°'D€£T€R°

Bir Günlük, Bir Hayat Ve Bir Son

4 Nisan 2012

Bir insan vardır; önce doğar, sonra büyür ve ne olduğunu anlayamadan göçüp gider bu dünyadan. Ama ben böyle olmasını istemiyorum. Çünkü korkuyorum.

Daha 12 yaşımda olmama rağmen neden bunları düşünüyorum? Bilmiyorum. Ama canımı yakıyor. Her şey, bu dünya... Evet belki de zaman kavramını falan yeni yeni öğrendiğimdendir bu sorgulayışlarım. Ama anlamıyorum. Neden bana bunlar oluyor ki?

Bu ilk günlük yazışım. Bugünden her şeyi anlatmak istemiyorum. O yüzden şimdilik bu kadar günlük. Zaten saat çok geç oldu, annem ve babam yine bana çok kızacak.

6 Nisan 2012

Ben bu defteri alıp günümün nasıl geçtiğini veya günlük rutinimi falan anlatmayacağım. Nasıl hissettiğimi ve nasıl hissetmek istediğimi yazacağım. Ve hayır: Ben şizofren veya deli falan değilim anne..

30 Nisan 2012

Bugün benim doğum günüm:) Ne güzel.(!) Annemin yine beni sabah erkenden okula göndermek için küfrederek uyandırdığı ve babamın ağır sözlerini işiterek hazırlanıp evden çıktığım yeni bir sabah daha.

Neyse işte buraları geçiyorum. Okulda zaten ben ben değildim. Konuşma ihtiyacı duymuyorum diye neredeyse sorunlarım olduğunu düşünecek öğretmenlerim var. Yine onlarla, ailemi çağırıp konuşmasınlar diye muhattaba girmek zorunda kalıyorum. Ayrıca o gıcık çocuklar yok mu? Hepsi de zorba. Herkesten nefret ediyorum...

Bu günümün akşamında hiç beklemediğim bir sürprizle karşılaştım. Ailem yani sadece anne-baba demek zorunda olduğum adam ve kadın, benim doğum günümü sadece sözlü olarak kutlamıştı. Cidden artık yeter. İstemedikleri halde bir şey yapmaya çalışmak, boşa zaman kaybı.

28 Kasım 2013

Biliyorum. Çok ama çok uzun zamandır ne uğruyor ne de yazıyorum sana. Ama anla işte beni, bende böyle biriyim. Herkesin bildiği ben işte. Aptal, sorumluluk almayan, mal, gerizekalı, yetim köpek, hırsız,... ve saymadığım daha bir çok şey.

Özür dilerim ailem, sizi hayal kırıklığına uğrattığım için...

19 Ocak 2014

Sanırım bir düzenim falan yok, değil mi?

Öylesine yazıp yazıp kaçıyorum. Ama sen hala benimle kalmaya devam ediyorsun. Hep benim yanımdasın, seni seviyorum günlük. Harika bir deftersin.

29 Ocak 2014

Ailemle yine kavga ettim ve şu anda odamda yazıyorum.

Seni seviyorum benim yanımdasın:)

Ama neden benim doğmama sebep olan insanlar benden nefret ediyor?

Onlardan korkmuyorum, ama biliyor musun, onlar sanki benden korkuyor. Bilmiyorum ama son zamanlarda etrafımda gezinip duran insanlar benden korkuyor sanırım.

Neden? Ben bu kadar kötü ne yaptım ki? Suçum neydi?

26 Temmuz 2014

Korkuyorum... Neden beni sevmediniz ha? Anne, baba...

Bu benim suçum değildi ki. Neden şimdi böyle oldu? Neden ayrı düştük ki birbirimizden? Ben sizi severdim oysa ki eskiden. Ama şimdi neden?

Hep derdiniz ya bana "Kim ne derse, ne olursa olsun sorgula. Kendini küçük durumuna koyma. Eğer böyle yaparsan insanlar seni ezer." Yapmadım bakın! Kimsenin beni küçük görmesine izin vermedim.

Neden şimdi bana sizi sorgulatıyorsunuz...

30 Ekim 2015

Artık her şey için çok geç günlük.

Özür dilerim, eski dostum olmaya başlayacağın için...

Nedenini bilmiyorum ama sanırım onlara hak veriyorum. Evet, evet delirmiş olmalıyım.

Sorunlarım var, peki ya kimin yüzünden??

Onların suçu mu? Ya da belki de benimdir, olamaz mı? Bilmiyorum ve korkuyorum. Bilmediğim için çok korkuyorum.

Etrafımdaki insanlardan, bu odadan, bana soru soran kişilerden, benimle konuşmaya çalışanlardan,...

Onlar kim, bilmiyorum. Peki ya ben? Ben şu anda kimim?

3 Kasım 2015

Annem ve babam her zaman benim yanımda duruyor. Ve canımı yakmak için her türlü kötü cümleyi bir bir kulağıma fısıldıyorlar.

Kalbimi kırıyorlar. Onlardan kurtulmak istiyorum. Fakat neden gitmiyorlar yanımdan?

16 Aralık 2015

"Kopar mı insan özünden?
Dünya döner mi gerçekten?
Neden gelir her şey derinden?
Acıtır canı.
Neden?"

Hiç öylesine yazmak istedim, eski dostum.

Ne garip her şey, herkes yok oldu ama sen hala benimlesin?

Hâlâ benimlesin değil mi eski dostum?

Senin de ölmeni istemiyorum.

13 Ocak 2016

Neden sürekli aynı kelimeleri kullanıyorsun gerizekalı?!!

Her zaman her şeyin bokunu çıkartmayı başarıyorum ya, pes. Herkes bana aynı cümleleri kurup duruyor, belki de onlar yüzündendir.

Evet, evet olabilir, onlar yüzünden bu durumda olacağım.

Ama cidden yeter ya. Bak, bak. Eski dostum görüyor musun? Yine biri kapıyı çalıyor. Sanırım içeri girmek için izin istiyor. Evet, öyle:)

Ama ben onları istemiyorum ki. Kurtulmak istiyorum sadece. Çünkü onlar sadece birileri...

28 Şubat 2016

Her şeyin git gide yok olmaya başladığını hissediyorum, eski dostum. Sanırım, artık içimi gerçekten gerçek olan korku kaplıyor. Ve bu hiç iyiye alamet değil. Bu... Bu his.. çok canımı yakıyor. Kalbim acıyor...

Annemi özlüyorum. Burada onun, sevmesem bile içime çekince garip bir şekilde huzur bulduğum kokusu yok. Ama belki de iyiki yok. Yoksa bu halime çok kızar tekrar döverdi değil mi? :)

Sonra babamda eve sinirle gelir, önce anneme sonra bana bağırır ve tekrardan döverdi beni. Ne güzel zamanlardı. Kurtulmaya çalışmıştım ve daha 12 yaşındaydım galiba.. bilmiyorum. Kaç yaşındayım onu bile bilmiyorum. Artık zaman algısının olmadığı bir yerdeyim. Annem ve babam da zaman algısının olmadığı bir yerdeler artık. Benim sayemde istedikleri huzura kavuştular:) Ve sanırım bende huzurla dolmak istiyorum.

Özür dilerim eski dostum. Çok ama çok özür dilerim lütfen affet beni. Yalvarırım lütfen, onlar affetmedi ama sen hep benim yanımdaydın. Lütfen sen beni anlarsın değil mi? Affet beni, çok özür dilerim..
Bu bir son değil mi?
Evet, evet son. Bir daha hiç görüşememek üzere elveda.
Eski dostum.

Son.