Marco o sabah hayatının en büyük rüyasından uyandı.Ağlayarak annesine bağırmaya başladı.Onun hıçkıra hıçkıra ağlamasını duyan annesi ne olduğunu anlamayan ve gergin bir ifade ile koştu kızının odasına.Odaya girdiğinde Marco'yu kucaklayarak "Ne oldu miniğim,iyimisin?" dediği an Marco ağlamasını yavaşlatarak annesine sımsıkı sarıldığında olanları anlamayan Maya kızına tekrar sordu "Ne oldu miniğimseni bu kadar ağlatan şey ne?" dedi.Marco gözlerini ovduktan sonra rüyayı anlattı.Annesini Maya ağzı açık, gözleri büyümüş şekilde daha dört yaşındaki kızının böylesi bir rüya görmesine akıl verememiş bir halde kızına bunun bir kâbus olduğunu gördüğü şeyin asla yaşanmayacağını söyledi.Sahi, neydi o rüya?
~Marco Jhonson
Çalan alarm sesiyle beraber ter içinde yerimden fırladım.Tekrar bir rüya gördüm.Alışkındım, çoğu sefer olacak şeyleri durdurmaya çalışsamda hiçbir zaman başaramadım.Ölüm,ölüm engellenmeyen bir şeydi.Kafamda onlarca düşünce ile kalktım, yüzümü yıkayıp günlük bakım dediğim işleri yaptım.Bugün üniversitenin ilk günü olduğunu hatırlatan o notla göz göze geldim "Hadi ama, arkadaş edinebilirsin!"hafifçe gülümsedim bazen gerçekten delirdimmi düşüncesi aklımda dolanmıyor değil.Gözüm bir anda panoda olan ve bugüne kadar kendi yüzümle çektiğim tek fotorafa kaydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MarcoJhonson
Fotoğrafı her gördüğümde nasıl böyle bir fotoğraf çekebildiğime hep şaşırıyorum.Düşüncelerim arasında bitirdiğim yemeğimi hızlıca tezgaha koyduktandan sonra odama gidip hazırlandım.Geç kalkıyordum, fakat bugün erken gitmek istedim.Gideceğim yer uzak olmadığından yol hızlı geçti.Otuz beş dakika gibi bir sürede üniversiteye vardım.Olduğum sınıfa girdiğimde benim gibi erken gelmiş bir çocuk gördüm.Çok geçmeden arka sıradaki bir yere oturdum.Derslerime ne kadar odaklansamda arka sırada olmak beni daha iyi hissettiriyordu.Sınıfa geldiğimde gördüğüm çocuk bana şaşkın bir bakış attıktan sonra kulağında olan kulaklığı çıkardı ve "Benim yerime oturmuşsun,sorun değil fakat söylemek istedim." dedi.Şaşkın bir surat ifadesi ile ona baktım,sonradan kendi çantamın yanında olduğunu gördüğüm çantaya baktım.Aklıma dank diye düşen bilgiden sonra bende ona bakarak "Belliki yanlış yerleştin.Oturma düzenine tekrar bak istersen." dedim ve şaşırmış bir ifade ile "Oturma düzenimi var!?" dedi.Bende hiç ummadık bir ifade ile "Evet sana bunun bilgisi gelmeliydi." dedim gülümseyerek.Aslında dalga geçiyordum,çok uzatmadan "Şaka yapıyorum,sence neden böyle bişey olsun?" bunu söyledikten sonra ikimizde birbirimize bakarak güldük.Daha sonra kısa bir sohbet yaptık.Derse girdik biraz sonrasında bir kız geç kaldığı için özür diledi ve önümüzdeki boş sıraya oturdu.Ah ne kadar unutkanım! tanıştığım çocuk Alex.İyi birisine benziyor ama kolay güvenemem,daha önce olanlardan sonra.Sonunda ders bitti,ara verdik.Önümüze geçen kız arkasını döndü,Alex gitmişti.Bana uzun uzun baktı.Ne olduğunu anlamadım ve "Bir sorunmu var,yoksa önüne dönebilirsin." dedim soğuk bir sesle.İnsanları çok sevmem ama Alex cana yakın birisiydi fakat bu kızı gözüm hiç tutmadı.Kız cevap vermeden önüne döndü.
