refuse|taekook

Final

Jungkook'un Ağzından

Bir zarf bulmuştum sabah kapının önünde. Markete kadar çıkacaktım ama kapının önünde bulduğum zarfla içeri geçtim.

Zarfın üstünde "Jungkook'a" yazıyordu.

Hızlıca zarfı açtım ve okumaya başladım

Sevgilim,

Benim Taehyung,
Biliyorum, benim adımı gördüğün gibi kötü hissetmişsindir. Kötü hissetmekte haklısın çünkü sana hak etmediğin şeyleri yaşattım üstüne üstlük, hatamı anladım diyerek seninle tekrardan arkadaş olmaya çalıştım. Sen ise o kadar şey yapmama rağmen affettin. Bir tarafın beni affetmemiş olsa bile, öbür yanın beni affettiğini söyledi sevgilim. Yoongi bana yaptıklarımın yanlış olduğunu söyleyip benimle konuşmayı kesmiş ve hatamı anladığımda konuşacağını söylemişti. İlk başta sırf bunun için senden af dilemiştim. Ama daha senden af dilediğimin beşinci dakikasında o suçluluk duygusunu tattım. O duygu ise günler ilerledikçe kat ve kat artıyordu. O kadar şey yapıp üstüne çıkar amaçlı af dilemek beni mahvetti. Üstelik sana aşık oldum. Hissettiğim o kadar hissin arasında bir de sana aşık oldum. Aşık olunca suçluluk duygum daha da arttı. İlk başta kabul edemedim ama kabullendim. Sana kek yaptığım günü hatırlıyor musun? Ben o gün tamamen kabullenmiştim ve yanına gelmek istemiştim. Eskiden arkadaşken ikimizde muzlu keki çok seviyorduk. Hatta en sevdiğim muzlu kek diyordun. Benimde en sevdiğim kek muzluydu. O zamanlar sen seviyorsun diye sevmiştim muzlu keki. Galiba o zamanlar bile seviyormuşum seni, sadece ben kabullenememişim. Kek yaptığım günde sırf bu yüzden keki muzlu yaptım. Sen seversin diye yapmıştım ama sen evde bile değildin sevgilim.
Bunu okuduğunda büyük ihtimal ben çoktan bu dünyada olmayacağım ama sana olan sevgim hep bu dünyada olacak sevgilim. Umarım beni de affedersin sevgilim. Seni çok seviyorum ama suçluluk duygum sevgimden ağır basıyor sevgilim. Ben kaybettiğimiz vakit için, seni seviyorum diyemediğim her gün için birlikte vakit geçiremediğimiz her gün için, yaptığım onca kötü şey yüzünden suçluluk duyuyorum sevgilim.

N'olur beni affet bunu yaptığım ve birlikte yapamadığımız bütün şeyler için. Beni unutma olmaz mı?

Seni çok seviyorum sevgilim, hoşçakal...

Kim Taehyung

Göz yaşlarım içinde mektubu cebime koyup, ayaklarıma hiçbir şey geçirmeden Taehyung'un evinin yolunu tuttum. Var gücümle koştum. Evin kapısı ardına kadar açıktı ama bunu düşünmeye vakit harcamadan içeriye geçtim. Yoongi içeride Taehyung'un cansız bedeni karşısında duruyordu. Yoongi'nin de bir ölüden farkı yoktu, şok etkisinde gibiydi. Benim de ondan farkım yoktu fakat tek farkım Taehyung'un bedenini gördükten beş altı saniye sonra yere düşüp ağlamaya başlamış olmamdı.

Keşke mektupta yazdığı şeyleri normal bir zamanda söyleseydi. Ben onu her halükarda affederdim yeter ki anlatsaydı bana. Ama çok geçti. Her şey için geçti.

Biz her şey için geç kalmıştık...

***
Final ve Final
Ağlamak üzereyim, bu katliamı kendim yaptığım halde.
Bilmiyorum ama yazarken sıkılmadığım tek fic buydu. Özellikle Taehyung bu son üç bölümdür bana en yakın gelen karakterdi. Yaşadığımız şeyler birbirinden çok farklı da olsa hissettiklerimiz benzerdi
Ben bu fici gerçek hayatta dışıma atmadığım şeyleri, farklı karakterler ve farklı olaylar ile aktarmak istedim.
Bu ficteki karakterler, benim arkadaşım oldu desem yeridir.
Bu zor zamanlarımda kendi hissettiklerimi karakterler ile paylaştım.
Bu ficin gerçekten benim için yeri ayrı olacak
Okuduğunuz ve hissettiklerimi farkli olaylardan da olsa paylaştığınız için teşekkür ederim :')

Yeni ficimide okumanizi oneririm okuduysaniz da tesekkur ederim hoşçakalın ballarım 🥺💗💗