11.02 - yoonkook

II- smeraldo çiçeği

bölüme başlamadan önce muhtemelen fark ettiğiniz ama yine de belirtmek istediğim bir durum var.

fic jungkook'un anlatımında ilerliyor lakin roma rakamlarıyla başlayan istisna bölümler yazarın anlatımında ve benim kurgumla harmanlanmış hyyh notları odaklı olacak.

şimdi başlayabilirizz

×××

Ateş kızıl kızıl yanıyordu. Yoongi'nin doğduğu ve daha bu sabaha kadar annesiyle birlikte yaşadığı ev alevlerin arasında kaybolmuştu. Komşular etrafta koşuşturuyor, Yoongi'yi fark edenler sözde onu sakinleştirmek istiyordu fakat bağırarak onu daha fazla korkutuyorlardı.

Girişin güvenli olmadığına, bu yüzden itfaiye aracının içeriye giremediğine dair bir şeyler işitti Yoongi. Olduğu yerde durdu. Bakışlarını gökyüzüne çevirdi. Yazın sonu, sonbaharın başlangıcıydı. Gökyüzü mavi, hava oldukça kuruydu. Ne yapması, ne düşünmesi gerektiğini bilmiyordu.

"Anne..." diye, fısıldadı bir anda. O an aklına gelmişti annesinin içeride olduğu. Üzerindeki şoku atamadığından dolayı sağlıklı düşünemiyor ve konuşamıyordu. Annesini kurtarmaları gerektiğini haykırmak istedi ama yapamadı.

Komşularından biri, kucağında 4-5 yaşlarında bir çocukla Yoongi'ye yaklaştı. Yoongi kendisinden neredeyse 3-4 yaş küçük olduğunu anladığı çocuğa bakarken, adam onu Yoongi'nin yanına bıraktı ve "Senin de annen içeride mi?" diye sordu. Oldukça telaşlı görünen adam, Yoongi'nin donuk gözlerine bakıyordu. Sadece olumlu anlamda başını sallayabildi. Evet veya hayır diyemedi.

"O zaman bana bak delikanlı," Adam, Yoongi'nin yüzünü avuçlarının arasına aldı. "Bu çocuğun ismi Jungkook. Biz annelerinizi bulana kadar onu al ve buradan uzaklaş. Ona sahip çık."

Kendisi de daha çocuk olmasına rağmen, omuzlarına büyük sorumluluklar bindirilen Yoongi, hiç itiraz etmeden yanındaki çocuğun elini tuttu ve onu uzaklaştırmaya başladı.

Oradan uzaklaşırken itfaiyenin içeriye girdiğine dair söylenenleri işitmişti. Hemen ardından ise büyük bir gürültüyle evin yıkılış anına şahit oldu. Yoongi korkuyla titrerken, isminin Jungkook olduğunu öğrendiği yanındaki çocuğu kucağına aldı ve hızlı adımlarla oradan uzaklaşmaya başladı. Ona bir sorumluluk verilmişti ve layıkıyla yerine getirmeliydi. Kendi korkusunu bu çocuk için görmezden gelebilirdi öyle değil mi?

Yangının olduğu caddeden çıktıklarında bir duvarın kenarına önce Jungkook'u oturttu, ardından kendisi de oturarak dizlerini karnına doğru çekti ve kollarını etrafına doladı. Titriyordu ama korkudan mı yoksa üzüntüden mi olduğunu bilmiyordu. Şoktaydı... Sadece küçük bir nöbet geçiriyordu.

Her şeyden bi haber olan küçük çocuk ise, yaşadığı şeyleri idrak edemediğinden dolayı büyük gözleriyle şaşkınca etrafa bakıyordu. Gördüğü şeyler ilginç ve heyecan verici geliyordu ona. Yanındaki yabancı çocuğu ise hiç yadırgamamıştı. Onun sıcaklığı tanıdık biriymiş gibi hissettirmiş, güven vermişti Jungkook'a.

"Korkma," Henüz çok küçük olduğundan dolayı kelimelere yeterince dili dönmeyen Jungkook, zor da olsa yanındaki çocuğu avutmak istemişti. Elindeki yapay çiçeği Yoongi'ye doğru uzattı. Yoongi, çocuğun ne zamandır elinde onu taşıdığını fark etmediği çiçeğe uzanırken çocuğun bambi gözlerine baktı.