~Alex William
Sabah tanıştığım kız Marco.Nedense düşünmeden edemiyorum, güzel bir kız ama çoğu kişiye karşı soğuk.Ayrıca çok garip,içimden bir ses sanki bir şeyler olacağını söylüyor.Sorun ne anlayamıyorum.Büyükbabama olanları anlatmam lazım bu kız, o kız olabilirmi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alex William
~Marco Johnson
Bugünlük üniversite yeterlidiydi.Eve doğru yürümeye başladım.Bu sırada hayatımı anlatsam iyi olur ha?
Ben Marco Jhonson.Dört yasımda gördüğüm rüya yüzünden hayatımın alt üst olduğunu düşündüm hep.Sahi ne o rüya?Rüya,rüyalar bitmek bilmez şeyler.İlk gördüğüm rüya annem Maya'nın ölümüydü.Evet ben ölen insanların öldüğünü görüyorum.Ama daha önceden.İlk rüyayı çok iyi hatırlıyorum,annem ve babam beni bir dağ evine götürmüşlerdi.Babam dışarda mangal yapıyordu ben ormanı izliyordum, buraya kadar iyidi.Sonra içerden bir çığlık sesi.İçeri gittiğimde annem kanlar içinde yerde yatıyordu.Karnına bir bıçak saplıydı,ne yapacağımı bilemeden gözlerimin dolduğu farkettim."Anneciğim böyle şaka olmaz kalk hadi!Anne kalk lütfen!Asla sözünden çıkmam lütfen anne,bir dediğini iki etmem yeterki kalk güzelim!Bak sende bana hep güzelim derdin,miniğim derdin lütfen tekrar söyle anneciğim lütfen uyan!" sesleri duyan babam hemen içeriye koştu.Geri kalanını hatırlayamıyordum.Rüyanın bitimini.Babam anlatmıştı bir gün.Babam annem ve beni yerde yatarken görmüş.Ben anneme yalvarıyor,annem ise yerde ölü bedeni ile duruyormuş.Babam hemen bizi arabaya almış ben hala anneme yalvarıyor babam hastane yolunu tutmuş ne yapacağını şaşırmış.Kızını ve sevdiği kadını bu şekilde görmek ona acı veriyormuş.Hastaneye vardığımızda doktorlar annemi kurtaramamış.Rüyanın yıllar sonrası tabi bu rüya gerçekleşti,annem öldü.Babamın anlattığına sonrası tabi.Ben sekiz yaşıma geldiğimde doğum günümde rüya gerçekleşmiş.Benim doğum günüm annemin ölüm günü olmuş.23 Aralık, o günü hiç unutmam.Annemin ölüm yıldönümü olduğu için 8 yaşımdan sonra asla doğum günü kutlamadım.Sonra ikinci, üçüncü derken rüyalar arttı.Babamada anlatmıştım olanları,oda benim gibi alışmıştı.Bir gün onuda kaybettim,onuda gördüm rüyada.14 yaşındaydım.Babam öldükten sonra büyükannem ve büyükbabam baktı yıllarca bana,hala onlarla kalıyorum.Bu durumu onlarda biliyor.Bu sabah söylemedim, aklıma gelmedi evde değillerdi zaten.Markete gitmişlerdi ben çıkmadan.Neyse konumuza dönelim.Yıllarca bu rüyaları gördüm.Durdurmaya çalıştım ama olmadı.Ölüm engellenmezdi.Bir zaman sonra bıraktım.Her anı rüyada gördüğüm gibi yaşadım.Her zaman artık alıştım.Bu benim hayatımdı,kaderimdi.
______________________________________
Bugünlük bu kadardı umarım beğenirsiniz rüya kısmı biraz karmaşık oldu üzgünüm ama ileri bölümleri daha iyi yazmaya çalışıcam aceleye geldi bugün.Bir dahaki bölümde görüşmek üzere.🌙
