Eskiden anlatırdım her şeyimi ama artık anlatmıyıcam.
Sizin mimiklerimden anlamanızı bekliyorum.
Gözlerimi büyütürüm,
afallarım,
titrerim,
ya çok uyurum ya da uykusuz olurum,
ya hiç yemem ya da çok yemek yerim,
kusarım,
yumuruğumu sıkarım,
söylenene odaklanamam,
donar kalırım,
yüzüğümle oynarım,
parmaklarımı çekiştiririm,
somurtmam ama şaşırmış gibi olurum,
sıksık iç çekerim,
sürekli gözlerimi kaçırırım,
bazen sadece müzik dinlerim,
bazen de yazı yazarım,
bazen kitap okurum,
bazen sadece susarım,
Ya da konuşurum üzülünce sadece üzülünce değil bi şeyi kafama takınca.
Buyum işte ben.
Ne eksik ne de fazla.
Bütün kusurlarımla buyum.
Anlatmasam anlatmam.
Bi kerede siz anlayın isterim.
Anlarsanız biraz anlatırım.
Ama hepsini anlatmam.
Ne derdim varmış gibi davranırım ne de sorunsuz gibi gülümseyebilirim.
Kelimeler ve düşüncelerin yarattığı bataklıkta ölümü beklerim.
Defalarca ölürüm ruhları duymaz.
Defalarca doğarım Umurlarında olmaz.
Ne biri sever ne de acı azalır içimdeki.
Ben artık anlatmaktan çok yoruldum biraz da siz anlar mısınız ?
