Does People Leave His Home? ? •°Han Jisung°•

İnsan Evini Terk Ederken Ne Hisseder?

Soomin ona kollarını saran çocukla kaldırımın ortasında donup kalmıştı resmen... Çocuğunda ondan farkı yok gibiydi ama en azından tepki verebiliyor gibi duruyordu... Daha demin endişeli bakan gözleri hayran olmuş gibiydi şimdi...

Jisung kollarındaki kıza bakmaya doyamamıştı... O aradığı evi bulduğunu düşünüyordu... Kızın gözlerine çöken donukluğa rağmen yanaklarının kızarması ayrı bir tatlı gelmişti Jisung'a...

Soomin kendine gelip geri adım attığında Jisung yavaşça kollarını indirdi ama vücudunun yanlarında sallandırmaktansa anında geri kızın omuzlarına koydu ellerini...

Soomin ise omuzlarına konan eller ile ne olduğunu anlamak istercesine baktı çocuğa...

"İyi misiniz? Siz bir anda yola atlayınca çok korktum... Hanımefendi kendinizde misiniz? Şoka mı girdiniz? Beni duyuyor musunuz?"

Jisung söylediği sözlerin ardından kızın yüzüne dikkatlice bakmaya devam edince kız bakışlarını yavaşça yere eğdi... Kol çantasından yavaşça telefonunu çıkardı ve notlar kısmına girdi...

"Üzgünüm dalgındım, sizi endişelendirdiğim için özür dilerim bayım"

Soomin yazdığı cümleleri Jisung'a çevirdi ve okumasını bekledi... Jisung cümleleri okuduktan sonra kıza dikkatle bakmaya son verip yavaşça gülümsedi...

"Sorun değil, bidaha yürürken dalmamaya çalış ve dikkatli ol tamam mı?... Sorun olmazsa bişey sorabilir miyim?... Acaba konuşma engelli misiniz?"

Jisung Soomin'in yüzünde oluşan o tebessüm ve yaptığı baş sallama hareketiyle üzüntüyle gözlerini yere çevirdi... Bu arada Soomin telefonun notlar kısmına bişeyler yazmaya devam etmeye başladı...

"Sorun değil alıştım, beni kurtardığınız için teşekkür ederim bayım, iyi günler diliyorum"

Soomin bunu yazdıktan hemen sonra arkasını dönüp uzaklaşmaya başlamıştı... Soomin ve Jisung'un kalpleri yine sızlarken ikiside tebessüm etti...

Soomin'in aklından şu soru geçti;
İnsan evini terk ederken ne hisseder?
Ve kendi kendine cevap verdi;
Ben kalbimde bir sızı hissediyorum