Ήμουν μεγαλύτερος από την Έλλα για λίγους μήνες και περάσαμε το μεγάλο μέρος της πρώιμης ζωής μας μαζί. Οι οικογένειές μας ζούσαν στην ίδια πόλη και συναντιόνταν συχνά.
Ήταν φυσικό λοιπόν να γίνουμε καλοί φίλοι με την Έλλα.
Ήμασταν μωρά τότε, δεν μπορεί να ήμασταν πάνω από τεσσάρων ή πέντε ετών όταν αρχίσαμε να κάνουμε παρέα σε τακτική βάση. Σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο, είτε οι γονείς μου με πήγαιναν στο σπίτι, της Έλλα, ή την άφηναν στο σπίτι μας.
Η Έλλα κι εγώ παίζαμε για ώρες κάθε φορά, τρέχοντας έξω, χτίζοντας οχυρά από κουβέρτες και βλέποντας ταινίες στο βίντεο. Θα κοιμόμασταν μαζί και θα κάναμε μπάνιο μαζί.
Ήμασταν τόσο νέοι και τόσο αθώοι τότε και οι γονείς μας ήταν ευχαριστημένοι με τη φιλία μας.
Μείναμε φίλοι και κάναμε παρέα ακόμα και όταν μεγαλώσαμε λίγο και αρχίσαμε από την πρώτη και τη δεύτερη δημοτικού. Η Έλλα ερχόταν σπίτι μου μια φορά την εβδομάδα κι εγώ πήγαινα στο δικό της. Σε εκείνη την ηλικία σταματήσαμε να κάνουμε μπάνιο μαζί αλλά γίναμε πιο περίεργοι για το άλλο φύλο.
Ήταν γύρω στα επτά που αρχίσαμε να παίζουμε ένα μικρό παιχνίδι. Σε αυτό το παιχνίδι, η Έλλα έβγαζε το παντελόνι και τα εσώρουχα της και εγώ έβλεπα γοητευτικά τα γυναικεία της μέρη και μετά την γαργαλούσα εκεί κάτω. Την επόμενη φορά που παίζαμε θα αλλάζαμε και θα έβγαζα το παντελόνι μου και θα την άφηνα να μου κάνει το ίδιο.
Και οι δύο ξέραμε ότι αυτό ήταν λάθος και κλείναμε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και να προσέχουμε μην έρθουν οι γονείς μας, όποτε παίζαμε αυτό το παιχνίδι. Παρόλο που ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί ήταν λάθος ή γιατί μας ενδιέφερε τόσο τι είχε ο άλλος κάτω από το εσώρουχό του.
Στην ηλικία των εννιά, ενώ ήμασταν ακόμα στενοί φίλοι, ο πατέρας της Έλλα βρήκε δουλειά μακριά και μετακόμισε μακριά μας με την οικογένειά της. Μετά από αυτό, η Έλλα κι εγώ σταματήσαμε να είμαστε φίλοι και γίναμε φιλικά ξαδέρφια.
Αφότου μετακόμισε με την οικογένειά της, την επόμενη φορά που την είδα ήταν 2 χρόνια αργότερα σε μια οικογενειακή συγκέντρωση. Ήταν περίεργο που την είδα μετά από τόσο καιρό. Έμοιαζε πολύ διαφορετική και παρόλο που μιλήσαμε λίγο ήταν ξεκάθαρο στον 11χρονο εαυτό μου ότι ποτέ δεν θα ήμασταν όπως ήμασταν.
Έβλεπα την Έλλα μια φορά το χρόνο σε οικογενειακές συγκεντρώσεις. Ανταλλάσσαμε μερικές λέξεις, ίσως και να κάναμε μια σύντομη συζήτηση αλλά η ειδική σύνδεση που είχαμε κάποτε χάθηκε.
Έξι χρόνια αφότου η Έλλα μετακόμισε, ο πατέρας της πήρε προαγωγή στη δουλειά και επέστρεψαν στην πόλη. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε με όλη την οικογένεια για να τους πάρουμε από το αεροδρόμιο και να τους φέρουμε στο σπίτι μας όπου έμειναν την πρώτη νύχτα. Αλλά αυτό που θυμάμαι πιο πολύ από εκείνη τη μέρα ήταν να βλέπω την Έλλα.
Είχαν περάσει δύο χρόνια από τότε που την είδα τελευταία φορά, και όταν την είδα, καθώς έβγαινε από το αεροδρόμιο ήμουν γεμάτος δέος. Η κολλητή μου ήταν τόσο όμορφη.
Είχε αλλάξει πολύ από την τελευταία φορά που την είδα και μετά από ενάμιση χρόνο μετέτρεψε σε μια όμορφη κυρία. Η κοκαλιάρα κοριτσίστικη μορφή της μετατράπηκε σε μια νεαρή γυναίκα, με καμπύλες να αναπτύσσονται σε όλα τα μέρη. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της όλη μέρα.
