Chance To Live Again

Chapter 8

Nagising ako dahil sa ingay ng paligid

"Is my sister ok?" rinig kong boses ni edior habang nakapikit padin ako

"The highness princess is fine, she just need to rest. Her mana is weak right now." Rinig kong sabi ng kung sinong tinig

"Edior we need to talk later." Malamig na anas ni.. Ama

Iminulat ko ang aking mata at bumungad sa akin ang kisame ng aking kwarto

"Princess el" Boses ni zaiker na kinapunta ng emperor at ng iba sa akin

"Princess, are you fine? May masakit kabang nararamdaman sa iyong katawan?" sunod sunod na tanong ni ama na siyang kinatitig ko sa kaniya, kita ko ang pag aalala, lungkot, pagsisi sa kaniyang mata na nawala din agad

Why do you care? Tanong ko sa aking isipan. kilala siya bilang heartless sa kaniyang anak pero bakit?

"Im good" Anas ko at iniwas ang aking mata sa kaniya, nagtama naman ang mata namin edior na mapula, wait is he cried when im unconcious

"Hey edior, you look like a dog" I teased him but he didn't smile nor argue with me

"Sorry chel" Paos na saad niya

"What happened to me was not the two of you fault,ok? so don't blame yours self."Ani ko at ngumite

Matapos ang pag uusap namin ay naiwan ako sa aking kwarto, I immediately got up and held my head when my head hurt. when the pain went away, I immediately went to the table and opened the drawer under it and took the pen and paper after returning to my bed

By the way there are so called mana in this world , ito ay ang apoy, liwanag, yelo , lupa o halaman at kadiliman.
Mana: ito ay ang supernatural power na tanging ang meroon lamang ay ang biniyayaan ng nasa itaas o kaya naman isang royal blood. Mapa commoner ay may taglay nito kung ikaw ay biniyayaan nito.
fire: ito ay nakakapaso, kaya nitong gawing abo ang isang tao kung malakas ang iyong mana
light: light mana possesses potent healing and allowing to mend wound, it can create too a powerful barriers and shields.
ice: kaya nitong gawing estatwang yelo ang kalaban o ano paman. nakabubuo din ito ng sandata na yari sa yelo.
lupa/halaman: nakokontol nito ang lupa gayundin ang pagpapalago ng halaman.
darkei: Ito ay isang delikadong kapangyarihan, isa nalamang dahilan ay kaya mong kontrolin ang kahit sino kung taglay mo ito. darkei mana can be channeled into the practice of shadow magic, it can also form a arrow.

I started writing a letter to give to my butler and sent it to my father, well im gonna request lang naman for his presence cause i have something to say to him

Matapos ang pagsusulat ay iniabot ko sa butler ang sulat at sinabing iabot ito sa emperor .
Habang nagmumuni muni sa aking higaan ay biglang bumukas ang pinto na siyang kina ayos ko ng upo

I gulped when i see father walking toward me while wearing his nightgown
I flinched slightly as he sat next to me on the bed, he stared at me for a few second before he speak

"Why do you want my presense, richel?" Ani niya at nahikit ko ang aking paghinga ng tawagin niya ako sa unang pagkakataon gamit ang malambing na tono

"Uhm i just want to talk about what happened earlier" I responced

"Ohh~ i thought you want me to sleep beside you"

"Are you saying something, your majesty?" Tanong ko

"It's just nothing and can you do me a favor?" Saad niya

"Yes your h—,"

"Don't be to formal when you are with me. Call me f-father or anything, just dont your majesty." he said which stunned me for a moment

"D-Dad" Utal na sabi ko at nagulat ako ng bigla niya akong yakapin

"One more time" Mahinang sabi niya habang nakayakap padin sa akin

"Are you okay, dad?" Ani ko at nabato ako sa aking kina uupuan sa susunod niyang sinabi

"My daughter. Richel" May kung anong humaplos sa akin ng marinig iyon, hindi kopa mapapansin na tumulo na ang mga luha ko kung hindi lang kumalas si ama sa akin at hinawakan ang aking pisnge

"F-father... uwahhh" I mumbled and cry in his arms, i dont nkow why i cried but i feel that i miss this person , na parang matagal ko ng inaasam na yakapin o mayakap ko ang lalaking ito. Ang ama ko ngayon.

Nang kumalma ako ay namula ang aking muka dahil sa hiya nabasa ang kaniyang pantulog dahil sa akin. halata iyon dahil manipis lamang iyon.

Clackkk

Napalingon ako sa may pintoan ng marinig ang pagbukas nito

"Im sorry to disturb—," Naputol ang sasabihin ni edior ng sumabat si ama

"Come here my son, edior." Saad niya at kita ko ang gulat na bumalatay sa muka ni edior nang maka get over ay patakbo itong lumapit sa amin. Binuhat ito ni ama pa upo sa kama

"Im sorry for ignoring you my childrens, sorry dahil ipinaramdm kong parang wala akong pake sa inyo, that you are not important to me but the truth is both of you are so precious to me. Hindi ko pinapahalata dahil ayaw kong mapahamak kayo kapag nalaman ng kalaban na kahinaan ko kayo. And i nkow im being coward all this year pero hindi na ngayon. I hope you forgive me." Mahabang saad niya at talagang hindi ko inaakalang iyon ang dahilan kung bakit ang layo niya sa akin o amin ni edior

" i thought you hate me cause mother died because of me." Sabi ko at hindi ko alam kung bakit ko iyon nasabi gayong hindi naman isinaad sa nobela kung ano ang naging dahilan ng kamatayan ng ina ni richel at dahilan kung bakit ang lamig ng pakikitungo ng emperor kay richel.

"For me i thought because im just your adoptive son." Saad ni edior na kina lingon ko sa kaniya na nakayuko din tulad ko. Napa angat ako ng tingin ng may kamay na humawak sa aking ulo, gayon din kay edior

"It's not your fault that your mother died so don't blame your self. its my fault for not being there at the time of your birthday." He said and a tears fall in his eyes i extend my hand and wipe it then smiled brightly at him

"Now, stop thinking like that cause daddy loves both of you the most." He said and hugged both of us

"Right. so don't blamed your self , dahil hindi mo naman ginusto ang nangyari." I said in a low voice sapat na para siya lang ang makarinig

Pagkatapos ng dramahan na nangyari ay nakatulog kami sa bisig ng aming ama
and yes sa kwarto ko sila natulog.

Aker pov: (Father of richel and edior)

Nakamasid lamang ako sa aking mga anak na mahimbing na natutulog sa aking bisig. Bakit nga ba hindi ko 'to ginawa noon. Edi sana walang oras,araw,taon ang nasayang. Naging duwag ako sa kapakanan ng aking anak , kaya ko namang pugutan, patayin ang mga kalaban na magtatangkang saktan sila, pero mas pinili kong lumayo sa kanila para maprotektahan. Gayong ako na pala ang nakakasakit sa damdamin nila.

tinitigan ko ang anak kong babae at napangite ng maalala kung papaano siya umimik at mag isip, labindalwa palamang siya pero ang mature na niyang mag isip. gayon din kay edior.

Pero bakit niya inakakalang siya ang may kasalanan kung bakit namatay ang ina niya gayung ako naman ang may kasalanan.

Inayos ko ang kumot na naka kumot sa kanila bago muling niyakap sila at pumikit hanggang sa makatulog.
hindi ko inaakalang makatutulog ako ng mabilis gayong noon ay kailangan kopang uminom para lamang makatulog.

End of chapter 8