Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Tan|
🕯
Ezbere bildiğim yerlerden ağır adımlarla geçerken, bu evin varlığının ilk kez bana bu kadar ağır geldiğini hissediyordum.
Üç yıl sonra ilk kez buraya gelmiştim.
Evin içerisinde hiçbir değişiklik yoktu. Duvarlarda asılı olan tabloların yeri bile bir santim kıpırdamamıştı yerinden.
Derin bir soluk bırakarak salona girdim ve her zaman oturduğum yere doğru yürümeye başladım.
Yılların getirmiş olduğu alışkanlıktandı belkide, bilmiyorum.
Adımlarım salona girdiği an direkt olarak camın kenarındaki tekli koltuğa doğru ilerlemişti.
Koltuğun yanına vardığımda yavaşça oturdum ve derin bir nefes aldım. Hareketlerimin yavaş olmasının nedeni, duyacağım şeyleri geciktirmeye çalışmaktı.
Yıkımımın büyük olacağını biliyordum çünkü.
Kafamı kaldırarak diğerlerine baktığımda, Arslan'ın karşımdaki koltuğa oturduğunu gördüm.
İbrahim ise yanımda ki tekli koltuğa oturmayı tercih etmişti. Oysa ki yeri karşımdaki koltuk olmalıydı.
Yanımda olmadığını biraz önce anlamıştım zaten.
Gözlerim Behzat'a doğru dönerken, dalgın bir şekilde yere doğru baktığını gördüm.
Derin bir nefes daha alırken, düşünmek için zaman tanımadım kendime. Düşünürsem, vazgeçebilirdim.
"Seni dinliyorum." Direkt olarak Behzat'a bakarak konuştuğumda, Behzat'ın gözleri gözlerimi buldu.
Gözleri buğulu bir şekilde bakıyordu bana.
Ağır adımlarla Arslan'ın yanına doğru yürüyerek tam yanına oturdu.
Ardından derin bir nefes aldı ve kafasını kaldırarak gözlerimin içerisine baktı tekrardan.
"Ne duymak istiyorsun?" Sorduğu soruyla birlikte oturduğum yerde hafifçe eğildim ve dirseklerimi dizlerime yasladım.
"Her şeyi." Dikkatle gözlerinin içerisine bakmaya devam ettim. "Hiçbir şeyi atlama."
Dediğim şeyle birlikte Behzat sessizliğini koruyarak bana bakmaya devam ederken, Arslan'ın sırtını koltuğa yasladığını gördüm.
Ardından kafasını geriye doğru attı ve tavana doğru bakmaya başladı.
Bu Arslan'ın her zaman yaptığı bir hareket değildi.
Göz temasını hiçbir zaman kesmezdi. Göz temasını kesip başka bir yere baktığı zamanda, rahatsızlık duyduğunu anlardım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
JOKER |BXB
Novela Juvenil|Tamamlandı.| Birbiriyle anlaşamayan iki ajanın hikayesi. Eşcinsel bir kurgudur.
