anders dan verwacht

270 8 1
                                    

pov matthy

Ik word weer wakker en zie dat rob al weg is het is ook pas 4 uur 's middags dus het is logisch dat hij weer naar de jongens is. Ik sta op van bed en loop naar de kast om een broek en shirt te pakken. Ik wil me broek aan trekken als ik me ineens heel duizelig voel. "JONGENS, ROB" schreeuw ik nog voordat alles zwart word voor mijn ogen.

Pov robbie

Ik zit op de bank bij de andere jongens. Ik had matthy laten slapen, want die was echt dood moe dat kon je aan hem zien. Toen ik weg ging had hij wel koorts dat kon ik voelen aan zijn voorhoofd dus dat heb ik even opgemeten en toen had hij inderdaad koorts. Ik ben erg in me gedachtes verzonken als ik in een keer geschreeuw hoor "JONGENS ROB" komt er uit de slaapkamer van mij en matt. "matt" zeg ik zacht en sta op en ren snel naar onze slaapkamer. "MATTHY" roep ik als ik hem zie liggen. Niet alweer denk ik bij me zelf. Ik ga op me knieën naast hem zitten. "schat hoor je me?" vraag ik. Er gebeurd nikt. Ik voel zijn pols zijn hartslag is nog goed. Zijn ademhaling wat minder. "liefie hoor je me?" vraag ik nog een keer. Weer niks. Ik ga nog 5 minuten door en er gebeurt nog steeds niks.

Ik ren de kamer uit en smijt de deur open naar de woonkamer. Ik ontmoet de vragende blikken van de jongens aangezien ik met betraande ogen in de deur opening sta. "matthy ambulance nu" zeg ik en ren de gang weer in en de kamer dan weer in. Ik ga weer naast matthy zitten en probeer het nog een keer. "matt kom op" zeg ik. En wat ik al had kunnen verwachten weer niks. Ik hoor raoul praten in het engels die is dus de ambulance aan het bellen. Ik hoor voetstappen mijn kant op komen en door komen de jongens de kamer binnen. Ik kijk ze even aan, maar kijk dan weer naar matthy. "de ambulance komt er aan" zegt raoul. Ik knik. "wat is er toch met hem aan de hand" zegt milo. "dit is al de derde keer" zegt koen dan. Ik knik alleen maar. Na een paar minute hoor ik sirenes. "ik ga wel" zegt raoul en loopt de kamer uit. Even later komen er twee ambulance medewerkers de kamer in lopen. "how long has he been responding?" vraagt de medewerker.

"uh i think now about fifteen minutes" zeg ik. Ze doen allemaal van de testjes. "okay he needs to go to the hospital for further examination" zegt ze. "One person is allowed in the ambulance" zegt ze er nog achter aan. "mag ik mee jongens?" vraag ik. "ja tuurlijk rob" zeggen ze allemaal. "okay then I'll go with him" zeg ik. "okay" zegt de vrouw. Ze tillen matt de brancard op en nemen hem mee naar de ambulance. "wij rijden achter jullie aan rob" zegt raoul. Ik knik en stap in en ga naast matt zitten. De vrouw sluit allemaal apparaten aan met van de slangetjes. "you know how it happened?" vraagt de vrouw weer. "no he's had it twice before but then he responded fairly quickly" zeg ik terug. "okay what I can see so quickly now is that he's probably in a week- or two-week coma" zegt ze dan.

"okay" zeg ik en kijk met tranen in me ogen naar matt. Wat is er toch allemaal aan de hand met hem hij was altijd zo vrolijk. Na een paar minuten komen we aan en word matt mee genomen door dokters. " I'll take you to Mr. Lamb's room" zegt de zelfde vrouw weer. "okay" zeg ik loop achter haar aan naar de kamer waar matthy straks komt te liggen. Ik loop de kamer in en zie dat het bed word mee genomen. Waarschijnlijk om hem straks hier naar toe te brengen. "Mr. Lamb will come back in an hour I will get your friends?" vraagt?/ zegt ze. "yes please" zeg ik en ze loopt de kamer weer uit. Even later komen de jongens binnen wandelen. "hey rob hoe gaat het met matt?" vraagt raoul. "ze denken dat hij voor een of twee weken in een coma ligt" zeg ik. "oh arme matt toch" zeggen ze ik knik.

***

De zuster die ook in de ambulance was komt met matt in het ziekenhuis bed binnen. Matthy is nog steeds niet wakker. "As I said, Mr. Lamb is in a coma for one to two weeks" zegt ze als het bed op zijn plek staat. "He's still breathing himself so that's a good sign" zegt ze nog. "okay but do you know how it happened?" vraag ik dan. "yes we found a blockage in his brain that we removed with surgery that's why it took so long probably the times were there for the reason it happened" zegt ze. "okay thank you" zegt raoul. de zuster loop de kamer weer uit. "oke dat had ik niet verwacht" zegt koen. "volgens mij niemand van ons" zegt raoul. Ik knik en kijk weer naar matt.

Hij ligt er zo vredig bij alsof er niks aan de hand is. "hello sorry to drop in again but I just wanted to say that someone can stay the night if you want" zeg de zuster die er net ook was. "I'll stay" zeg ik. "okay Then I have to ask if the other guys want to leave like this, because the visitor hour is almost up" zegt ze. "yes is good then we will go home" zegt raoul. De jongens geven me nog een knuffel en lopen dan de kamer uit. Daar zit je dan in je eentje in de ziekenhuis kamer van je vriend. Ik wil zo graag iets voor hem doen maar weet niet wat en het kan ook niet je moet maar gewoon afwachten wanneer hij weer wakker word.

voelt hij het zelfde voor mij?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu