Işte yine oluyor. Kalbim güm güm atıyor. Ve ben icten içe deliriyorum ama fatkettirmemeye çalışıyordum.
Kafa salladım. Yeniden güldü ve yanındam ayrıldı. O gün müdür odamda ne giysem diye düşünüp durdum. Behlül içeri girdi. Yüzü asıktı.
"Behlül? Hayırdır bir sorun mu var? Neden yüzün asık?"
"Fitnat hanım, ben..."
Onu pür dikkat dinliyordum.
"Ben artık içimdeki duyguları tutamayacağım. Ben size deliler gibi aşığım!"
"BEHLUL! S-SEN KAFAYI MI YEDIN?!"
Şaşkındım. Hem de öyle böyle değil. Nasıl bana aşık olabilir? Bunca zaman hizmetçim iken..? Ama o da haklı benim gibi bir kadını kim niye sevmesin??
"Ehm.. Tamam sakin ol Behlülcüm. Böyle şeyler gayet normal."
Gülümseyerek yüzüne bakıyordum. Saçlarımı geriye attım. Götüm kalkmıştı. Ama Behlül'ün yüz ifadesi sinirli gibiydi.
"Fitnat hanım.. Hayır... Fitnat."
"Eh, Lütfen hitaplarimiza dikkat edelim. Hanım diyeceksin."
"Bundan sonra yok hanim manim! Seni seviyorum be kadın! Anla"
"AAAH YETER BE! BEHLÜL YUZ VERDIK DIYE ÇOK DA ŞEY ETME!"
Ellerimi masaya vurup ayağa kalktım. Böyle bir sapığı okulumda istemiyorum. Kim bilir ne kirli düşünceleri vardır.
"Behlül, kovuldun! Gidebilirsin."
"A-ama Fitnat hanım!"
"Aması maması yok! git artık istemiyorum burda seni!"
"Değiştiniz sanmıştım.. Ama yanılmışım... Hoşçakalın."
Hızlıca odadan çıktı. Eh, bu pekde önemli değil. Asıl önemli olan Burakcığımla olan yemeğim!! Yeni hizmetçiyi her zaman bulurum ne de olsa.
Çıkış saatine yakındı. Toparlanıp çıktım okuldan ve direkt eve geçtim. Azıcık Bir şeyler atıştırıp hazırlandım ve makyajımı yaptım. Üstüme siyah bi üst ve dar deri etek giymiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Burakcığım umarım beğenir düşüncesiyle mutlu mutlu evden çıktım. Yoldakiler bana bakıyordu. Ama ben umursamadım. Evlerimiz tesadüfen yakındı. Aslında tesadüf değildi. Evi bilerek ona yakın seçmiştim. Ama olan oldu. Evimi seviyorum sonuçta. Yakın olması avantajdı benim için.
