Bölüm şarkısı —> W.D.Y.W.F.M?
İyi okumalarrr!!
•••
"Ne işin var senin burada?!"
Titrek gözlerle bana dönen silüet, hüznünü barındırdığı yaşlarıyla yüzüme bakıyordu.
"Jungkook-"
Acı dolu ve titrek sesi genzimi yaktı. Sesini duymaya bile tahammül edemezken hızla sözünü kestim.
"Kes sesini! Ne hakla buraya geliyorsun?!"
Bedenim alev topu gibi sinirden yanıyor, dizlerim titriyordu. Gözlerinden yaşlar özgürlüğüne kavuşurken bana doğru bir adım attı. Hızla geriye yürürken, hareketimle yerinde durdu.
"Yalvarırım Kook. Onu çok özledim. En azından görmeme izin ver. Onu benden mahrum etme."
Hızlı ve sık nefeslerim sessiz mezarlıkta yankılanırken derin bir nefes almaya çalışarak konuşmaya başladım.
"Bana öyle seslenme! Onun bana söylediği sözcüklerle seslenmeye hakkın mı var sanıyorsun? Her seferinde aynı şey! O yaşarken düşünemedin mi bunu?!"
Hıçkırıkları daha da artarken yüzünü önüne eğmişti. Ellerini ağzına yaslamış, sesini bastırıyordu.
"O yaşarken kendini ondan mahrum ettikten sonra, ölünce gelip bakman ne işe yarayacak?"
Ellerini çekerek hızla bana doğru ilerledi. Dizleri üstüne düşerken, ayaklarıma kapanarak konuşmaya başladı.
"Yalvarırım Jungkook. Ne istersen yaparım! Sadece ziyaret etmeme izin ver."
Arkamdan omzuma dokunan kişiyle yavaşça omzumun üstünden bakışlarımı ona yönelttim. Hafifçe gözlerini açıp kapatarak dudaklarını araladı.
"İzin ver."
Sessiz fısıldayışı beynimde yankılanırken, çenemi sertçe sıkarak önüme döndüm. Dokunuşlarını hissetmemek için hafifçe geriye yürüdüm.
"Kalk."
Hâlâ yerde dizleri üstünde bekliyor, hıçkırarak ağlıyordu.
"Kalk dedim Jimin."
İkinci seslenişimde hızla ayağa kalkmış, gözyaşlarını silerek arkasına dönmüştü. Gerisin geri mezarın yanına ilerleyerek başucuna oturdu. Bakışlarım her hareketini kaçırmadan izlerken, parmak uçları mezar taşındaki isimde gezinmeye başlamıştı. Sessiz ağlayışları mezarlıktaki tek sesken aldığı siyah gülleri yavaşça toprağa bıraktı.
Dudakları yavaşça mezar taşını bulurken, yaşları mezar taşına düşüyordu. Küçük bir öpücük bırakarak alnını yasladı. Dudaklarından dökülen son sözler "Özür dilerim." olurken, etrafına bakmadan, harabeye bürünmüş haliyle mezarlığı terk etti.
Yavaşça arkasından bakan bakışlarımı çekerek mezara ilerledim. Yoon çoktan baş ucuna oturmuş, kendi mezarına bakıyordu. Beyaz harflerle kazınmış ismine bakarken yüzünde küçük bir gülümseme vardı.
Çaprazına oturarak gözlerimi üstüne çevirdim.
"Neden izin verdin Yoon?"
Yüzüne küçük bir gülümseme peydah olurken konuştu.
"Onu seviyorum Kook."
Sertçe bir nefes vererek konuştum.
"Hâlâ mı? Ölmenin sebebi o iken hâlâ bu halinle onu sevdiğini mi söylüyorsun?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Wanderlust Through People | taekook
Fanfiction"Bunu kendine yapan sensin Kook. Beni hep hatırlayacaksın çünkü bunu istiyorsun. Ben senin kafanda yaşayıp, mezarda çürüyen bir bedenden başka bir şey değilim."
