refuse|taekook

19

Taehyung:
Yoongi
Ben hatamı anladım

Yoongi:
Neyi anladın Taehyung

Taehyung:
Haksızdım
Sırf Jungkook benden hoşlanıyordu diye onun hayatını zehir etmemeliydim
Bunu ona da anlattım
O beni affetmedi galiba ama
yine de konuşuyor benimle ama hala suçluluk hissediyorum
Sana karşı da bu suçluluğu hissediyorum
çünkü sen benimle konuşmayı bırakmasaydın ben hatamı anlamazdım
Ama teşekkür ederim sayende hatamı anladım
Ben bugün bunu barışmak için yazmadim sadece dargın ayrılmayalım diye yazdım
Her şey için teşekkürler hyung :')

Y

oongi:
Taehyung ne oluyor ne ayrılığı
Ne diyorsub
Hatamı anladım diyorsun işte neden böyle dedin Taehyung
(iletildi)10.27

Taehyung cevap verir misin
Ne oluyor
(iletildi)10.30

Taehyung yapma böyle bakar mısın mesajlara yalvarırım
(iletildi)10.32

Evine geliyorum.
(iletildi)10.38

Yoongi'nin Ağzından

Ne olduğunu bilmiyordum ya da tam olarak ne yaşadığını bilmiyordum.

Suçlu hissettiğini söylemişti bir tek. Aklımda bu cümle dönüp duruyordu. Daha doğrusu suçlu hissettiği için kendisine bir şey yapacak olma olasılığı beni ürkütüyordu.

Eğer ki ona bir şey olursa sorumlusu ben olurdum. Ona, onu suçlu olduğunu hissettirmeden hatasını anlatabilirdim. Böyle bir yol tercih etmem hataydı.

Mesajları tekrar kontrol ettim hala görülmemişti mesajlar. Şuan mesajları görmesi için her şeyimi verirdim.

Caddeden sağa dönüp ilk soldan girdim. Arabadan inince hızlıca merdivenleri çıktım. Neyse ki yedek anahtarın yerini biliyordum.

Paspasın altından anahtarı alıp içeri girdim. Etrafıma bakınmaya başladım. Evde savaş çıkmış gibiydi. Her yer dağınıktı. Sinir krizi geçirmiş olma ihtimalini göz önüne koyup, onu bulmaya odaklandım.

Odalara teker teker bakmaya başladım.
Neredeyse her odaya bakmıştım ama yoktu. Bir tek yatak odasına bakmamıştım.

Yatak odasına girdim yavaşça. Girdiğim an itibariyle dengem sarsıldı çünkü gördüklerime ne gözlerim inandı ne de bedenim.

Taehyung'un bedeni yerde kanlar içinde yatıyordu. Teni buz gibiydi. Nabzına bakmak için boynuna yöneldim fakat hiçbir şey hissedemedim.

Kabullenmedim. Telefonumu açıp acil merkezi aradım.

Ekipler gelene kadar ben Taehyung'un cansız bedenine baktım. Gözlerim bomboştu. Üzüntü ve korkudan bedenim zangır zangır titriyordu, gözlerimin ise bir ölüden farkı yoktu. Olanlara bir anlam veremiyordum. Kafam hiçbir şey düşünemediğim halde dopdoluydu.

Ama ben kabullensem de kabullenemesemde o ölmüştü. Edebi sessizliğe bürünmüştü.

***
Ben bu ficin anasını aglatcam demiştim
Bu kadarı ağır ve ani oldu ama başka türlü yazamazdım çünkü günden güne Taehyung'un içindeki suçluluk duygusu kat ve kat artiyordu
İntihar etmesi de psikolojik olarak artık dayanamamasiydi
Er ya da geç Taehyung intihar edecekti zaten
Çünkü Jungkook onu affedemezdi, Jungkook da kendi içinde yaralanmıştı. Taehyung'u önceki bölümlerde olduğu gibi affetse de ruhu bir şekilde affedemiyordu Taehyung'un ona yaklaşmasını engelliyordu.
Bundan sonraki bölüm ise final bölümü olacak final bölümü de bu bölümle bağlantılı olacak
Şimdilik bu kadar