Αφότου επέστρεψαν, γίναμε σχεδόν γείτονες. Οι οικογένειές μας θα τρώνε μαζί σχεδόν κάθε εβδομάδα αλλά εκτός από το να καθόμαστε και να παραπονιόμαστε για το σχολείο μαζί μια φορά την εβδομάδα δεν θα μιλούσαμε πολύ μεταξύ μας.
Ήμασταν και οι δύο 15χρονοι έφηβοι τότε. Είχαμε πολύ πιο σημαντικά πράγματα στο μυαλό μας ο ένας από τον άλλο, όπως η υπερθέρμανση του πλανήτη και η κρίση στη Μέση Ανατολή ή πιο πιθανόν τα αθλητικά, τα κορίτσια και το σχολείο.
Καθώς το σχολείο προχωρούσε και πλησίαζε στο ευπρόσδεκτο τέλος του, η Έλλα γινόταν όλο και πιο ελκυστική.
Το σχολείο συνέχισε και οι δύο μας συνεχίσαμε να μεγαλώνουμε μέχρι που στα 18, και στην τελευταία χρονιά, η Έλλα είχε μακριά κυματοειδή σκούρα καστανά μαλλιά, διαπεραστικά μπλε μάτια και ένα όμορφο χαμόγελο. Ήταν λίγο κοντή, αλλά κατά κάποιο τρόπο ταίριαζε με την φυσική της μορφή, το βάρος της φαίνεται να μετρήθηκε ακριβώς για να την χωράει χωρίς ούτε ένα γραμμάριο εκτός θέσης. Το σώμα της ήταν πλέον ένα πλήρως ενηλικιωμένο γυναικείο σώμα, με μεγάλα στήθη που στεκόταν ωραία στη θέση της και έναν τέλεια σφιχτό στρογγυλό κώλο.
Πάνω απ' όλα αυτά τα συναρπαστικά χαρακτηριστικά υπήρχε ένα που μου άρεσε περισσότερο, το γέλιο της. Είχε το πιο όμορφο γέλιο που έχω ακούσει ποτέ. Κάθε φορά που το άκουγα, ο κόσμος έμοιαζε λίγο καλύτερος. Το γέλιο της ήταν ένα μίγμα σέξι και δελεαστικό με μια παιδικότητα και ελεύθερη. Ένα γέλιο που θα σε έκανε να θέλεις να είσαι αστείος απλά για να το ακούσεις, και αυτό, μαζί με το μεγάλο φωτεινό χαμόγελό της, θα μπορούσε να της δώσει όποιον άντρα ήθελε.
Μη με παρεξηγείς, ακόμα και αν ακούγεται έτσι, ποτέ δεν είχα εμμονή με την Έλλα. Ήταν ελκυστική ναι, αλλά δεν είχα εμμονή μαζί της, ήμουν ερωτευμένος μαζί της ή φαντασιωνόμουν γι' αυτήν. Βασικά, με πλήρη αποκάλυψη, μπορεί να την φαντασιώνω μια-δυο φορές, αλλά όχι περισσότερο από τον επόμενο τύπο.
Είχα τη δική μου δουλειά στο λύκειο, με πολλά πάρτι και φιλενάδες.
Μετά το λύκειο, η Έλλα κι εγώ συνεχίσαμε τη ζωή μας. Πήγαμε στο κολέγιο μακριά από το σπίτι και βλεπόμασταν μια φορά το χρόνο σε οικογενειακές συγκεντρώσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις μιλούσαμε αρκετά μεταξύ μας και και οι δυο μας φαινόμασταν να είμαστε πολύ πιο ανοιχτοί με τους άλλους από ό,τι όταν ήμασταν στο σχολείο. Βρήκα τον εαυτό μου μετά από αρκετές οικογενειακές συγκεντρώσεις και σκεφτόμουν τα παιχνίδια που παίζαμε με την Έλλα όταν ήμασταν παιδιά. Αναρωτιόμουν αν το θυμόταν και η Έλλα αλλά ποτέ δεν είχα το κουράγιο να την ρωτήσω.
Η ζωή συνέχισε και μετά βίας σκεφτόμουν την Έλλα. Και οι δύο τελειώσαμε τα πτυχία μας και αρχίσαμε να δουλεύουμε. Η Έλλα ως παιδική ψυχοθεραπεύτρια κι εγώ ως μηχανικός. Βλέπαμε ο ένας τον άλλο μια ή δύο φορές το χρόνο σε οικογενειακές εκδηλώσεις.
YOU ARE READING
Χαμένοι " φίλοι "
FantasyΟ Πίτερ και η κολλητή του η Έλλα,ξαναβρίσκονται μετά από πολλά χρόνια. Η επανασύνδεση τους παρουσιάζει κάποιες παλιές αναμνήσεις και οδηγεί σε ενδιαφέρουσες συναντήσεις και περιπέτειες.
