Toya gözlerini beyaz tavana açtı, etrafına bakarken bir hastahane odasında olduğunu kavradı ve elini kaldırdı. Eli sargılıydı, içinden bir siktir çekti. Kapı sesi duyduğunda içeri hızla babası girmişti, dolu gözlerle oğluna sarıldı.
"Bırak... beni."
"Özür dilerim, Toya. Başarısız olan sen değilsin, benim."
"Bırak beni, canım... Yanıyor."
Yalandı, Toya'nın vücudu yıllar önce hissizleşmişti. Sadece duygusallaşmak istemiyordu, babasının onu görmesini ve ona sarılmasını istemişti hep. Onun ilgisini ve alakasını istemişti. Enji, ayrılıp oğluna bakarken Toya yavaşça kollarını babasının beline dolandı.
"Bir kez olsun... Bana bak, baba."
Aslında 'Bana bak' normal bir söz değildi, 'Benimle ilgilen, beni sev, beni gör, benimle gurur duy ve seni mutlu edeceğim.' Gibi anlamlara geliyordu Toya için.
Enji, oğlunun saçlarını okşadı. "Sana her zaman baktım, Toya. O yüzden seninle çalışmayı bıraktım. Canının yanmasını ve ölmeni istemedim, ama çok ters bir şekilde davrandım. O gün Sekoto Tepesine gelseydim canını daha da yakarım sandım..."
"Gelmemen daha da yaktı, baba. Beni önemsemediğini, görmediğini düşündüm. Önce duygularım sonra alevlerim kontrolden çıktı."
"Toya... En baştan başlayalım mı?"
Toya, önce kendine sonra babasına baktı. "Normale dönecek miyim de en baştan başlayalım?"
"En baştan başlayalım, baba dersen bir yolunu bulurum."
"Tamam... En baştan başlayalım... Baba."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geçmişin Yara İzleri | Dabi (Touya Todoroki)
FanfictionDabi, gözlerini açtığında Cehennemin ta kendisinde, geçmişteki Todoroki Ailesinin Bahçesinde açar.
