Balık / Texting

0.1

Herkes başlama tarihini bırakabilir mi? <3

•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

kayıpbalıkmemo : Sana balık alsam bakar mısın?

miraakara : Kayıp balık memo mu

kayıpbalıkmemo : He ya, beğenmedin mi

miraakara : Banane kardeşim senin kullanıcı adından

kayıpbalıkmemo : Soruma cevap ver o zaman hadi

miraakara : Balık sevmem, sevsem de sen niye bana balık alıyorsun?

kayıpbalıkmemo : Bence beni seversin

kayıpbalıkmemo : yanı şahsen öyle düşünüyorum

kayıpbalıkmemo : sevilmeyecek biri degilim

kayıpbalıkmemo : valla billa

kayıpbalıkmemo: sevsene beni:)

miraakara : sen kimsin???

kayıpbalıkmemo : e noldu şimdi üç tane soru işareti attın da adımı mı öğrendin

kayıpbalıkmemo : kör müsün kızım anonimim işte

kayıpbalıkmemo: hiç mi wattpad'teki kızlara özenmedin

miraakara : o nedir tam olarak?

kayıpbalıkmemo : cahil ya cahil

kayıpbalıkmemo : ohoo bizim seninle daha çok işimiz var

miraakara : sana laf yetiştirmekle uğraşamam

miraakara : emin ol daha önemli işlerim var

kayıpbalıkmemo : anladım.

( görüldü✔️✔️)

<><><><><><><>

Telefonumu yatağın üstüne doğru yavaşça bırakıp odadan çıktım. Tabi ki yavaşça bırakacaktım, onu aldırmak için baya baya babama yağ çekip tutamayacağımı bildiğim sözler vermiştim. Koynumdan bile bi saniye ayırmamam gerekiyordu ama şuan kurt gibi açtım ve yemek yemek her şeyden daha önemliydi.

Mutfağa girip çekmeceleri karıştırmaya karar vermiştim. Dün aldığım bi kaç noodledan sadece 3 tane kalmıştı ve hepsini yapıp yemek istiyordum, tabii abim yemediyse. Karşılaşacağım manzarayı bildiğim halde mutfağa sakin adımlarla giriş yaptım.

"Canım abim, canımdan çok sevdiğim abim. Umarım o güzel midene benim bebeklerimi indirmedin?!"

Adeta mağaradan çıkış yapmış heriflere benzer bi şekilde çenesini sıvazlayarak geğirdi. Evet, geğirdi. Midem bulanırken hala samimiyetsiz bi şekilde gülümseyerek abime bakıyordum.

Sonunda bana bakmak aklına gelmiş olacak ki gözlerimiz kesişti, kesişmez olaydı. O gülüşü biliyordum, yemişti işte. Yerimden atılıp abimin dibinde bittim. "İnşallah sıçarken parça parça değil tamamen gelir de sıçamazsın abi, inşallah hapşırırsın da burnundan noodle gelir ve anlık refleksle çekersin de yutarsın abi, inşallah odana giderken serçe parmağını kapının pervazına çarparsın abi, amin abi."

Nefessiz bi şekilde bedduacıklarımı sıralarken şaşkınlıkla bana bakan bi çift göz sonunda dayanamamış olacak ki mutfaktan çekip gitti. Ya da gitmeye çalıştı mı demeliydim?

Ve o an ilk bedduam tuttu.

"Senin edeceğin bedduaya sıçayım Mira!" Abim bi yandan ayağını tutup yerinde zıplarken bi yandan bana söyleniyordu ki kurtarıcım olan babam gelmişti.

Yanıma gelip omzuma kolunu atttığı sırada "Kardeşinle düzgün konuş eşşek oğlu eşşek." diyen babamın arkasına saklanarak abime el hareketi çektim. Anın etkisiyle olacak ki babamın karşısında abim de bana çekti, çekmese daha iyiydi.

"Tuna!"

Ve İsrafil Sur'a üfler.

Babamın gürlemesiyle annemin oturma odasından çıkması bir oldu. Buyurun cenaze namazına. Ortamı yumuşatmak adına çeşitli şebeklikler düşünürken babam ağır adımlarla abimin yanına ulaşıp ensesinden bi kedi misali kavramıştı bile.

"Esselaatü vesselaaa..." Evet, kollarım bağlı bi şekilde gülerek abimi ve babamı izlerken sela okuyan bendim.

Annem yanıma gelip hiç bi şey yokmuş gibi "Çekirdek yok mu kız?" dediği zaman koyvermiştim kahkahayı.

Tam o an kapı çaldı, gece saat 11 olduğu için kimseyi beklemiyorduk ve herkes sessizleşti. En sonunda kıçımı masadan çekip kapıya yöneldim. Delikten baktım ama kimse yoktu.

"Kimmiş kızım?" Babamın sorduğu soruyu es geçerek kapıyı açtım. Kimse yoktu ama paspasın üstünde bi akvaryum vardı.

Yanında da bir not.

Kimden geldiğini anında anladığım için şaşkınlıkla dönüp aileme baktım. Hepsi bi cevap bekliyordu.

Anın gerginliğiyle "Balık sipariş etmiştim o gelmiş, ama yiyemezsiniz besleyeceğim." diyip yerdekileri de alarak hızla odama geçtim.

<><><><><><><><><>

Evet ballarım, bölüm sonuna gelmiş bulunmaktayız. Umarım beğenmişsinizdir, aklımda konu devamı var, beğenilirse gün gün yayınlayacağım<3