Gizli Komşum 2 | Hyunlix✔

5-Final!

|<<SeoWooBin: Bebeğim neden hala gelmedin,seni bekliyorum?>>|

Bu kim lan? Nasıl benim sevgilime 'bebeğim' der? Nasıl onu bir yere çağırabilir? Ama kıskandığımı ve gördüğümü belli etmemeliyim Hyunjin'e. Aldatıyor mu lan bu beni? Ya daha yeni barıştık be adam!

"Felix, civcivim, bulabildin mi telefonumu?!" diye bağırdı yan odadan Hyunjin.

Telefonu ona götürdüm ve," Biri mesaj atmış ama görmedim henüz." dediğimde bana kaşlarını kaldırarak baktı. 

"Okumadın değil mi?" dediğinde yutkundum ve," Hayır. Okumalı mıydım?" dedim. "Yo, gerek yok." dedi ve mesajı kilit ekranındaki kısmından sildi. Vay pislik.

Şimdi Hyunjin mi haklı W00jin mi haklı? Cidden kafam karışıyor. Kafamı karıştıran ise Hyunjin'in bana karşı davranışları.

Hala aklımda Woobin kişisinin Hyunjin'e 'bebeğim' demesi geliyor. Belki de lakabı 'bebeğim'dir? 

"Bebeğim." dedim sesli bir şekilde. Aslında içimden sayıklıyordum ama yanlışlıkla sesli söylemiştim.

Hiç üstüne alınmadan telefona bakıyor. "Bebeğim!" dedim daha yüksek sesle. Bu sefer üstüne alındı ve kafasını bana doğru çevirdi. Bunların hepsi, Woojin'i gördüğümden beri yaşanıyor. Gerçekten bilmediğim şeyler yaşanıyor ama anlamıyorum. 

"Efendim civcivim." dedi, bende ona doğru yaklaşıp arkasından sarıldım. Belki biraz ilgi gösterir ha? 

"Seni özledim." dediğimde bana doğru döndü ve önden sarıldı. Çok mutlu hissediyorum şuan.

"Bebeğim, Woobin diye birini tanıyor musun?" dedim istemeden. Birden atlamasan olmazdı dimi Felix?

"Evet, neden?" dediğinde, doğruyu söylediği için hafif gülümsedim. "Sana 'bebeğim, neden hala gelmedin?' yazmıştı da. Kimin nesi merak ettim." dediğimde sırıttı. "O benim öz abim sayılır. 4 yaş büyük benden ve 8 yaşındayken tanışmıştık. Sadece fazla buluşmuyoruz çünkü yurt dışına çıkmıştı." dedi. Gayet gerçekçi şekilde bunu anlattı bana. "Woojin artık bize buluşamaz." dedi. Neden? Niye? Öldü mü? "Neden ki?".

"Woobin her şeyi halletmiş, yani senin dediğine göre." dedi. Ben ne dedim ki?

"Nasıl yani?".

"Artık sana yavşayamaz, zorbalık yapamaz, aramızı bozmaya çalışıp yalan söyleyemez.".

"Ciddi misin?!".

"Evet civcivim.".

--WooBin'den Flashback--

 Sonunda yurt dışından evime geri dönebildim. Artık Woojin meselesini kökten halledebilirim.

Şuan evinin kapısındayım ve zili çalıyorum. Aç bakalım seni sinsi yaratık.

"Woo...Woobin Hyung?!".

"Merhaba sevgili üvey kardeşim!".

"Senin burada ne işin var?".

"Babam seni yurt dışına çağırdı, sonunda."

"Ne? Nasıl?! Ama ben daha Felix'i elde edemedim.".

"Sikeceğim seni de Felix'ini de ya!".

"Her ne kadar Felix, benim ona yalan söylediğimi düşünse de ben ona sadece gerçekleri anlattım. Hyunjin gerçekten takıntılı bir sapık. Bunu ona söylemek isterdim. İnanmasını isterdim. Benim ona olan aşkımı görmesini isterdim. Olayları benim tarafımdan anlamasını hayal etmiştim. Sevgili olacağımızı ve mutlu mesut yaşayacağımızı hayal etmiştim. Hyunjin eğer Felix'e o gün eğer whattsapptan yazmasaydı, onu elde edebilme şansım daha yüksek olurdu. Ben, kendime acıyorum! APTAL BEDENİME VE BEYNİME HATTA RUHUMA BİLE ACIYORUM!" dedi Woojin bana sarılarak.

 Ağlıyordu. Hıçkıra hıçkıra göz yaşlarını omzuma bırakıyordu. İşte şimdi ona ilk defa acımıştım. İlk defa omuzumda ağlamasına izin vererek ona abilik yapıyordum. İlk defa onu dinleyerek, ona abilik yapıyordum. Felix'i ne kadar çok sevdiğini bir ben bir Hyunjin bir de kendisi biliyordu. Hyunjin her ne kadar Felix'e iyi bakacak olan kişi de olsa, her şeyin en başında o sadece Felix'in sapığıydı. Ben ise onun -Hyunjin'in- hem eski sevgilisi hem de küçüklük arkadaşıydım. Sadece 1 aylık sevgili olabilmiştik. Sonra Felix'ten hoşlanmaya başlayıp ayrılmıştı benden. Ben ve o aramızda konuşup arkadaş kalmaya devam etmiştik ve bu sevgili olaylarını unutacağımıza dair söz vermiştik. 

-Felix'ten-

<<Bir kaç yıl sonra>>

Her sabah yanımda doğan güneş ile uyanıyorum. Bu güneş ise benim Hyunjin'im. Her sabah birbirimize sarılıp aynı yataktan beraber kalkıyoruz. Birlikte kahvaltı hazırlıyoruz ve arkadaşlarımız ile buluşup eğleniyoruz. Bana artık Woojin ileyken davrandığı gibi davranmıyor. Belki de bir planı vardı ve bunu uygulamak istemişti o zamanlar.

 Yeni şarkı yazmasına yardım ediyorum. Yeni bir aşk şarkısı yazıyoruz. Ben ise yeni bir hikaye yazıyorum. Yazar olmak hayalim değildi ama, kendi hikayelerimi derleyerek yazmayı seviyorum. Kimse bu hikayeleri Hyunjin'in sevgilisinin yazdığını bilmiyor. Çok okunuyor hikayelerim ama kimse benim yazdığımı ve kendi hayatımdan derlediğimi bilmiyor. Her şeyin Hyunjin'in suçu olduğunu biliyorum. Woojin'in bazı şeylerde gerçekten haklı olduğunu biliyorum. Ama asla Hyunjin'e 'sapık, zorba veya tacizci' diyemez. Dese bile asla ona inanmam. Asla da inanmayacağım.

Herkes bizim çıktığımızı biliyor ve her konsere gittiğimizde "Hyunlix" sesleri duyuyoruz. Bu benim çok hoşuma gidiyor. Her ne kadar eskiden gitmese bile, şimdi çok hoşuma gidiyor. Konserlerde rahatça sarılıyoruz. Hikayem buraya kadarmış. Benim hikayem mutlu son ile bitmeyi hak etmiş.

-Lee Felix