"bunu ona yapamam "
"......
"onu nasıl öldürürüm"
dediğinde nefesimi tutmuştum ve gözlerimde yaşlar akmaya başlamıştı ellerimi ağzımı kapatıp.olduğum yere çöktüm.bunu bana yapamaz kıyamaz.
"tamamm ya yapıcam ben uzay acarım kimse bana hesap soramaz"dediğinde ne yapçağımı bilmeden ayağı kaltım ve hiç bişi söylemeden dış kapıya yöneldim.
Hıçkırarak ağladığımdan dolayı gözlerim kıpkırmızı olmuştu tam kapıyı açıcaktımki bir el beni kolumdan tutup kendine çekti sert bi duvar gibiydi gözlerine baktığımda alev çıkıyordu sanki
"nereye gittiğini sanıyosun sen buna nasıl cüret edersin"dedi korkuducu ve sinirli sesiyle.
"ne o yoksa ölüm günümümü saymamı beklerdin"dedim gözyaşlarımın arasından.gözlerinin içi bana çok değişik bakıyodu sanki...
"evet bekliceksin".dediğinde sinirle beni yere yatırıp üzerime çıktığında korku dolu gözlerle ona baktım.ben yokmuşum gibi davranıyodu sanki altında dutan bendeğilmişim gibi korkudan gözlerimle etrafı süzdüm ve gördüğüm cam vazoyu tutarak kafasında kırdım.Bi an gözlerimin içine bakarak "sen bittin"dediğinde yere yığılıp kalmıştı korku dolu gözlerle bakarak altından kalkıp"çok beklersin"
