Complete me | W TRAKCIE

Prolog | Koniec i początek

Tego letniego poranka, trzymając zmarłe ciało mojego przyjaciela, przeszywało mnie mnóstwo emocji.

Strach - co będzie ze mną, gdy Nate'a nie będzie obok.

Panika - bałam się, że nie poradzę sobie bez wsparcia, jakim był chłopak.

Rozpacz - już nigdy nie usłyszę jego śmiechu i już nigdy nie zasiądziemy w ciszy na klifie, ciesząc się swoją obecnością.

Gniew - o to, że zabrano mi Nate’a Mansona, mojego ulubionego towarzysza z tego pokręconego świata.

Z tymi wszystkimi emocjami wewnątrz, zastanawiałam się nad sensem ludzkiej egzystencji.

Rodzimy się, aby pomagać innym, zdobywać doświadczenia, osiągać to czego pragniemy.

Rodzimy się, by przeżyć pierwszą miłość, uszczęśliwiać i wspierać innych, aby płakać, milczeć, krzyczeć i śmiać się.

Rodzimy się, by przeżyć najlepsze, ale jak i te najgorsze chwile w naszym popieprzonym życiu.

Rodzimy się, aby umrzeć i takie są niezmiennie zasady tej zabawy.

Trzymając Nate'a za ciało i widząc jak spokojnie spoczywa na moich rękach, wiedziałam, że wykonał dobrze swoją życiową misję.

Pokazał mi, czym jest prawdziwa przyjaźń, był moim promyczkiem szczęścia, oświetlał mi każdą możliwą drogę, był przy mnie gdy przechodziłam najgorsze etapy życia, a co najważniejsze, wspierał i chronił mnie.

Wykorzystał swoją - chociaż krótką - szansę życia i zostawił po sobie ślad, o którym nigdy nie zapomnę i zawsze będę pełna wdzięczności.

- Zapytałeś mnie któregoś dnia za co jestem najbardziej wdzięczna. - wyszeptałam do chłopaka drżącym głosem - Odpowiedziałam ci, że za nic, bo czemu miałabym być, ale kłamałam.
Bo byłam.
Byłam wdzięczna za Ciebie, Nate.

Słona łza spływała mi po policzku, i zrozumiałam, że teraz to ja muszę wykonać swoją życiową misję.

Ale teraz już bez niego.

*************************
No dzień dobry dzień dobry!

Właśnie czytacie prolog mojej pierwszej OPUBLIKOWANEJ książki!! Mam nadzieję, że spodoba wam się zamysł, ale jak i sama książka. No i co mam nadzieję do usłyszenia!!!

Ps. Co sądzicie o prologu?