korkarak konuşmaya başladı.
- Sana neden zarar vermek isteyelim?? Hele ki ben, seni bu kadar çok severken bunu sana nasıl yaparım!! Saçma sapan bir rüya işte!! Yalvarırım büyütme!! Ne ben ne de bu kızlar sana asla zarar veremeyiz. Son sözleri ardından kocaman sarıldı. Peşine bütün kızlar yanımıza geldi ve sımsıkı kucakladılar beni. Özür diledim. Haklılardı, salakça bi rüyaydı. Fakat arkamdan bir Şeyler döndüğü kesindi ve bu oyunda başrol benim hayatımdı. Bu işi peşini asla bırakmayacaktım...
***
Kusura bakmayın canım okurlarım. Biraz geç oldu ama yorucu sınav haftasından yeni çıktım. Umarım beğenirsiniz. Yorum ve beğenilerinizi bekliyorum. Sizi seviyorum...