Etrafımda ses kalabalığı olduğunun farkındayım, gözlerimle etrafı süzerken yine farkettim ki aslında kulaklıklarımla müzik dinlerken hayallere dalmış, gözlerimi kapatarak her şeyi düşünmeyi bir kenara atarak uykuya meylillenmiştim.
Tam o esnada çok net bi koku hatırıma geldi tam yanımda bana çok yakındaydı sanki yıllardır bu kokuyu arıyor ama bulamıyor şimdide nedensizce bu kokunun sahibine ulaşmak için gözlerimle etrafı tarıyordum.
Başımı sağa sola çevirdim öyleki kulaklıklarımı bile hızlıca kulaklarımdan aşağı boynumun hizasına doğru sarkıttım. Şimdi ise bir avcı gibi koku sahibini arıyordum.
Bulmuştum. Tam sağda karşımda kömür gözlü, boynunda kırmızı dikkat çekici atkısıyla krem süveteri ve yine krem kargo pantalonlu o çocukla karşılaştım. Bu çocuğun kokusu gibi kendide bir yerden çok tanıdık geldi, bir anda imve kazandım ve ineceği durakta bende indim. İşin şans eseri ya da benim şansıma gelen kısmıyla evimin aynı durağında travmaydan inmiştik.
Ben onun arkasından o bilmeden hızlı hareketlerle ilerlerken o daha da hızlandı daha da daha da ve daha da hızlandı, kolundan tutup napıyorsun beni bekle ne bu hız demek istedim ama içimdeki ses onu takip et ses çıkarma seni duymamalı diyordu. Daha önce şu yaşıma kadar böyle bir şeye ihtimal vermeyen ben, bir anda bir erkeğin peşinde sürüklenir olmuştum.
Evi olduğunu sandığım bir apartmanın önünde durdu, sakince kenarda bir tahta parçasının yanına eğildi ve muşamba kağıdını açarak 2 tatlı kedi yavrusuna çantasından çıkarttığı mamaları verdi, yanlarında küçük kap içinde suları, ısınmaları için bir bez parçası ve bir adet anne kedi vardı.
Ah evet bu çocuktan şimdi daha çok etkilenmiş ve ona daha da çok kapılmıştım. O hâlâ yerde küçük kedilere "Kusura bakmayın küçük hanımlar biraz geç kaldım, beni affedersiniz di mi? Evet evet bence de affermelisiniz." derken ben ona nasıl yaklaşmam gerektiğini düşünüyordum..
