🍂 Kaç Bahar Oldu Sensiz? 🍂 |TAEKOOK|

🍂3🍂

03.07.2004

Çok terliyorum Taehyung.

İçim çok sıkılıyor... nefes alamıyorum.

'Belki güneş artık odama doğmasa da olur' dedim. Gittim perdeyi kapattım Taehyung. Hâlâ sıcak biliyor musun?

Sessiz odamda yankılanan klimanın hafif sesine sahip olmasaydım inan ki paramparça olurdum.

Odamda sürdürdüğüm bu ortama alışmamalıyım, farkındayım ama çoktan alıştım...

Bu odada çok anılarımız var Taehyung. Şuanda üzerinde uzandığım yatağımın yaslandığı duvara ayaklarımızı dikmiştik. Başlarımızı yataktan aşağı sarkıtmayı teklif ettiğimde, beni durdurmuştun.

Sağlığımı önemserdin...

Başım omzuna yaslıyken biraz daha yaklaşmıştım sana. Çıplak ayaklarımız birbirine değdiğinde gülmüştük...

Hep mutlu olmamı isterdin...

Sonra çok gülmüştük.. ve ben, yine durmamıştım. Ayaklarım başımın üstünden geçmiş, yere düşüp takla atmamı izlemiştin. Ne de gülmüştüm yerde... ama sen, defalarca dikkatli olmamı söyleyip, gece boyunca iyi olup olmadığımı sormuştun. Boynuma masaj dahi yapmıştın. Ve gece boyu, boynumdaki öpücüklerini sen bilmesen de hep hissetmiştim Taehyung biliyor musun? Parmakların enseme dolanırken, uyuduğumu sanıp daha da öpmüştün boynumu, beni...

Hep iyi olmamı isterdin..

Söyle şimdi bana Taehyung; o çok önemsediğin sağlığımı bana geri verebilir misin? Kaybettiğim mutluluğumu benimle arayabilir misin? Kötüyüm Taehyung... çok kötüyüm. Berbatım... gittiler Taehyung. Hepsi seninle gitti. Benliğimi seninle birlikte kaybettim. Sağlığım ellerim arasından kaydı Taehyung. Mutlu da olamıyorum... seninle çizdiğim bu gökkuşağı siyahın en güzel tonlarına boyandı.

Taehyung, senin siyahın tonlarında kalemlerin yoktu...

Hayat, sana siyah'ı öğretmemişti.. göstermemişti de. Görmemeni çok denedim Taehyung...

Ama şimdi siyahtan başka bir renk görmüyorsun.

Ve Taehyung, öğrendim ki... sen hep siyahlıktaymışsın. Sen siyahlıklar içerisinde doğmuşsun, bende gökkuşağı açmışsın...