My Overbearing

~ 11. Bölüm ~

"Seungmin şimdi ne yapacağız?"

bir yandan rezalet anlar aklıma geliyordu,bir yandan ise eski anılarımız.Aldatılmak çok zor bir duyguydu.Fakat yaşaması daha zordu.

"Bilemiyorum Minho ama tek bildiğim gidip konuşmak"

Seungmin'ide anlayabiliyordum çünkü aynısını bende yaşıyordum.Hızlıca Jisung'un yanına gittim.Beni gördüğüne şaşırmıştı.Biranda yüzü beyazlamıştı.Onu Chan'la o haldeyken görmemden korkuyordu anlaşılan.Bencede korkmalıydı çünkü çoktan görmüştüm.Biraz olsun Jisung'u kandıracaktım.Hiç birşey olmamış,görmemiş gibi eski halim gibi davranacaktım.

"Heyy Jisung napıyorsun?"

"Şey yani hiç"

"Emin misin?"

Bu sorduğum soru karşısında biraz tedirgin olmuştu yutkunarak cevap vermeye çalıştı.

"Tabiikide eminim Minho ne yapabilirim en fazla?"

Birde ne yapabilirim mi diyordu?Asıl bu fazlaydı nasıl hiç birşey olmamış gibi yalanlar atabiliyordu?Hemde gözümün içine bakarak...Kendim bu olaya tanık olmasaydım cidden Jisung'a inanırdım.

"En fazla mı? En fazla Chan'la öpüşmüş olabilirsin mesela değil mi Jisung!?"

Dediğim şeyler karşısında hafif bir şok geçirdi.Ne diyeceğini bilemiyor gibi bakıyor korkuyordu.

"Minho cidden aramızda birşey yok"

Her haltı yiyip birde birşey yok mu diyecekti.Olanaksız birşey di bu.

"HAN NEDEN BENI ALDATTIN NEDEN? CHAN'IN YAPABİLDİĞİ AMA BENİM YAPAMADIĞIM NE VAR SANA KARŞI.EN ZOR GÜNLERİNDE BEN YANINDA OLDUM SENİN BEN,AMA BAKIYORUMDA CHAN'LA DAHA MUTLUSUN.NEDEN BENİMLEYKEN BU KADAR MUTLU DEĞİLDİN NEDEN.SENDEN TİKSİNİYORUM JİSUNG,SANA NE KADAR DEĞER VERDİM BİLİYOR MUSUN SEN? PEKİ SEN NEDEN BANA DEĞİL DE CHAN'A VERDİN HA? SANA YAZIKLAR OLSUN JİSUNG,VERDİĞİM EMEKLERE YAZIK.BEN SENİ BU KADAR SEVİYORKEN SENİN BANA YAPTIĞIN BUMU?"

O kadar sinirle bağırıyordumki Jisung korkudan ağlamaya başlamıştı,nefes alamıyordu konuşmakda zorlanıyordu.

"Minho yemin ederim aramızda hiç birşey yok anlatacağım..."

Birde bu rezilliklerini anlatacakmıydı?

"Ne anlatacaksan anlat ama şunu unutma şuanda sana olan güvenim 0 yani sana güvenemeyebilirim"

"Olsun yinede anlatacağım"

"Hızlı ol"

Kafasını evet dercesine salladı ve anlatmaya başladı.Biryandan ağlıyor biryandan da konuşmaya çalışıyordu.

"Biz film çekiyorduk Minho,istersen git Chan'a sor tabii ona inanır mısın bilemem ama bak istersen müdüre falan sor hem bu çekimi müdürde biliyor ama yinede müdüre inanmazsan kameralara bak ama yeterki bana inan lütfen ben sensiz yapamam"

"Bilmiyorum Jisung ama kamera fikri iyiymiş en azından kameralar sadece yaşanılanları gösteriyor neyse hadi kalk müdüre gidiyoruz"

Kafasını onayladı ve ayağa kalktı.Müdürün odasına doğru yürürken ikimizdende çıt çıkmıyordu.Müdürün odasına geldiğimizde kapıyı nazikçe tıklattım.Müdür gir dediğinde Jisung'a dışarıda beklemesini söyledim.Oda karşılık vermeden kabul etti.

"Hocam bugünün kameralarını gösterebilir misiniz?"

"Tabii olum gel bende kantine çay almaya gidiyorum"

"Peki hocam teşekkürler"

"Önemli değil"

Kameralara baktım.Cidden Jisung'un dediği gibi film çekiyorlardı.Şimdi Jisung'a ne diyecektim?Kameraları kapattım ve odadan çıktım.Jisung duvara çömelmiş oturuyordu.Bacaklarını kendine çekmiş elleri ile sıkıyordu.Kafasınıda bacaklarına gömmüştü.Sanırım ağlıyordu.

"Jisung"

"E-efendim"

"Kamera kayıtlarına baktım doğru söylüyorsun ama neden bana başından söylemedin?"

"Sana söyliyecektim ama yönetmen izin vermedi."

"Tamam sorun yok"

"Barıştık mı yani seviyormusun hala beni?"

"Seni hiç sevmeyi bırakmadım ki"

Bu söylediğime sevinmişti.Yerden kalkması için elimi uzattım kabul etti.Daha sonrasında bana sıkıca sarıldı.Saçlarını okşadım.Bir anda boynuma gelen göz yaşı damlasıyla Jisung'u geri çektim.Ağlıyordu.Göz yaşlarını sildim ve ağlamamasını söyledim çünkü onu asla bırakmayacaktım.

**

Acaba bu fici final yapsam mı?

Allah rızası için söyleyin final yapayım mı? yapmayım mı?

Oylamayı ve yorum yazmayı hatta takip etmeyi unutmayın

Youtube : mineciqwk