Merhaba! Ben Aleyna. Günlerden bir gün yine her zamanki gibi uyanıp okuluma gittim ve kapıda arkadaş grubumu gördüm ve çok mutlu oldum çünkü onlardan başka kimse benle konuşmuyordu sebebini bilmiyordum ama konuşmuyorlardı işte önemli olanda buydu konuşup konuşmamaları.
Aleyna: Merhaba!
Sinem: Selam!
Çiğdem: Merhaba!
Gözde: Selam!
Sevda: Selam!
Onlarla çok yakındık ve iyi geçiniyorduk ama o gün gelene kadar… O gün geldi ve bizim her şeyimiz bozuldu.
-
Yeniden merhaba! Okulumuza iki tane çocuk geldi ve ikisi de bizim sınıfımızdaydı. Onlara ısınamayan tek kişinin ben olduğumu düşünüyordum çünkü herkes onların başında toplanmaya başladı bu durum hem benim hem de hemen yanımda duran Çiğdemin pekte hoşuna gitmemişti çünkü iticilerdi itici demek az kalır gerçi onlara çocukları hiç tanımıyorum ama nasıl biri oldukları etraflarındaki öbür öğrencilere nasıl davrandıklarından belli oluyordu. Ama öbürküler buna rağmen onların peşinden ayrılmıyorlardı. Çocuklardan biri Kahverengi, uzun saçlı ve gözlüklüydü öbür çocuksa Siyah kısa saçlı biriydi kızlar genelde uzun saçlının yanından ayrılmıyorlardı. O öbüründen daha zengindi. Çiğdemler bende çocukların adını dahi bilmiyorduk ve ilgimizi zerre kadar çekmiyorlardı. Biz hemen yanımda olan Çiğdemle sohbet ederken yanımıza Sevda koşa koşa geldi ve konuşmaya başladı. “Çocuklar gidiyormuş“. Bunun neresi kötü ya anlamadım bir türlü bence iyi bir haberdi ama neden geldikleri gibi gittiklerini merak etmiştim.
"A neden ki yeni gelmişlerdi."
Çok güzel taklit yapma yeteneğim vardı ama gülmem bunları bozuyordu, bu sefer gülmeyecektim ama böyle dedikçe daha çok gülen bir insandım ve yine gülmüştüm. Neyse ki Sinem geldi ve beni Sevdanın gazabından kurtardı.
Sinem: Çocuklar gitmeyeceklermiş.
Aleyna: Kızım siz mal mısınız acaba?
Çiğdem: Kızım sorman hata baksana 2 çocuk için resmen ruhlarını satıyorlar.
Aleyna: Harbiden ya siz mal gibi 2
çocuğun peşinde köpek gibi dolaşıyorsunuz ve bu baya komik yani biz baya eğleniyoruz bu durumla.
Sevda: iyi işte eğlenin abi karışmayın bize.
Ellerimi havaya kaldırıp,
Aleyna: tamam.
Nihayet ders zili çaldı ve biz bu yeni gelen çocuk muhabbetinden 40 dakikalığına da olsa kurtulduk sandık ama kurtulmadık çünkü çocuklar başka boş yer yokmuş gibi gelip bizim arkamıza oturdular ve arkamızdaki çocuklardan biri sürekli kalemiyle oynuyordu bende sinir olduğum için arkamı dönüp uyardım ve çocukla göz göze geldik ve Yapma diye uyardım ve önüme döndüm an çocuk yapmaya devam ediyordu bende dayanamayıp kalemini elinden çekip aldım çocuk anlamsız bakışlarla bana baktı.
"Bende kalsın"
Dedim sinirli bir şekilde. Çocukta dalga geçer gibi baktı yüzüme sanki tiyatro gösterisinde rolümü yanlış yapmış çocuk gibi hissettim kendimi onun yüzünden.
☆•Kitaba uygun bir erkek karakter bulamadım, bulunca onuda koyacağım.
☆•Görselde ki kişi Aleyna temsili dir.
