SOĞUK KAN

✴TANITIM✴

Her şey bundan çok uzun zaman önce , henüz dünyada yaşam oluşmadan başladı.Tanrı yaptıklarından dolayı Niburu halkını cezalandırmaya karar verince asiller gezegeni terk etmeye çalıştılar , fakat bir çoğu henüz terkedemeden vücutlarını saran ölümcül virüsün mutasyonuna uğradı.Halk sefilliğin pençesinde kıvranırken virüsün etkileri de yeni doğan çocuklarda ortaya çıkmaya başladı.Mutant bebeklerin bir çoğu henüz doğum esnasında ölüyordu , hayatta kalmayı başaranlar ise ebeveynleri tarafından reddedilip , toplum tarafından dışlanıyordu.Evrensel Konseyin verdiği ortak kararla bu bebeklerin toplatılıp öldürülmesine karar verildi.Sadece bir bebek,Kral Alalu'nun yeni doğan mutantı dışında gezegendeki tüm mutantlar öldürüldü.Sağ kalan bebeğin varlığı herkesten saklandı fakat beyaz saçları ve açık renkli solgun teni onu ele veren yegane varlığıydı bu yüzden bebeğin saray odasından çıkartılması sonsuza dek yasaklandı.Büyük kral Enki'nin mutant bebekten haberi olsa da onu Niburu'nun kurtuluşuna bir işaret olarak gördü.Onun için mutant kıza kendisi kadar kudretli bir isim verdi ona jüpiter anlamında Kişar dendi.Bebek henüz çok küçüktü ve Niburu'nun artık bir geleceği yoktu bu yüzden kral Alalu halkını kurtarmak için yeni bir gezegen aramaya başladı.Yaptığı araştırmalar sonucunda Niburu'nun geleceğinin Dünya'da olduğunu farketti ve uzay aracıyla yeni gezegene ulaşmak için yola çıktı.

Alalu ayağını karla kaplı olan soğuk toprağa ilk kez bastı.Bu his , bu his de neydi?Elleri titremeye başladı , sonra bu titreme yavaşça tüm vücudunu sardı.Titreyen ellerini yukarı doğru kaldırarak üzerine yağmakta olan kar tanelerini yakalamaya çalıştı.Soğuk kar kristalleri onun sıcak tenine değdikçe eriyip yok oluyordu.Bundan hoşlanmamıştı , onlarla oynamak istiyordu.Nibura'dan ayrılalı çok zaman geçmese de ailesini özlemişti bile,tanrı biliyor ya bu garip gezegene sadece Nibura'nın kurtuluşu için gelmişti.Uzay aracı Dünya'ya inerken biraz hasar görse de hala sinyal gönderebilir durumdaydı.Dizine kadar kara batmış olan ayaklarını zorlukla hareket ettirerek telsize ulaşmaya çalıştı.Soğuktan titreyen elleriyle büyük kırmızı düğmeye bastı.Bir kaç saniye sonra uzay aracı o rahatsız edici dıdı dıdı dıdı sesiyle Nibura'ya sinyal göndermeye başlamıştı bile gerçi bu kimsesiz gezegende telsizin sesini duymak bile daha az korkutucu geliyordu ona.Sıcak ellerinde eriyen karlara bakarken Kişar aklına geldi hafif bir gülümseme belirdi yüzünde şimdi burada olsaydı muhtemelen karlar onun elinde erimezdi.Ailesine ait anılar kafasında dönüp dururken karla kaplı toprağa uzandı.Gökyüzünde parlayan yıldızlar ne kadar da güzeldi onların ışığına bakarken göz kapakları yavaşça kapanmaya başladı ve ruhu orada ait olduğu yere teslim edildi.Niburu halkı Dünya'ya indiğinde Alalu için artık çok geçti , Kraliçe kocasının ölümüne fazla dayanamadı o da soğuk bir gecede ay ışığının altında ruhunu göklere teslim etti.Halk Kral ve Kraliçenin anısına dünyada kalmaya karar verdi.Yapayalnız kalan Kişar'ı büyük kral Enki büyüttü fakat bir süre sonra Kişar değişmeye başladı , vücudundaki virüs en sonunda kalbini ve aklını da esir almıştı.Gözü kandan başka hiç birşeyi görmez olmuştu.Onun iyileşmesi için her şeyi denediler fakat bir gün odasından kaçmayı başardı ve onu bir daha gören olmadı.Kişar yalnız başına dağlarda gezerken kendi halkından genç bir çiftçiyle tanışıp evlendi fakat bu virüs onun çocuklarına ve hatta çocuklarının çocuklarına geçmeye devam ederek bu günlere kadar geldi.Krallık mutantların hepsini düşman bilerek onları öldürmeye çalıştı fakat mutantlar onlardan daha güçlüydü.Bu yüzden iki topluluk arasında bir barış antlaşması yapıldı ve mutantların üstünlüğü kabul edildi ayrıca bu durumun yeni doğan nesillerden saklanması için and içildi.Bu gün yaşadığımız dünyada ise aramızda bir çok mutant olmasına rağmen özellikleri ortaya çıkıncaya kadar onlar bile bu durumu bilmiyorlar işte hikayemizde böyle başlıyor...